Język postępowania: angielski(2020/C 54/42)
(Dz.U.UE C z dnia 17 lutego 2020 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, A. Demeneix, T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Xinyi PV Products (Anhui) Holdings Ltd, GMB Glasmanufaktur Brandenburg GmbH
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
Komisja podnosi trzy zarzuty.
Po pierwsze, Sąd naruszył prawo w pkt 55-61 wyroku, dokonując błędnej wykładni art. 2 ust. 7 lit. b) oraz art. 2 ust. 7 lit. c) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego 1 . Sąd uznał, że przepisy te przewidują wymóg, zgodnie z którym przyznania statusu MET 2 można odmówić jedynie w przypadku, gdy Komisja stwierdzi, że zastosowanie art. 2 ust. 1-6 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do przedsiębiorstwa wnioskującego o przyznanie statusu MET prowadziłoby do sztucznych rezultatów. Innymi słowy, ocena musi wykazać dokładny wpływ stwierdzonych wahań na dokumentację księgową przedsiębiorstwa. Tymczasem obowiązek wykazania wpływu wahań na ceny, koszty i nakłady istnieje tylko w odniesieniu do pierwszej części art. 2 ust. 7 lit. c) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, gdzie wymóg ten jest wyraźnie wskazany. W sprawie Rada/Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Trybunał oparł ten wymóg na tym konkretnym sformułowaniu. Nie ma możliwości rozszerzenia tego rozumowania w drodze analogii na wszystkie pięć kryteriów przyznania statusu MET określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.
Po drugie, Sąd kilkukrotnie naruszył prawo w pkt 62-73 wyroku. W pierwszej kolejności [należy zauważyć, że] koszt kapitału stanowi czynnik produkcji, podobnie jak koszt pracy. W związku z tym oba programy subsydiów mają bezpośredni związek z kosztami produkcji. W drugiej kolejności, Sąd nie rozważył dokonanej przez Komisję oceny wpływu obu programów subsydiów na skarżącego w pierwszej instancji, zarówno w zakresie określenia właściwego okresu, jak i całkowitej otrzymanej kwoty. Zamiast tego zastąpił on ocenę ekonomiczną Komisji swoją własną oceną.
Po trzecie, wyrok jest dotknięty uchybieniami proceduralnymi. Skarżący w pierwszej instancji nie zakwestionował sposobu, w jaki Komisja zinterpretowała art. 2 ust. 7 lit. c) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego, kwestionując jedynie sposób, w jaki Komisja zastosowała ten przepis do okoliczności faktycznych. W związku z tym Sąd orzekł ultra vires. Ponadto Sąd nie dał Komisji możliwości przedstawienia swojego stanowiska w odniesieniu do nowej wykładni art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego sformułowanej w wyroku, naruszając w ten sposób prawo Komisji do rzetelnego procesu sądowego.
