P9_TA(2020)0133Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 czerwca 2020 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Guy Verhofstadta (2019/2149(IMM))
(2021/C 362/16)
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2021 r.)
Parlament Europejski,
- uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Guy Verhofstadta, przekazany dnia 15 października 2019 r. przez V Wydział Karny Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie w związku z postępowaniem karnym toczącym się w sprawie z powództwa cywilnego wniesionego do tego samego sądu (sygn. akt X K 7/18) i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 13 listopada 2019 r.,
- po wysłuchaniu Guy Verhofstadta zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu Parlamentu,
- uwzględniając art. 8 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,
- uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydane w dniach 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. oraz 30 kwietnia 2019 r. 1 ,
- uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0037/2020),
A. mając na uwadze, że V Wydział Karny Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie (Polska) złożył wniosek o uchylenie immunitetu poselskiego Guy Verhofstadta w związku z niektórymi jego wypowiedziami, które padły dnia 15 listopada 2017 r. podczas debaty plenarnej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu; biorąc pod uwagę uzasadnienie postanowienia tego sądu, w którym wskazano, że "jako że zezwolenie na ściganie należy do pokrzywdzonego - w tej sytuacji powinien być nim prokurator" i że "w przypadku braku wstąpienia prokuratora do niniejszego postępowania przy jednoczesnej odmowie wystąpienia z wnioskiem o uchylenie przedmiotowego immunitetu przez Sąd, pozbawia się oskarżyciela prywatnego możliwości dochodzenia swoich praw względem osób chronionych immunitetem Parlamentu", a także że "ten przepis [art. 9 ust. 12 Regulaminu] nie stanowi, że organ sądowy powinien sporządzić taki wniosek, lecz jedynie go przekazać. Zatem samo owo wystąpienie o uchylenie immunitetu poselskiego sprowadza się raczej do czysto formalnego przekazania wniosku oskarżyciela prywatnego"; przyjmując w związku z tym do wiadomości, że organ sądowy przekazał ten wniosek o uchylenie immunitetu posła zgodnie z art. 9 ust. 12 Regulaminu; zwracając niemniej uwagę na fakt, że art. 9 ust. 1 Regulaminu Parlamentu wymaga, by każdy wniosek o uchylenie immunitetu został skierowany przez "właściwy organ państwa członkowskiego", przy czym te dwa pojęcia nie są tożsame;
B. mając na uwadze, że w pozwie cywilnym złożonym przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego w ww. sądzie Guy Verhofstadt został oskarżony, że działając w zamiarze ewentualnym, znieważył pokrzywdzonego, że w swoim wystąpieniu podczas debaty plenarnej na temat stanu praworządności i demokracji w Polsce, transmitowanej w mediach, Guy Verhofstadt nazwał uczestników warszawskiego Marszu Niepodległości z 2017 r. "faszystami, neonazistami i białymi suprematystami", oraz że pokrzywdzony uczestniczył w tym marszu;
C. mając na uwadze, że ww. słowa wypowiedziane przez Guy Verhofstadta stanowią rzekomo publiczne znieważenie pokrzywdzonego pod jego nieobecność i pomówienie go o popełnienie czynów, które poniżają go w opinii publicznej, co zdaniem pokrzywdzonego może narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, a mianowicie o popełnienie czynów stanowiących przestępstwo z art. 216 § 2 w związku z art. 212 § 2 w związku z art. 11 § 2 polskiego kodeksu karnego;
D. mając na uwadze, że immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków;
E. mając na uwadze, że z jednej strony Parlament nie może być uznany za sąd, a z drugiej strony w ramach procedury uchylenia immunitetu posła nie można uznać za "oskarżonego" 2 ;
F. mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;
G. mając na uwadze, że Guy Verhofstadt wypowiedział ww. słowa na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego, w sali posiedzeń plenarnych i w ramach sprawowania mandatu posła do Parlamentu Europejskiego;
H. mając na uwadze, że w związku z tym wypowiedź Guy Verhofstadta mieści się w ramach sprawowania przez niego mandatu posła i wchodzi w zakres jego działalności w Parlamencie Europejskim;
1. podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Guy Verhofstadta;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do niezwłocznego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania komisji przedmiotowo właściwej właściwym organom Rzeczypospolitej Polskiej i Guy Verhofstadtowi.
1 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU: C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Sądu z dnia 30 kwietnia 2019 r., Briois/Parlament, T-214/18 ECLI:EU:T:2019:266.
2 Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2019 r., Oriol Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115.
