(2019/C 372/24)Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 4 listopada 2019 r.)
Sąd odsyłający
Conseil d'État
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: JP
Druga strona postępowania: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides
Pytania prejudycjalne
Czy art. 46 dyrektywy 2013/32/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej 1 (wersja przekształcona), zgodnie z którym wnioskodawcy powinni mieć prawo do skutecznego środka zaskarżenia decyzji "podjętej w sprawie ich wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej", i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie krajowemu przepisowi proceduralnemu, takiemu jak art. 39/57 ustawy z dnia 15 grudnia 1980 r. w sprawie wjazdu na terytorium, pobytu, osiedlania się i wydalania cudzoziemców w związku z art. 51/2, 57/6 § 3 akapit pierwszy pkt 5° i art. 57/6/2 § 1 tej samej ustawy, zgodnie z którym termin do wniesienia odwołania od decyzji stwierdzającej niedopuszczalność kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez obywatela państwa trzeciego wynosi dziesięć dni "kalendarzowych" od dnia doręczenia tejże decyzji administracyjnej, w szczególności gdy doręczenia dokonano na adres siedziby komisariatu generalnego ds. uchodźców i bezpaństwowców, przyjętego za miejsce zamieszkania skarżącego na podstawie domniemania ustawowego?
