Język postępowania: portugalski(2021/C 320/52)
(Dz.U.UE C z dnia 9 sierpnia 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ana Carla Mendes de Almeida (Sobreda, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci R. Leandro Vasconcelos i M. Marques de Carvalho)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 8 marca 2021 r. dotyczącą złożonych przez skarżącą na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej zażalenia i zażalenia uzupełniającego na decyzję wykonawczą Rady Unii Europejskiej (UE) 2020/1117 z dnia 27 lipca 2020 r. w sprawie powołania prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej w zakresie, w jakim na stanowisko prokuratora Europejskiego w Prokuraturze Europejskiej jako pracownik zatrudniony na czas określony w grupie zaszeregowania AD 13 na nieodnawialną trzyletnią kadencję rozpoczynającą się w dniu 29 lipca 2020 r. został powołany José Eduardo Moreira Alves d'Oliveira Guerra, jeden z trzech kandydatów wskazanych początkowo przez Portugalię (Dz.U. 2020, L 244, s. 18);
- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady Unii Europejskiej (UE) 2020/1117 z dnia 27 lipca 2020 r. w sprawie powołania prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej w zakresie, w jakim na stanowisko prokuratora Europejskiego w Prokuraturze Europejskiej jako pracownik zatrudniony na czas określony w grupie zaszeregowania AD 13 na nieodnawialną trzyletnią kadencję rozpoczynającą się w dniu 29 lipca 2020 r. został powołany José Eduardo Moreira Alves d'Oliveira Guerra;
- obciążenie Rady unii Europejskiej kosztami obu stron.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący oczywistego błędu w ocenie w zakresie, w jakim Rada uważa, że nie jest "organem powołującym" ("AIPN") w rozumieniu art. 1 ust. 1 i 2 regulaminu pracowniczego w związku z art. 6 warunków zatrudnienia innych pracowników, gdy powołuje ona prokuratorów europejskich zgodnie z art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2017/1939.
2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia przepisów mających zastosowanie do powoływania prokuratorów europejskich, które gwarantują niezależność prokuratury Europejskiej. Skarżąca podnosi, że zakwestionowanie przez rząd portugalski w piśmie wystosowanym do Rady Unii Europejskiej w dniu 29 listopada 2019 r. zakwalifikowania przez komitet selekcyjny, o którym mowa w art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/1939, kandydatów przedstawionych przez ten sam rząd i wskazanie innego, preferowanego przez ten rząd kandydata, oraz wybranie go przez Radę podważa strukturę procesu powoływania prokuratorów europejskich.
3. Zarzut trzeci, dotyczący oczywistego błędu dotyczącego motywów decyzji. Skarżąca podnosi w szczególności, że pismo rządu portugalskiego do Rady z dnia 29 listopada 2019 r. zawiera dwa poważne błędy, przyznane zresztą przez sam rząd. Polegały one na sześciokrotnym określeniu kandydata preferowanego przez rząd portugalski jako "zastępcę prokuratora generalnego José Guerrę" oraz twierdzeniu, że prokurator wykonywał funkcje śledcze i oskarżycielskie w ważnym procesie dotyczącym przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii Europejskiej.
4. Zarzut czwarty, dotyczący nadużycia uprawnień. Skarżąca podnosi, że cele, w świetle których zostały Radzie powierzone kompetencje w zakresie procesu wyboru i powoływania prokuratorów europejskich polegają na zagwarantowaniu niezależności tego organu i powołaniu kandydatów krajowych mających najlepsze kwalifikacje i oferujących wszelkie gwarancje niezależności w wykonywaniu funkcji prokuratora europejskiego.
5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji. Skarżąca utrzymuje, że w zakresie, w jakim Rada nie zastosowała się do opinii komitetu selekcyjnego, a tym samym porządku pierwszeństwa opartego na wynikach oceny dokonanej przez ten komitet, ogólne uzasadnienie w postaci zwykłego odesłania do "odmiennej oceny zasług kandydatów przeprowadzonej przez właściwe organy przygotowawcze Rady" jest równoznaczne z całkowitym brakiem uzasadnienia, ponieważ nie pozwala skarżącej na poznanie powodów, dla których została odrzucona.
6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia zasady równości traktowania i niedyskryminacji. Skarżąca twierdzi, że dokonując "odmiennej oceny zasług kandydatów przeprowadzonej przez właściwe organy przygotowawcze Rady" w zakresie, w jakim dotyczy to skarżącej, Rada naruszyła zasadę równości traktowania i niedyskryminacji.
