Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych (2016/2016(INI)).

Zarządzanie flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych

P8_TA(2017)0195

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych (2016/2016(INI))

(2018/C 298/13)

(Dz.U.UE C z dnia 23 sierpnia 2018 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w którym uznano szczególny status regionów najbardziej oddalonych i przewidziano przyjęcie "specyficznych środków" pozwalających na pełne wdrożenie Traktatów oraz wspólnej polityki,

- uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych od C-132/14 do C-136/14 w sprawie wykładni art. 349 TFUE, w którym podkreślono, iż art. 349 dopuszcza stosowanie odstępstw nie tylko od Traktatów, ale również od prawa wtórnego,

- uwzględniając art. 174 i następne TFUE, ustanawiające jako cel spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną i definiujące strukturalne instrumenty finansowe służące osiągnięciu tego celu,

- uwzględniając art. 43 TFUE,

- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa,

- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, w szczególności art. 8, 11, 13, 41, a zwłaszcza art. 70-73,

- uwzględniając rozporządzenie Komisji (UE) nr 1388/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 TFUE,

- uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1046/2014 z dnia 28 lipca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w odniesieniu do kryteriów obliczania dodatkowych kosztów ponoszonych przez podmioty zajmujące się połowami, chowem i hodowlą, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury z regionów najbardziej oddalonych,

- uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/531 z dnia 24 listopada 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 poprzez określenie kosztów kwalifikujących się do wsparcia z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w celu poprawy higieny, zdrowia, bezpieczeństwa i warunków pracy rybaków, ochrony i odbudowy morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, łagodzenia skutków zmiany klimatu i poprawy efektywności energetycznej statków rybackich,

- uwzględniając komunikaty Komisji Europejskiej w sprawie regionów najbardziej oddalonych, w szczególności komunikat z dnia 20 czerwca 2012 r. zatytułowany "Najbardziej oddalone regiony Unii Europejskiej: w kierunku partnerstwa na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu" (COM(2012)0287),

- uwzględniając swoje rezolucje w sprawie regionów najbardziej oddalonych, w szczególności rezolucję z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie optymalnego rozwijania potencjału regionów najbardziej oddalonych poprzez tworzenie synergii między funduszami strukturalnymi i innymi programami Unii Europejskiej ¹ ,

- uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1385/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 i (WE) nr 1224/2009 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009, (UE) nr 1379/2013 i (UE) nr 1380/2013 w związku ze zmianą statusu Majotty względem Unii Europejskiej,

- uwzględniając decyzję Rady (UE) 2015/238 z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Unią Europejską a Republiką Seszeli w sprawie dostępu statków rybackich pływających pod banderą Seszeli do wód i morskich zasobów biologicznych Majotty, podlegających jurysdykcji Unii Europejskiej,

- uwzględniając pierwsze sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2010 r. dotyczące skutków reformy POSEI z 2006 r. (COM(2010)0501),

- uwzględniając swoje stanowisko z dnia 2 lutego 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi, uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 ² ,

- uwzględniając swoje rezolucje z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie innowacji i dywersyfikacji łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w regionach zależnych od rybołówstwa ³  oraz w sprawie wspólnych reguł stosowania zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa, w tym umów w sprawie połowów ⁴ ,

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie specyficznej sytuacji wysp ⁵ ,

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i tradycyjnego rybołówstwa przybrzeżnego oraz reformy wspólnej polityki rybołówstwa ⁶ ,

- uwzględniając swoje stanowisko z dnia 21 października 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 639/2004 w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty ⁷ , w której zaproponowano przedłużenie ważności odstępstwa mającego zastosowanie do regionów najbardziej oddalonych o trzy lata, tj. do 2011 r.,

- uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 639/2004 w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty, w którym zatwierdzono odstępstwo mające zastosowanie do regionów najbardziej oddalonych o trzy lata do 2011 r.,

- uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 791/2007 z dnia 21 maja 2007 r. wprowadzające system wyrównania dodatkowych kosztów poniesionych przy wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów rybołówstwa z Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich oraz Gujany Francuskiej i Reunion, w szczególności jego art. 8, który stanowi, że "do dnia 31 grudnia 2011 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie na temat stosowania wyrównania [...], do którego, jeżeli zachodzi taka potrzeba, dołącza wnioski legislacyjne",

- uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 639/2004 z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty,

- uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania,

- uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 10 listopada 2016 r. zatytułowany "Międzynarodowe zarządzanie oceanami - program działań na rzecz przyszłości oceanów"(JOIN(2016)0049),

- uwzględniając sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2015 z dnia 20 października 2015 r. zatytułowane "Czy Komisja dobrze zarządza umowami o partnerstwie w sprawie połowów?",

- uwzględniając plany działania regionów najbardziej oddalonych na potrzeby programowania funduszów europejskich w latach 2014-2020,

- uwzględniając cały wspólny wkład oraz wszystkie dokumenty techniczne i polityczne przyjęte podczas konferencji prezydentów najbardziej oddalonych regionów Unii Europejskiej, to jest deklarację końcową przyjętą podczas 21. Konferencji Prezydentów najbardziej oddalonych regionów Unii Europejskiej, która miała miejsce w dniach 22- 23 września 2016 r.,

- uwzględniając art. 52 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Budżetowej oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0138/2017),

A. mając na uwadze położenie geograficzne regionów najbardziej oddalonych na Karaibach, Oceanie Indyjskim i Oceanie Atlantyckim, co oznacza, że terytoria Unii Europejskiej są położone w różnych basenach morskich i na różnych kontynentach, a regiony najbardziej oddalone sąsiadują z różnymi państwami trzecimi;

B. mając na uwadze, że w ostatnich latach zwiększyła się presja połowowa w wyłącznych strefach ekonomicznych niektórych regionów najbardziej oddalonych, między 100 a 200 milą, a połowy te są prowadzone głównie przez floty nienależące do poszczególnych regionów najbardziej oddalonych;

C. mając na uwadze, że UE musi podjąć zobowiązania związane z morskim aspektem regionów najbardziej oddalonych oraz że ich wyłączne strefy ekonomiczne (w.s.e.) stanowią znaczny odsetek ogółu wyłącznych stref ekonomicznych UE;

D. mając na uwadze, że sektory rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych należy postrzegać w kontekście specyficznej sytuacji strukturalnej, społecznej i gospodarczej (art. 349 TFUE), która wymaga specjalnego i dostosowanego uwzględnienia wspólnych europejskich strategii politycznych;

E. mając na uwadze, że sektor rybołówstwa ma swoje mocne strony i znaczny potencjał rozwoju;

F. mając na uwadze charakterystyczne dla wód Antyli zanieczyszczenie chlordekonem, które ma znaczący wpływ na dopuszczone strefy połowowe, oraz mając na uwadze występowanie gatunków inwazyjnych;

G. przypomina, że odległe położenie regionów najbardziej oddalonych uznano i uwzględniono jako ogólną zasadę w prawie UE, co uzasadnia i umożliwia ustanowienie systemu rekompensat dodatkowych kosztów związanych z produktami rybołówstwa i akwakultury z tych regionów;

H. mając na uwadze, że wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) oraz Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR), stworzone z myślą o problemach i wyzwaniach Europy kontynentalnej, pozwalają co prawda przyjąć odmienne podejście w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych, ale w ograniczonym zakresie odpowiadają specyfice rybołówstwa w tych regionach;

I. mając na uwadze, że regiony najbardziej oddalone uważają, że nie są równo traktowane w ramach WPRyb i że są "podwójnie karane" (brak dostępu do wcześniejszej pomocy na odnowienie floty i obecny zakaz udzielania pomocy na odnowienie floty);

J. mając na uwadze, że ważne sektory floty rybackiej w regionach najbardziej oddalonych nie były do niedawna uregulowane i wymienione w rejestrze floty rybackiej, wobec czego nie miały dostępu do Funduszu Rybackiego na modernizację;

K. mając na uwadze, że jednym z celów WPRyb jest promowanie rybołówstwa przybrzeżnego z uwzględnieniem kwestii społeczno-gospodarczych;

L. mając na uwadze, że zasady dostępu do zasobów powinny w uprzywilejowany sposób traktować floty lokalne i bardziej selektywne narzędzia połowowe, które mniej niszczą zasoby;

