(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 2005/29/WE - Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym - Dyrektywa 2009/72/WE - Rynek wewnętrzny energii elektrycznej - Dyrektywa 2009/73/WE - Rynek wewnętrzny gazu ziemnego - Dyrektywa 2011/83/UE - Agresywne praktyki handlowe - Zawieranie umów o dostawę energii elektrycznej i gazu ziemnego, które nie zostały zażądane przez konsumentów - Zawieranie umów o dostawę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa z naruszeniem praw konsumentów - Organ właściwy do nakładania sankcji w związku z tego rodzaju praktykami)Język postępowania: włoski
(2019/C 288/03)
(Dz.U.UE C z dnia 26 sierpnia 2019 r.)
Sąd odsyłający
Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Acea Energia SpA (C-406/17), Green Network SpA (C-407/17), Enel Energia SpA (C-408/17), Hera Comm Srl (C-417/17)
Przy udziale: Adiconsum - Associazione Difesa Consumatori e Ambiente, Movimento Consumatori, Federconsumatori, Gianluc a Salvati, Associazione Codici - Centro per i Diritti del Cittadino, Coordinamento delle associazioni per la difesa dell'ambiente e la tutela dei diritti di utenti e consumatori (Codacons), Tutela Noi Consumatori, Movimento Difesa del Cittadino (od C-406/17 do C-408/17)
Strona przeciwna: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Autorità per l'Energia Elettrica il Gas e il Sistema Idrico, Autorit à per le Garanzie nelle Comunicazioni (od C-406/17 do C-408/17), Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Autorità per l'Energia Elettrica, il Gas e il Sistema Idrico (C-417/17)
Przy udziale: Federconsumatori (C-417/17)
Sentencja
Artykuł 3 ust. 4 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz art. 3 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym, zgodnie z którymi zachowania tego rodzaju jak zachowania rozpatrywane w postępowaniu głównym, polegające na zawieraniu umów o dostawy, które nie były zażądane przez konsumentów lub polegały na zawieraniu umów na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa z naruszeniem praw konsumentów, należy oceniać w świetle przepisów, odpowiednio, dyrektyw 2005/29 i 2011/83, w związku z czym zgodnie z tymi przepisami
krajowymi sektorowy organ regulacyjny w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającej dyrektywę 2003/55/WE nie jest właściwy do nakładania sankcji w związku z tego rodzaju praktykami.
