Język postępowania: francuski(2021/C 263/45)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lipca 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Syndicat national des compléments alimentaires (Synadiet) (Paryż, Francja) i 21 innych skarżących (przedstawiciel: adwokat A. de Brosses)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie, że rozporządzenie Komisji (UE) nr 2021/468 narusza art. 6 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1925/2006; oraz że w konsekwencji jest wadliwe ze względu na naruszenie prawa;
- stwierdzenie, że rozporządzenie (UE) nr 2021/468 jest wadliwe z ze względu na nadużycie władzy;
- stwierdzenie, że rozporządzenie (UE) nr 2021/468 i jego podstawa naukowa, czyli opinia EFSA z dnia 22 listopada 2017 r., są wadliwe ze względu oczywiste błędy w ocenie;
- stwierdzenie, że rozporządzenie (UE) nr 2021/468 narusza zasadę pewności prawa;
- stwierdzenie, że rozporządzenie (UE) nr 2021/468 narusza zasadę proporcjonalności;
w konsekwencji,
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (UE) 2021/468 z dnia 18 marca 2021 r. zmieniającego załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do gatunków roślin zawierających pochodne hydroksyantracenu;
- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w całości.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa. Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że zaskarżone rozporządzenie narusza art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 1 , który wymaga stwierdzenia zagrożenia by sklasyfikować substancje i preparaty w części A załącznika III do tego rozporządzenia, podczas gdy istnieje naukowa niepewność oraz klasyfikacji produktów innych niż substancje w części C załącznika III, a także narusza art. 6 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 2 , ponieważ opiera się na niepełnej i niezgodnej z wymogami analizie ryzyka.
2. Zarzut drugi, dotyczy nadużycia władzy, z uwagi na fakt, że istnieje szereg konkretnych, wiarygodnych i zgodnych przesłanek wskazujących na to, że cel ochrony zdrowia konsumentów, na który powołuje się Komisja nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości. Strona skarżąca podnosi, że skutkiem zaskarżonego rozporządzenia jest między innymi zastrzeżenie wyłącznie dla produktów leczniczych prawa do stosowania preparatów i substancji zawierających pochodne hydroksyantracenu (zwanych dalej "HAD"), umieszczonych w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006, mimo że nie taki jest realizowany cel.
3. Zarzut trzeci, dotyczy oczywistego błędu w ocenie. Zdaniem strony skarżącej, opinia Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z dnia 22 listopada 2017 r., na której opiera się zaskarżone rozporządzenie, jest obarczona kilkoma oczywistymi błędami w ocenie, ponieważ EFSA dokonała oceny ryzyka genotoksyczności i ryzyka rakotwórczości HAD niezgodnie, ani z własnymi metodami oceny ryzyka, ani z metodami oceny ryzyka OECD oraz wyciągnęła wnioski sprzeczne z wnioskami Europejskiej Agencji Leków. Zaskarżone rozporządzenie jest zatem obarczone oczywistymi błędami w ocenie, ponieważ, po pierwsze, Komisja umieściła substancje i preparaty w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 podczas gdy opinia EFSA z dnia 22 listopada 2017 r. wskazuje na niepewność naukową, po drugie, Komisja nie zastosowała zasady ALARA w odniesieniu do środków zarządzania ryzykiem i wreszcie nie uwzględniła rozwoju wiedzy naukowej, który nastąpił po wydaniu opinii EFSA z dnia 22 listopada 2017 r.
4. Zarzut czwarty, dotyczy naruszenia zasady pewności prawa, ponieważ treść zaskarżonego rozporządzenia jest niespójna, gdyż po pierwsze, odwołuje się ono do pojęcia "preparaty", podczas gdy pojęcie to nie jest zdefiniowane w żadnym tekście, po drugie, niektóre substancje HAD wydają się być zarówno zakazane oraz dozwolone, ale pod kontrolą i wreszcie, Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz został wezwany do przedstawienia wyjaśnień dotyczących tekstu rozporządzenia.
5. Zarzut piąty, dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności w zakresie, w jakim zaskarżone rozporządzenie klasyfikuje substancje w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 bez ustalenia żadnego progu, co skutkuje objęciem ich zakazem, mimo że zakaz ten nie jest konieczny dla osiągnięcia zamierzonego celu ochrony zdrowia publicznego.