M. mając na uwadze, że podobnie jak zasada dobrego gospodarowania, WPRyb dąży do zapewnienia spójności między wymiarem wewnętrznym i zewnętrznym;

N. mając na uwadze, że znaczna ilość nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (połowy NNN) odbywa się w niektórych wyłącznych strefach ekonomicznych niektórych regionów najbardziej oddalonych ⁸  i w basenach morskich otaczających inne regiony;

O. mając na uwadze, że w regionach najbardziej oddalonych odnotowuje się najwyższe poziomy bezrobocia w UE, sięgające w niektórych z tych regionów nawet 60 % osób młodych;

P. mając na uwadze, że EFMR obejmuje wsparciem na określonych warunkach między innymi organizacje producentów, silniki i rozwój lokalny kierowany przez społeczność;

Q. mając na uwadze, że do wsparcia z EFMR nie kwalifikują się: operacje, które zwiększają zdolność połowową statku, urządzenia, które zwiększają zdolność statków do lokalizacji ryb oraz budowa nowych statków rybackich lub przywóz statków rybackich;

R. mając na uwadze, że z EFMR można jednak przyznać pomoc finansową dla statków, tak aby zwiększyć efektywność energetyczną, bezpieczeństwo, higienę na pokładzie i jakość produktów rybołówstwa oraz poprawić warunki pracy;

S. mając na uwadze, że w ramach EFMR wsparcie uzyskują innowacyjne projekty, takie jak systemy zarządzania i systemy organizacji;

Przepisy dotyczące specyfiki i warunków geograficznych regionów najbardziej oddalonych

1. uważa, że zrównoważone, oparte na tradycyjnych technikach połowy stanowią podstawę dobrobytu społeczności przybrzeżnych i przyczyniają się do bezpieczeństwa żywnościowego w regionach najbardziej oddalonych; zwraca w związku z tym uwagę na konieczność włączenia lokalnego rybołówstwa w osiąganie celu bezpieczeństwa żywnościowego ludności lokalnej, ponieważ obecnie bezpieczeństwo żywnościowe w regionach najbardziej oddalonych w zbyt wielkim stopniu zależy od przywozu;

2. przypomina, że WPRyb oraz EFMR, stworzone z myślą o problemach i wyzwaniach Europy kontynentalnej, w ograniczonym zakresie odpowiadają specyfice rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych i nie mogą być jednolicie stosowane do wyzwań i specyfiki rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych, a także muszą być w pewnym stopniu elastyczne i pragmatycznie stosowane lub podlegać odstępstwom; wzywa zatem do opracowania strategii dla każdego regionalnego basenu morskiego dostosowanej do specyficznej sytuacji w każdym z regionów najbardziej oddalonych;

3. podkreśla obecność w regionach najbardziej oddalonych dużej różnorodności małych społeczności, które są w dużym stopniu uzależnione od tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i dla których rybołówstwo stanowi często jedyny środek utrzymania;

4. przypomina, że biologiczne zasoby morskie otaczające regiony najbardziej oddalone powinny podlegać specjalnej ochronie oraz że należy zwrócić szczególną uwagę na rybołówstwo; podkreśla w związku z tym, że uprawnione do prowadzenia połowów powinny być jedynie statki rybackie zarejestrowane w portach w regionach najbardziej oddalonych;

5. zauważa, że dno morskie w regionach najbardziej oddalonych to prawdziwe żywe laboratorium różnorodności biologicznej; podkreśla znaczenie badań naukowych i gromadzenia danych w celu zwiększenia wiedzy o oceanach; podkreśla, że regiony najbardziej oddalone mogą pełnić w swoich środowiskach rolę prawdziwych portali naukowych oraz wzywa odpowiednie państwa członkowskie i Komisję do zwiększenia wsparcia na stosowne projekty badań naukowych;

