Język postępowania: hiszpański(2021/C 412/25)
(Dz.U.UE C z dnia 11 października 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: S. Centeno Huerta, pełnomocnik)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 10 czerwca 2021 r. w sprawie pomocy państwa SA.28599 (C 23/10) (ex NN 36/10, ex CP 163/09) przyznanej przez Królestwo Hiszpanii na rzecz wdrożenia naziemnej telewizji cyfrowej na obszarach oddalonych i mniej zurbanizowanych (poza regionem Kastylia-La Mancha);
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przysługującego Królestwu Hiszpanii prawa do bycia wysłuchanym, przewidzianego w art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą") 1 , oraz naruszenia art. 4 ust. 4 w związku z art. 6 rozporządzenia 2015/1589 2 poprzez przesunięcie na Królestwo Hiszpanii ciężaru dowodu w odniesieniu do kryterium selektywności.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 266 TFUE polegającego na tym, że Komisja przekroczyła swe kompetencje w związku z wykonaniem wyroku z dnia 20 grudnia 2017 r., C-70/16 P, a także naruszenia zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, a w szczególności zasady "reformatio in peius" i art. 47 karty.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji przewidzianej w art. 41 karty poprzez nieuzasadnione opóźnienie o 3 lata i 6 miesięcy spełnienia ustanowionego we wskazanym wyroku obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do kryterium selektywności.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE poprzez niewłaściwą analizę kryterium selektywności skutkującą odwróceniem ciężaru dowodu.
5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 1 lit. d) rozporządzenia 2015/1589 poprzez zakwalifikowanie badanego środka jako "systemu pomocy".
6. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE poprzez wprowadzenie mylących i sprzecznych kryteriów ilościowych na potrzeby określenia korzyści w zaskarżonej decyzji.
7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na brak korzyści po stronie wskazanych beneficjentów i błąd w ocenie przy określaniu beneficjenta.
8. Zarzut ósmy dotyczący naruszenia art. 107 TFUE poprzez popełnienie błędu w ocenie przy badaniu zgodności.
