Język postępowania: francuski(2017/C 382/73)
(Dz.U.UE C z dnia 13 listopada 2017 r.)
Strony
Strona skarżąca: Port Autonome du Centre et de l'Ouest (La Louvière, Belgiae), Port autonome de Namur (Namur, Belgia), Port autonome de Charleroi (Charleroi, Belgia), Port autonome de Liège (Liège, Belgia) i Région wallonne (Jambes, Belgia) (przedstawiciel: J. Vanden Eynde, avocat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnoszą w istocie jeden zarzut. Ich zdaniem Komisja od początku pominęła art. 93 TFUE, który ustanawia szczególne reguły dla sektora transportu, a zatem dla portów, i w ten sposób nie uwzględniła woli prawodawcy europejskiego.
Według skarżących ocena Komisji jest faktycznie i prawnie nieuzasadniona i jest sprzeczna z treścią art. 1 belgijskiego kodeksu podatkowego (CIR) i z prerogatywami organów publicznych w zakresie określania działań o charakterze nieekonomicznym prowadzonych w interesie ogólnym.
Stanowisko Komisji nie jest również spójne z wnioskiem z dnia 16 marca 2011 r. (COM/2011/0121 final) dotyczącym dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych, który przewiduje, również w odniesieniu do spółek handlowych, zwolnienie z opodatkowania dotacji bezpośrednio związanych z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem aktywów trwałych.
Ponadto zdaniem skarżących Komisja, wzywając Belgię do zmiany jej przepisów podatkowych, próbuje obejść uprawnienia podatkowe państw członkowskich, narzucając harmonizację podatkową, która nie wchodzi w zakres jej uprawnień zgodnie z art. 113 TFUE. Nie uwzględnia ona tym samym prerogatyw państw członkowskich w dziedzinie określania działań w zakresie usług publicznych i zakresu stosowania podatków bezpośrednich, obowiązku zapewnienia prawidłowego funkcjonowania usług świadczonych w interesie ogólnym niezbędnego do osiągnięcia spójności społecznej i gospodarczej, a także samodzielnej organizacji usług świadczonych w interesie ogólnym. Prawodawca europejski przekazał bowiem państwom członkowskim uprawnienie do zwolnienia z opodatkowania działalności, którą określą one suwerennie jako wchodzącą w zakres usługi publicznej.
Według skarżących zasadniczą działalność portów walońskich stanowią usługi świadczone w interesie ogólnym, które zgodnie z prawem europejskim nie podlegają regułom konkurencji.
Wreszcie, ustanowione na gruncie prawa europejskiego kryteria definicji pomocy państwa nie są w niniejszym przypadku spełnione, w szczególności jeśli chodzi o kryterium selektywności.
