Język postępowania: włoski(2018/C 166/56)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: Diusa Rendering Srl (Piacenza, Włochy), Assograssi - Associazione Nazionale Produttori Grassi e Proteine Animali (Buccinasco, Włochy) (przedstawiciel: adwokat M. Moretto)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący twierdzą, że podczas gdy do roku 2011 wywóz do krajów trzecich nawozów organicznych i polepszaczy gleby uzyskanych z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 2 (lub 3) był dozwolony, z wyjątkiem jedynie zakazu wywozu nawozów organicznych i polepszaczy gleby zawierających przetworzone białka zwierzęce (PBZ) pochodzące od przeżuwaczy, w następstwie wejścia w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego), oraz w wyniku braku przyjęcia przez Komisję niezbędnych przepisów wykonawczych wywóz do krajów trzecich nawozów organicznych i polepszaczy gleby uzyskanych z materiałów kategorii 2 jest dziś zakazany. Zakaz ten ma w dalszym ciągu zastosowanie, chociaż niemal wszystkie państwa członkowskie mają aktualnie status krajów o niskim ryzyku BSE a standard międzynarodowy określony przez OIE (Office international des épizooties) nie przewiduje podobnego zakazu dla nawozów organicznych i polepszaczy gleby pochodzących z krajów, które posiadają taki status.
Poza tym zdaniem skarżących, chociaż Unia zakazuje wywozu nawozów organicznych i polepszaczy gleby uzyskanych z materiałów kategorii 2, nawet jeżeli pochodzącą z państw członkowskich o niewielkim ryzyku, to jednak zezwala ona na wprowadzanie do obrotu i stosowanie tych produktów na swoim terytorium; uznaje ona w ten sposób, że w rzeczywistości nawozy organiczne i polepszacze gleby uzyskane z materiałów kategorii 2, wyprodukowane zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 1069/2009 i rozporządzenia Komisji (UE) nr 142/2011 dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy (Dz.U. 2011, L 54, s. 1), nie stanowią ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt.
Według skarżących podczas gdy Unia nakłada bezwzględny zakaz wywozu nawozów organicznych i polepszaczy gleby, o których mowa, zezwala na przywóz z państw trzecich, w tym z krajów o kontrolowanym lub nieokreślonym ryzyku, nie tylko produktów spożywczych i pasz, które mogły być uzyskane dzięki użyciu nawozów organicznych i polepszaczy gleby pochodzących z krajów trzecich, które nie zapewniają bezwzględnie tego samego poziomu bezpieczeństwa co poziom gwarantowany w wypadku nawozów organicznych i polepszaczy gleby wyprodukowanych w Unii, ale również na przywóz żywych zwierząt i świeżego mięsa zwierząt (świń i drobiu), które mogły być karmione bezpośrednio paszami pochodzącymi również z materiału przeżuwaczy.
Straty ponoszone przez przedsiębiorców Unii z powodu zakazu wywozu nawozów organicznych i polepszaczy gleby uzyskanych z produktów ubocznych kategorii 2 są ogromne.
Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych, które podniesiono w sprawie T-189/18, Lipitalia 2000 i Assograssi/ Komisja.
W szczególności podnoszone jest naruszenie art. 43 ust. 3 i art. 52 ust. 4 rozporządzenia nr 1069/2009.
