Język postępowania: francuski(2021/C 357/12)
(Dz.U.UE C z dnia 6 września 2021 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Maxime Picard (przedstawiciel: S. Orlandi, avocat)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 24 marca 2021 r. w sprawie T-769/16, Picard/Komisja
- stwierdzenie nieważności decyzji ustalającej z góry niektóre składowe jego uprawnień emerytalnych lub powstrzymania się od wydania takiej decyzji wymaganej na mocy regulaminu pracowniczego, w wyniku wiadomości skierowanej do niego w dniu 4 stycznia 2016 r. przez administratora z działu ds. emerytur i rent, w której wskazano, w odpowiedzi na wniosek wnoszącego odwołanie z tego samego dnia, że wyliczenie jego uprawnień emerytalnych uległo zmianie w następstwie ponownego zatrudnienia go w GF II z dniem 1 czerwca 2014 r., w związku z czym wiek przejścia przez niego na emeryturę zmienił się na 66 lat, a roczna stopa nabywania praw emerytalnych na 1,8 % od dnia 1 czerwca 2014 r.;
- stwierdzenie nieważności, w razie potrzeby, decyzji dyrektora Dyrekcji E DG ds. zasobów ludzkich Komisji z dnia 25 lipca 2016 r. w zakresie, w jakim oddalono w niej jako niedopuszczalne w braku aktu niekorzystnego, a pomocniczo jako bezzasadne, zażalenie skarżącego z dnia 1 kwietnia 2016 r. na decyzję lub jej brak wynikające z odpowiedzi z dnia 4 stycznia 2016 r.;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania w obydwu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący je wskazuje, że zaskarżony wyrok narusza prawo w zakresie, w jakim Sąd ograniczył zakres środków przejściowych, o których mowa w art. 21, 22 (z wyjątkiem jego ust. 4), 23, 24a i art. 31 ust. 6 i 7 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, które znajdują zastosowanie "na zasadzie analogii do innych pracowników zatrudnionych na dzień 31 grudnia 2013 r." zgodnie z art. 1 ust. 1 załącznika do warunków zatrudnienia innych pracowników (zwanych dalej "WZIP").
Sąd miał bowiem w przekonaniu wnoszącego odwołanie błędnie orzec, że zawarcie nowej umowy o pracę w charakterze członka personelu kontraktowego, po wejściu w życie nowelizacji regulaminu pracowniczego z 2014 r., na stanowisku należącym do wyższej grupy zaszeregowania, można było zrównać, do celów zastosowania przez analogię przepisów przejściowych w odniesieniu do członków personelu kontraktowego, z "zakończeniem służby" urzędnika, co powoduje zakończenie stosowania tych przepisów przejściowych.
W ten sposób Sąd nie uwzględnił zdaniem wnoszącego odwołanie w szczególności celów przyświecających prawodawcy, specyfiki systemu emerytalnego urzędników i innych pracowników Unii, terminologii użytej w art. 1 ust. 1 załącznika do WZIP, niesłusznie utożsamiając w tym zakresie zawarcie nowej umowy o pracę bezpośrednio po poprzedniej z "zakończeniem służby" lub "końcem zatrudnienia" pomimo ciągłości zarówno przynależności do systemu emerytalnego, jak i służby w tej samej instytucji w charakterze członka personelu kontraktowego.