6. podkreśla konieczność zachowania równowagi między zdolnością połowową a uprawnieniami do połowów przy poszanowaniu zasady ostrożności i uwzględnieniu realiów społeczno-gospodarczych; nie może to jednak uzasadniać zaprzestania inwestycji związanych ze zbieraniem danych i poprawą stanu wiedzy naukowej na temat ekosystemów morskich; zwraca się o dokonanie przeglądu rozdziału kwot dla niektórych gatunków (na przykład kwot dla tuńczyka na Azorach), a także o wprowadzenie dodatkowych uprawnień do połowów w przypadku innych gatunków (na przykład kolenia luzytańskiego) w oparciu o badania naukowe oraz przy wykorzystaniu zwiększonych zdolności technicznych i materiałowych do oceny ekosystemów;

7. zwraca uwagę, że w niektórych regionach najbardziej oddalonych floty rybackie nie przekraczają limitów zdolności połowowej wyznaczonych w WPRyb, zwłaszcza z powodu braku dostępu do finansowania;

8. zauważa, że - zważywszy na specyficzne trudności klimatyczne w regionach najbardziej oddalonych - rybacy z tych regionów borykają się z problemem przedwczesnego starzenia się statków, co stwarza problemy dla ich bezpieczeństwa i skuteczności oraz zmniejsza atrakcyjność warunków pracy w stosunku do warunkach panujących na nowoczesnych statkach;

9. podkreśla, że w sprawozdaniu z 2016 r. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) ⁹  nie mógł ocenić równowagi między zdolnością połowową a uprawnieniami do połowów w przypadku wszystkich flot prowadzących działalność w regionach najbardziej oddalonych z powodu braku dostatecznych danych biologicznych; zwraca się o przydział większych dotacji - w ramach EFMR i innych źródeł - na nabycie środków technicznych służących do oceny ekosystemów przez instytuty naukowe i wyższe uczelnie; uważa w związku z tym za niezwykle istotne, aby gromadzić i udostępniać wiarygodne dane na temat stanu zasobów i stosowanych praktyk w tych wyłącznych strefach ekonomicznych regionów zamorskich;

10. podkreśla, że floty rybołówstwa przybrzeżnego w regionach najbardziej oddalonych są zasadniczo przestarzałe, co powoduje problemy w zakresie bezpieczeństwa na pokładzie;

11. ubolewa, że Komisja nie opublikowała sprawozdania w sprawie wdrożenia rozporządzenia (WE) nr 639/2004 w terminie do dnia 30 czerwca 2012 r.; domaga się udzielenia przez Komisję dalszych informacji o tym, dlaczego podjęła decyzję o niepublikowaniu sprawozdania;

12. ubolewa z powodu opóźnionego przyjęcia EFMR i w konsekwencji opóźnionego zatwierdzenia programów operacyjnych EFMR, co przełożyło się na opóźnienia we wdrażaniu przepisów dotyczących wsparcia z EFMR, a to z kolei pociągnęło za sobą poważne trudności finansowe w niektórych przedsiębiorstwach w regionach najbardziej oddalonych;

13. z zadowoleniem przyjmuje specjalne przepisy dotyczące regionów najbardziej oddalonych w EFMR, takie jak rekompensaty z tytułu dodatkowych kosztów (pokrywanych w 100 % z EFMR), które są większe niż w poprzednim okresie programowania, oraz zwiększenie o 35 % intensywności pomocy publicznej na inne działania w regionach najbardziej oddalonych;

14. dostrzega trudność, a nawet brak dostępu do kredytowania lub ubezpieczenia statków dla niektórych rybaków w regionach najbardziej oddalonych, co stwarza problemy w zakresie bezpieczeństwa i powoduje powiązane ograniczenia ekonomiczne dla tych rybaków;

15. przypomina, że w regionach najbardziej oddalonych zdecydowaną większość zarejestrowanych statków stanowią małe statki rybackie; podkreśla, że w niektórych regionach najbardziej oddalonych małe statki liczą sobie średnio co najmniej 40 lat, co wiąże się z realnymi problemami w zakresie bezpieczeństwa;

16. podkreśla efekt mnożnikowy kredytów udzielanych przez Europejski Bank Inwestycyjny i unijne fundusze, zwłaszcza w regionach najbardziej oddalonych;

