Język postępowania: angielski(2021/C 338/42)
(Dz.U.UE C z dnia 23 sierpnia 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Crédit agricole SA (Montrouge, Francja) i Crédit agricole Corporate and Investment Bank (Montrouge) (przedstawiciele: D. Beard, Barrister, i C. Hutton, Solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności (w całości lub części) decyzji Komisji Europejskiej z dnia 28 kwietnia 2021 r. [C(2021) 2871];
- stwierdzenie nieważności (w całości lub części) grzywny nałożonej decyzją Komisji Europejskiej z dnia 28 kwietnia 2021 r. [C(2021) 2871];
- nakazanie Komisji Europejskiej podjęcia działań, jakich wymaga wykonanie wyroku Sądu zgodnie z art. 266 TFUE;
- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z niniejszą skargą i z kolejnymi etapami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa i popełnienia błędu w ustaleniach faktycznych przez Komisję poprzez stwierdzenie, że skarżący brali udział w jednolitym i ciągłym naruszeniu ze względu na cel:
- Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd w ustaleniach faktycznych, stwierdzając, że zarzucane kategorie zachowań w związku z wymianą informacji stanowią naruszenia ze względu na cel, które mogą być częścią jednolitego i ciągłego naruszenia.
- Komisja nie przeprowadziła analizy niezbędnej dla ustalenia, iż doszło do naruszenia ze względu na cel w odniesieniu do zarzucanych kategorii zachowań związanych z koordynacją.
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa i popełnienia błędu w ustaleniach faktycznych przez Komisję poprzez stwierdzenie, że skarżący brali udział w całościowym planie i że ich udział miał charakter ciągły.
- Komisja nie wykazała, że skarżący brali udział w całościowym planie lub że mieli o nim wiedzę.
- Komisja nie wykazała, że pierwszy lub drugi skarżący brał udział w naruszeniu ciągłym.
3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa przez Komisję poprzez przyjęcie, że drugi skarżący miał wiedzę o pewnych informacjach.
- Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd w ustaleniach faktycznych, przyjmując, że przedsiębiorstwa miały wiedzę o wszystkich informacjach zawartych w czacie Bloomberga poprzez sam fakt zalogowania się na tym czacie. W konsekwencji Komisja błędnie zinterpretowała istniejące orzecznictwo bądź nadmiernie rozszerzyła jego stosowanie.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa i popełnienia błędu w ustaleniach faktycznych przez Komisję przy obliczaniu kwoty grzywny.
- Komisja w niedopuszczalny sposób odstąpiła od wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien, ponieważ w obliczeniach nie uwzględniła wartości sprzedaży opartej na ostatnim pełnym roku zarzucanego naruszenia.
- Komisja naruszyła zasadę równego traktowania przy ustalaniu współczynnika konkretnego efektu odstraszającego.
- Komisja w niedopuszczalny sposób odstąpiła od wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien, ponieważ nie posłużyła się najlepszymi dostępnymi danymi przy obliczaniu wartości sprzedaży.
- Komisja popełniła błędy w ocenie, uwzględniając okoliczności obciążające i łagodzące.
- Komisja popełniła oczywiste błędy w ustaleniach faktycznych, oceniając czas trwania zarzucanego naruszenia.
