(Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Granice, azyl i imigracja - Status uchodźcy lub status ochrony uzupełniającej - Dyrektywa 2011/95/UE - Artykuł 17 - Wykluczenie z możliwości otrzymania ochrony uzupełniającej - Podstawy - Skazanie za poważne przestępstwo - Określenie powagi przestępstwa na podstawie kary grożącej za jego popełnienie zgodnie z prawem krajowym - Dopuszczalność - Konieczność indywidualnej oceny)Język postępowania: węgierski
(2018/C 408/32)
(Dz.U.UE C z dnia 12 listopada 2018 r.)
Sąd odsyłający
Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Shajin Ahmed
Strona pozwana: Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal
Sentencja
Artykuł 17 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że nie są z nim zgodne przepisy państwa członkowskiego, na mocy których uznaje się, że osoba występująca o udzielenie ochrony uzupełniającej "popełniła poważne przestępstwo" w rozumieniu tej dyrektywy, które może wykluczyć możliwość otrzymania przez nią tej ochrony, wyłącznie na podstawie kary, jaką dane przestępstwo jest zagrożone zgodnie z prawem tego państwa członkowskiego. Do właściwego organu lub sądu krajowego rozstrzygającego w przedmiocie wniosku o udzielenie ochrony uzupełniającej należy dokonanie oceny powagi rozpatrywanego czynu zabronionego w drodze pełnej analizy wszystkich okoliczności danego konkretnego przypadku.
