[Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 - Znak towarowy Unii Europejskiej - Artykuł 16 - Znak towarowy jako przedmiot własności - Traktowanie unijnego znaku towarowego jako krajowego znaku towarowego - Artykuł 18 - Przeniesienie znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz agenta lub przedstawiciela właściciela znaku towarowego - Przepis krajowy umożliwiający wytoczenie powództwa o ustalenie własności krajowego znaku towarowego zarejestrowanego z naruszeniem praw właściciela lub z naruszeniem zobowiązania wynikającego z ustawy lub z umowy - Zgodność z rozporządzeniem nr 207/2009]Język postępowania: hiszpański
(2018/C 022/16)
(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2018 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal Supremo
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Salvador Benjumea Bravo de Laguna
Strona pozwana: Esteban Torras Ferrazzuolo
Sentencja
Artykuły 16 i 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie [znaku towarowego Unii Europejskiej] należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie stosowaniu do unijnego znaku towarowego przepisu krajowego - takiego jak rozpatrywany w postępowaniu głównym - na mocy którego osoba poszkodowana poprzez rejestrację znaku towarowego zgłoszonego z naruszeniem jej praw lub z naruszeniem zobowiązania wynikającego z ustawy lub z umowy ma prawo domagać się ustalenia własności wspomnianego znaku towarowego, o ile dana sytuacja nie zalicza się do sytuacji objętych art. 18 tego rozporządzenia.