Lepsze wykorzystanie możliwości dostępnych na mocy art. 349 Traktatu i WPRyb

17. uważa, że oddzielny komitet doradczy ds. regionów najbardziej oddalonych, jak przewidziano w WPRyb, stanowi odpowiednią platformę podstawowej wymiany wiedzy i doświadczenia, dlatego ubolewa, że komitet ten nie został jeszcze utworzony;

18. domaga się pełnego zastosowania art. 349 TFUE w strategiach politycznych, przepisach, funduszach i programach Unii Europejskiej dotyczących unijnej polityki rybołówstwa, a w szczególności w EFMR, tak aby sprostać konkretnym trudnościom, z którymi borykają się regiony najbardziej oddalone;

19. uważa, że rozwój lokalny kierowany przez społeczność stanowi obiecujące podejście oraz że odpowiednie państwa członkowskie powinny jak najlepiej wykorzystać możliwości oferowane przez EFMR, aby wspierać tego rodzaju rozwój lokalny w regionach najbardziej oddalonych;

20. podkreśla znaczenie tworzenia rybackich lokalnych grup działania, które stanowią uznany istotny instrument zapewniający wsparcie i umożliwiający dywersyfikację działalności w sektorze rybołówstwa;

21. apeluje do Komisji o ułatwianie dostosowanego podejścia całościowego przy przedstawianiu wniosków dotyczących aktów ustawodawczych w sprawie kosztów inwestycji związanych z higieną, zdrowiem i bezpieczeństwem oraz inwestycji związanych z warunkami pracy;

22. apeluje do Komisji o uwzględnianie wpływu warunków klimatycznych i geograficznych oraz zjawiska grabieży zasobów przy przedstawianiu wniosków dotyczących aktów ustawodawczych w sprawie kryteriów obliczania dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w regionach najbardziej oddalonych;

23. ubolewa z powodu znacznego poziomu połowów NNN w wyłącznych strefach ekonomicznych niektórych regionów najbardziej oddalonych, które przypisuje się zarówno statkom lokalnym, jak i obcym, oraz w otaczających basenach morskich w innych przypadkach; zwraca uwagę, że w przypadku statków lokalnych takie praktyki są związane również z problemami z lokalnymi dostawami żywności; wzywa krajowe organy do podjęcia bardziej zdecydowanej walki z połowami NNN;

24. zachęca w związku z tym do podejmowania środków czynnych (na przykład kontroli) i biernych, takich jak negocjacje z państwami sąsiadującymi z regionami najbardziej oddalonymi, z którymi nie zawarto jeszcze umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów;

25. wzywa wszystkie zainteresowane podmioty do przyspieszenia wdrożenia EFMR i wykorzystania oferowanych przez ten fundusz możliwości znacznych inwestycji w modernizację floty - zwiększenie bezpieczeństwa, higieny na pokładzie, efektywności energetycznej i jakości produktów rybołówstwa, poprawę warunków pracy i dostosowanie narzędzi połowowych, a także portów rybackich, miejsc wyładunku i akwakultury, aby stworzyć nowe możliwości zbytu; wzywa poza tym do stosowania systemu rekompensat z tytułu dodatkowych kosztów, aby zwiększyć rentowność sektora;

26. wzywa do uwzględniania w większym stopniu interesów regionów najbardziej oddalonych podczas zawierania umów połowowych z państwami trzecimi, w szczególności przez wprowadzanie obowiązku wyładunku w regionach najbardziej oddalonych lub zatrudniania na statkach osób pochodzących z tych regionów;

27. podkreśla konieczność przeprowadzania ocen skutków dla regionów najbardziej oddalonych w każdym przypadku, gdy dotyczą ich umowy połowowe zawierane między UE a państwami trzecimi, zgodnie z postanowieniami art. 349 TFUE;

28. zwraca uwagę na ewentualną konieczność restrukturyzacji sektora rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania zasobami rybnymi i uważa, że w razie potrzeby należy rozważyć ograniczenie liczby statków;

29. uważa, że w przypadku gdy zachodzi konieczność zmniejszenia zdolności połowowej na podstawie art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, preferencję należy przyznać utrzymaniu statków według kryteriów określonych w art. 17 przedmiotowego rozporządzenia;

