Język postępowania: polski(2018/C 161/37)
(Dz.U.UE C z dnia 7 maja 2018 r.)
Strony
Strona skarżąca: PGNiG Supply & Trading GmbH (Przedstawiciel: M. Jeżewski, adwokat)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Naruszenie przez Sąd art. 263 akapit czwarty TFUE poprzez błędne przyjęcie, że Decyzja Komisji Europejskiej z 2016 r. nie dotyczy Skarżącej ani bezpośrednio, ani indywidualnie oraz nie stanowi aktu regulacyjnego, wynikające z błędnej interpretacji przez Sąd charakteru i skutków Nowego wyłączenia regulacyjnego z 2016 r, w tym poprzez naruszenie art. 36 ust. 1 lit. a-e dyrektywy gazowej poprzez niezastosowanie przesłanek wyłączenia dla "nowej infrastruktury gazowej" i zaniechanie oceny ich spełnienia w sposób pozwalający w dostatecznym stopniu rozstrzygnąć o charakterze i statusie wyłączenia wprowadzonego na mocy Decyzji KE z 2016 r. i Nowego wyłączenia regulacyjnego z 2016 r. poprzez niezastosowanie ust. 1 do Decyzji Komisji Europejskiej z 2016 r. zmieniającej zakres Wyłączenia regulacyjnego z 2009 r. W tego zarzutu Skarżąca podnosi, iż Sąd nie ocenił charakteru nowego wyłączenia regulacyjnego, co doprowadziło Sąd do błędnej oceny, co do skutku decyzji Komisji wobec Skarżącej.
Błędna interpretacja art. 263 Traktu poprzez uznanie, iż Skarżąca nie jest bezpośrednio dotknięta Decyzją Komisji Europejskiej. W ramach przedmiotowego zarzutu Skarżąca wskazuje, że błędna jest ocena Sądu stwierdzająca, że Skarżąca nie jest bezpośrednio dotknięta Decyzją KE. Podejście zaprezentowane przez Sąd nie jest zgodne z dotychczasowym orzecznictwem wskazującym na bezpośrednie oddziaływanie decyzji Komisji Europejskiej w stosunku do podmiotów niebędących krajowym organem regulacyjnym - adresatem decyzji.
Błędna interpretacja art. 263 Traktu poprzez uznanie, iż Skarżąca nie jest indywidualnie dotknięta Decyzją Komisji Europejskiej. Skarżąca w ramach tego zarzutu podnosi, iż jej pozycja rynkowa pozwala na przedmiotową indywidualizację w rozumieniu orzecznictwa dotyczącego dopuszczalności skargi.
Błędna interpretacja art. 263 akapit 4 in fine Traktatu poprzez uznanie, iż zaskarżona decyzja nie jest aktem regulacyjnym. W ramach przedmiotowego zarzutu Skarżąca wnosi, że decyzja ma charakter aktu regulacyjnego.
