(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka azylowa - Ochrona międzynarodowa - Dyrektywa 2011/95/UE - Status uchodźcy - Artykuł 14 ust. 4 - 6 - Odmowa przyznania lub cofnięcie statusu uchodźcy w przypadku zagrożenia dla bezpieczeństwa lub społeczności przyjmującego państwa członkowskiego - Ważność - Artykuł 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 78 ust. 1 TFUE - Artykuł 6 ust. 3 TUE - Konwencja genewska)Język postępowania: czeski i francuski
(2019/C 255/02)
(Dz.U.UE C z dnia 29 lipca 2019 r.)
Sądy odsyłające
Nejvyšší správní soud, Conseil du Contentieux des Étrangers
Strony w postępowaniach głównych
Strony skarżące: M (C-391/16), X (C-77/17), X (C-78/17)
Strony pozwane: Ministerstvo vnitra (C-391/16), Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides (C-77/17), (C-78/17)
Sentencja
Badanie art. 14 ust. 4-6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony nie wykazało istnienia żadnej okoliczności mogącej mieć wpływ na ważność tych przepisów w świetle art. 78 ust. 1 TFUE i art. 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
