[Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 2006/54/WE - Artykuł 2 ust. 1 i art. 4 - Równe traktowanie w wynagradzaniu pracowników płci męskiej i pracowników płci żeńskiej - Porozumienie ramowe w sprawie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy - Klauzula 4 - Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy, będący w przeważającej części pracownikami płci żeńskiej - Krajowa instytucja gwarantująca zainteresowanym pracownikom zaspokojenie roszczeń niezaspokojonych z powodu niewypłacalności pracodawcy - Górna granica wysokości świadczeń wypłacanych z tytułu tych roszczeń - Niższy wymiar górnej granicy w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy w zależności od czasu pracy tych pracowników w stosunku do czasu pracy pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy - Zasada pro rata temporis](2021/C 228/12)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 14 czerwca 2021 r.)
Sąd odsyłający
Juzgado de lo Social no 41 de Madrid
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: JL
Druga strona postępowania: Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)
Sentencja
Artykuł 2 ust. 1 i art. 4 dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które w odniesieniu do wypłacania przez odpowiedzialną instytucję krajową zaległych wynagrodzeń i świadczeń należnych pracownikom od niewypłacalnego pracodawcy ustanawia górną granicę wysokości tej wypłaty w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, która w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy podlega proporcjonalnemu obniżeniu do czasu pracy przepracowanego przez tych pracowników w stosunku do czasu pracy przepracowanego przez pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy.
