Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii Europejskiej - Artykuły 18 i 21 TFUE - Skierowany przez państwo trzecie do państwa członkowskiego wniosek o ekstradycję będącego obywatelem innego państwa członkowskiego obywatela Unii, który skorzystał w pierwszym państwie członkowskim z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się - Wniosek o ekstradycję złożony w celu wykonania kary pozbawienia wolności, a nie do celów postępowania karnego - Zakaz ekstradycji stosowany wyłącznie do obywateli krajowych - Ograniczenie swobodnego przemieszczania się - Uzasadnienie oparte na zapobieganiu bezkarności - ProporcjonalnośćJęzyk postępowania: fiński
(2019/C 16/13)
(Dz.U.UE C z dnia 14 stycznia 2019 r.)
Sąd odsyłający
Korkein oikeus
Strony w postępowaniu głównym
Denis Raugevicius
Sentencja
Artykuł y 18 i 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wniosku o ekstradycję dotyczącego obywatela Unii Europejskiej, który skorzystał z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się, złożonego przez państwo trzecie nie w celu ścigania, ale w celu wykonania kary pozbawienia wolności, wezwane państwo członkowskie, którego prawo krajowe zakazuje ekstradycji własnych obywateli poza terytorium Unii do celów wykonania kary pozbawienia wolności oraz przewiduje możliwość odbycia takiej kary orzeczonej za granicą na jego terytorium, jest zobowiązane do zapewnienia temu obywatelowi Unii - jeżeli ma on stałe miejsce zamieszkania na jego terytorium - takiego samego traktowania w zakresie ekstradycji jak w przypadku własnych obywateli.
