(przedstawiona na mocy art. 322 ust. 1 lit. a) TFUE)w sprawie wniosku z dnia 2 maja 2018 r. dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich
(2018/C 291/01)
(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2018 r.)
SPIS TREŚCI
|
Punkt |
Strona |
WSTĘP |
1-8 |
|
Wprowadzenie |
1-4 |
|
Wniosek Komisji |
5-8 |
|
UWAGI OGÓLNE |
9-18 |
|
Ogólny cel ochrony budżetu Unii |
9-11 |
|
Nowy mechanizm przewidujący szeroką swobodę decyzyjną dla Komisji |
12-16 |
|
Nie przeprowadzono szczegółowych konsultacji z zainteresowanymi stronami |
17 |
|
Nie przeprowadzono oceny skutków |
18 |
|
UWAGI SZCZEGÓŁOWE |
19-30 |
|
Nie wskazano źródeł wskazówek ani nie określono jasnych kryteriów |
19-23 |
|
Brak terminów dla Komisji |
24 |
|
Brak wyraźnego zobowiązania Komisji do oceny możliwości zniesienia środków z własnej inicjatywy |
25 |
|
Brak zobowiązania Komisji do oceny potencjalnego wpływu na beneficjentów końcowych i budżet krajowy |
26-29 |
|
Współpraca z Prokuraturą Europejską nie ma zastosowania do wszystkich państw członkowskich |
30 |
|
TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 322 ust. 1 lit. a), w połączeniu z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,
uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich (zwany dalej "wnioskiem") 1 ,
uwzględniając otrzymany przez Trybunał w dniu 14 maja 2018 r. wniosek Komisji z dnia 3 maja 2018 r. o wydanie opinii na temat wyżej wymienionego wniosku,
PRZYJMUJE NASTĘPUJĄCĄ OPINIĘ:
1 COM(2018) 324 final z dnia 2 maja 2018 r.
2 COM(2014) 158 final z dnia 11 marca 2014 r.
3 COM(2018) 98 final z dnia 14 lutego 2018 r.
4 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie następnych WRF: przygotowanie stanowiska Parlamentu dotyczącego WRF na okres po 2020 r. (2017/2052(INI)).
6 Art. 59 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (rozporządzenie finansowe) (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1) stanowi, że "Wypełniając zadania związane z wykonywaniem budżetu, państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, w tym środki ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne, by chronić interesy finansowe Unii [...]".
7 Art. 3 ust. 2 TUE i art. 67 TFUE; COM(2014) 158 final z dnia 11 marca 2014 r.
8 Sprawozdanie specjalne nr 10/2016 pt. "Aby skutecznie wdrożyć procedurę nadmiernego deficytu, konieczne są dalsze usprawnienia" oraz sprawozdanie specjalne nr 3/2018 pt. "Kontrola procedury dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej".
10 Taka interpretacja odzwierciedla pkt 119 rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie następnych WRF: przygotowanie stanowiska Parlamentu dotyczącego WRF na okres po 2020 r., zgodnie z którym "beneficjenci końcowi budżetu Unii w żaden sposób nie mogą zostać dotknięci naruszeniami zasad, za które nie są oni odpowiedzialni".
11 W trakcie kontroli w dziedzinie zarządzania dzielonego Trybunał wykrył umowy zawarte między organami krajowymi a beneficjentami końcowymi, w których zawarto klauzule warunkowe uzależniające płatności od dostępności środków budżetowych.
12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 (COM(2018)393 final) oraz wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu i Migracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Zarządzania Granicami i Wiz (COM(2018)375 final).
13 Zob. art. 68 ust. 1 lit. b) wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów.
14 W zależności od rozporządzenia, na podstawie którego zapewniane jest finansowanie unijne, beneficjentów końcowych określa się również mianem odbiorców końcowych.
15 W swojej rezolucji z dnia 14 marca 2018 r. Parlament Europejski stwierdził, że "budżet Unii nie jest właściwym instrumentem przeciwdziałania nieprzestrzeganiu art. 2 TUE i że wszelkie możliwe konsekwencje finansowe powinny być ponoszone przez państwo członkowskie niezależnie od wykonania budżetu".