30. zwraca się do państw członkowskich, aby podczas wdrażania przepisu WPRyb dotyczącego przyznawania uprawnień do połowów uwzględnić w szczególności rybołówstwo tradycyjne i tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne w regionach najbardziej oddalonych, które wnoszą wkład w lokalną gospodarkę i charakteryzują się słabym oddziaływaniem na środowisko;

31. wzywa państwa członkowskie posiadające regiony najbardziej oddalone do podjęcia odpowiednich środków i dalszego stosowania specjalnych programów pomocy, np. specjalnych modeli opodatkowania;

32. uważa, że należy usprawnić zarówno gromadzenie danych dotyczących zasobów, jak i ocenę oddziaływania rybołówstwa łodziowego w regionach najbardziej oddalonych, aby wzmocnić naukowe podstawy uprawnień do połowów w regionach najbardziej oddalonych;

33. zwraca uwagę na zależność regionów najbardziej oddalonych od zasobów rybnych w ich wyłącznych strefach ekonomicznych, które pod względem biologicznym odznaczają się wysokim stopniem delikatności; uważa, zwłaszcza w tym kontekście, że dane dotyczące zasobów rybnych w regionach najbardziej oddalonych muszą być traktowane jako priorytet w zakresie gromadzenia danych;

34. podkreśla, że w związku z tym, iż akwakultura mogłaby stworzyć nowe możliwości produkcji i wysokiej jakości produkty, należy bardziej wykorzystać jej potencjał w regionach najbardziej oddalonych, przy silnym wsparciu ze strony Unii Europejskiej, zważywszy na bardzo dużą konkurencję w regionie, a także wzywa Komisję, by zachęcała do opracowywania projektów rozwoju akwakultury i wspierała je;

35. wzywa państwa członkowskie i regiony najbardziej oddalone do jak najlepszego wykorzystania zasady de minimis i zasady wyłączenia grupowego przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1388/2014;

36. wzywa państwa członkowskie do propagowania lepszego wykorzystania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz do nacisku na synergię między różnymi funduszami w regionach najbardziej oddalonych, aby zwiększyć możliwości ekonomiczne dla wszystkich podmiotów niebieskiej gospodarki; zachęca w szczególności do inwestowania w projekty służące przywróceniu wartości zawodów związanych z rybołówstwem, w projekty sprzyjające zwiększeniu atrakcyjności tego sektora dla ludzi młodych, wprowadzaniu technik połowów selektywnych oraz rozwojowi podsektorów;

37. opowiada się za stworzeniem w ramach programu "Horyzont 2020" programów badawczo-rozwojowych dla sektora rybołówstwa, które powinny uwzględniać różne podmioty gospodarcze i społeczne, przyczyniając się tym samym do rozwoju nowych technik i metod połowowych sprzyjających konkurencyjności sektora oraz zwiększając swój potencjał w zakresie wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy wśród miejscowej ludności;

38. opowiada się za tym, aby w przyszłej WPRyb w pełni uwzględniono specyfikę regionów najbardziej oddalonych i umożliwiono im uwolnienie ogromnego potencjału gospodarczego, społecznego i środowiskowego wynikającego ze zrównoważonego i racjonalnego rozwoju sektora rybołówstwa w tych regionach; podkreśla w tym kontekście konieczność ponownego rozważenia podstawy segmentacji floty w celu zapewnienia obiektywnej oceny równowagi między uprawnieniami do połowów a "zdolnością połowową" floty łodziowego tradycyjnego rybołówstwa przybrzeżnego regionów najbardziej oddalonych stosującej wysoce selektywne narzędzia połowowe, wspierając poprawę parametrów technicznych jednostek floty o niepewnej mocy napędowej lub stateczności, które mogą negatywnie wpływać na bezpieczeństwo załogi w niekorzystnych warunkach pogodowych, zgodnie z obiektywnymi naukowymi kryteriami budowy statków, bez zwiększania niezrównoważonej działalności połowowej;

39. mając na uwadze wyjątkowy potencjał regionów najbardziej oddalonych, jest istotne, by zachęcać do inwestycji i promować dywersyfikację działalności i innowacje w sektorze rybołówstwa z myślą o wzmocnieniu rozwoju gospodarczego;

40. wzywa Komisję, aby - w celu umożliwienia przetrwania sektora rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych i zgodnie z zasadami zróżnicowanego traktowania małych wysp i terytoriów wspomnianych w 14. celu zrównoważonego rozwoju - wprowadziła środki wsparcia oparte na art. 349 TFUE, by zapewnić finansowanie (na szczeblu unijnym lub krajowym) statków rybackich uprawiających tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne, które wyładowują całe połowy w portach regionów najbardziej oddalonych i przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju lokalnego, tak aby zwiększyć bezpieczeństwo ludzi, dostosować statki do europejskich norm sanitarnych, zwalczać połowy NNN i osiągnąć większą efektywność środowiskową; zauważa, że odnowa floty rybackiej musi pozostać w granicach dopuszczalnych pułapów zdolności połowowych, musi ograniczać się do zastąpienia starego statku nowym, a także musi umożliwiać zrównoważone rybołówstwo i osiągnięcie celu maksymalnego podtrzymywalnego połowu;

41. proponuje zwiększenie intensywności pomocy na wymianę silników w regionach najbardziej oddalonych, gdzie warunki klimatyczne i zmiana klimatu mają naukowo udowodniony zdecydowanie negatywny wpływ na floty;

42. zwraca się do Komisji, aby przeanalizowała możliwość jak najszybszego stworzenia instrumentu finansowego, który będzie specjalnie przeznaczony do wspierania rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych, na wzór Programu szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich (POSEI) w odniesieniu do rolnictwa, i umożliwi rzeczywiste wykorzystanie potencjału rybołówstwa w tych regionach; uważa, że należy rozważyć możliwość połączenia w tym specjalnym instrumencie w szczególności postanowień art. 8 (Pomoc państwa), art. 13 ust. 5 (Zasoby budżetowe w ramach zarządzania dzielonego), art. 70 (System wyrównania kosztów), art. 71 (Obliczanie rekompensaty), art. 72 (Odszkodowanie) oraz art. 73 (Pomoc państwa na realizację planów rekompensat) istniejącego EFMR;

43. proponuje zwiększyć potencjał niektórych segmentów floty w regionach najbardziej oddalonych w sytuacji, gdy zostanie naukowo udowodnione, że można zwiększyć poziomy eksploatacji niektórych zasobów rybnych i nie podważy to osiągania celów dotyczących zrównoważonego rybołówstwa;

44. odnotowuje, że renowacja i modernizacja floty tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w regionach najbardziej oddalonych, stosującej wysoce selektywne narzędzia połowowe, może zwiększyć bezpieczeństwo załogi w niekorzystnych warunkach pogodowych, pod warunkiem że będą one prowadzone zgodnie z obiektywnymi naukowymi kryteriami budowy statków, nieskutkującymi naruszeniem równowagi między uprawnieniami do połowów a zdolnością połowową;

45. zaleca stworzenie lepszych zachęt w ramach przyszłego EFMR w celu zachęcenia młodych ludzi do pracy w gospodarce morskiej, szczególnie dzięki szkoleniom zawodowym oraz środkom promocji zwiększającym dochody, bezpieczeństwo pracy i poprawiającym ogólną organizację zrównoważonej gospodarki morskiej w regionach najbardziej oddalonych;

o

o o

46. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

1 Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0133.

2 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0015.

3 Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0109.

4 Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0110.

5 Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0049.

6 Dz.U. C 419 z 16.12.2015, s. 167.

7 Dz.U. C 15 E z 21.1.2010, s. 135.

8 "Badanie dla komisji PECH - zarządzanie flotą rybacką w regionach najbardziej oddalonych", Dyrekcja Generalna ds. Polityki Wewnętrznej, Departament Tematyczny B (IP/B/PECH/IC/2016_100); francuski program operacyjny w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR).

9 Sprawozdania STECF - Ocena dotycząca wskaźników równowagi dla kluczowych segmentów floty oraz przegląd sprawozdań krajowych państw członkowskich w sprawie ich starań podjętych w celu uzyskania równowagi pomiędzy zdolnością połowową floty a uprawnieniami do połowów (STECF-16-18)

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2018.298.92
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych (2016/2016(INI)).
• Data aktu: 27/04/2017
• Data ogłoszenia: 23/08/2018