Język postępowania: niderlandzki(2018/C 182/09)
(Dz.U.UE C z dnia 28 maja 2018 r.)
Sąd odsyłający
Arbeidsrechtbank Antwerpen
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Maria Vester
Strona pozwana: Rijksdienst voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (Riziv)
Pytanie prejudycjalne
Czy art. 45 i art. 48 Traktatu z dnia 25 marca 1957 r. o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) zostaną naruszone, w sytuacji gdy po upływie okresu oczekiwania obejmującego 52 tygodnie niezdolność do pracy, w którym to okresie przyznano świadczenia chorobowe, ostatnie właściwe państwo członkowskie w momencie wystąpienia niezdolności do pracy odmawia - na podstawie art. 57 rozporządzenia nr 883/2004/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego 1 - przyznania prawa do świadczenia z tytułu niepełnosprawności, natomiast inne państwo członkowskie, niebędące ostatnim państwem właściwym, stosuje przy ocenie prawa do proporcjonalnego świadczenia z tytułu niepełnosprawności, zgodnie ze swoim prawem krajowym, okres oczekiwania trwający 104 tygodnie?
Czy w tym przypadku fakt przyznania zainteresowanej w okresie stanowiącym różnicę pomiędzy poszczególnymi okresami oczekiwania wyłącznie prawa do świadczeń socjalnych da się pogodzić z prawem do swobodnego przemieszczania się, czy też art. 45 i art. 48 TFUE zobowiązują państwo niebędące ostatnim właściwym do stosowania przy ocenie prawa do świadczenia z tytułu niepełnosprawności, po upływie okresu oczekiwania, ustawodawstwa ostatniego państwa właściwego, nawet jeśli ustawodawstwo krajowe państwa niebędącego ostatnim państwem właściwym takiej możliwości nie dopuszcza?
