Język postępowania: francuski(2019/C 220/33)
(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Hamas (przedstawiciel: adwokat L. Glock) Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty na poparcie odwołania.
Po pierwsze, orzekając, że okoliczności faktyczne wskazane w pkt 15 załącznika A i w pkt 17 załącznika B do przedstawienia uzasadnienia aktów z marca 2015 r. zostały powołane samodzielnie przez Radę, Sąd przeinaczył znaczenie dokumentów zawartych w aktach sprawy, zastąpił własnym uzasadnieniem uzasadnienie autora zaskarżonych aktów, naruszył obowiązek uzasadnienia orzeczenia i pozbawił skarżącego możliwości przygotowania obrony.
Po drugie, Sąd naruszył art. 1 ust. 4 wspólnego stanowiska 2001/931, przyjmując, że decyzja organu administracji została przyjęta przez właściwą władzę w rozumieniu tego przepisu, podczas gdy decyzja ta nigdy nie stanowiła przedmiotu kontroli sądu.
Po trzecie, Sąd naruszył art. 1 ust. 4 wspólnego stanowiska 2001/93, art. 296 TFUE, prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej skarżącego, orzekając, że decyzja brytyjska stanowi decyzję o wymierzeniu sankcji karnych i że Rada miała w konsekwencji obowiązek odniesienia się w miarę możliwości do oceny organu, który ją przyjął.
Po czwarte, orzekając, że Hamas i Hamas IDQ stanowią jeden podmiot, Sąd naruszył reguły związane z ciężarem dowodu, uwzględnił poprawienie uzasadnienia przez Radę w toku instancji, uwzględnił dowody bez zbadania, czy są rzetelne, naruszył kontradyktoryjny charakter debaty dotyczącej okoliczności faktycznych, przeinaczył materiały zawarte w aktach sprawy i naruszył zasadę niezależności postępowań.
