Język postępowania: niemiecki(2016/C 279/22)
(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2016 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Binca Seafoods GmbH (przedstawiciel: H. Schmidt, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Odwołanie zawiera żądanie uchylenia postanowienia Sądu z dnia 11 marca 2016 r. w sprawie T-94/15, mocą którego została odrzucona jako niedopuszczalna skarga o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1358/2014 z dnia 18 grudnia 2014 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 889/2008 ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do pochodzenia zwierząt akwakultury ekologicznej, praktyk gospodarskich w sektorze akwakultury, paszy dla zwierząt i produktów akwakultury ekologicznej oraz substancji dopuszczonych do stosowania w akwakulturze ekologicznej, połączone z żądaniem, odpowiednio, stwierdzenia nieważności tego rozporządzenia.
Wnosząca odwołanie zarzuca naruszenie jej praw podstawowych w ramach wymiaru sprawiedliwości wynikających z art. 47 tytułu VI Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Skarga o stwierdzenie nieważności była dopuszczalna na podstawie prawa pierwotnego Unii Europejskiej. Wynikające z art. 47 zd. 1 prawo podstawowe sprowadza się do tego, że można skutecznie korzystać z dopuszczalnego co do zasady środka prawnego. Postanowienie Sądu narusza przysługujące wnoszącej odwołanie prawo do skutecznego środka zaskarżenia w rozumieniu przyznania skutecznej ochrony prawnej wynikające z art. 47 zd. 1 karty.
Wnosząca odwołanie zarzuca naruszenie swojego prawa podstawowego wynikającego z art. 47 zd. 2, ponieważ w ten sposób dokonano ingerencji w jej wynikające z art. 21 prawo podstawowe do niedyskryminacji oraz jej wynikającą z art. 16 wolność prowadzenia działalności gospodarczej bez potraktowania jej skargi jako skutecznego środka prawnego. Sąd w sposób nieproporcjonalny przeinaczył cel jej skargi polegający na uzyskaniu ochrony jako konkurenta na inny cel, polegający na samej możliwości skorzystania z przedłużonej regulacji przejściowej, co nie stanowiło celu jej skargi o stwierdzenie nieważności.
Wnosząca odwołanie suma rekiniego skarży dyskryminację względem niej jako podmiotu oferującego produkty dla akwakultury w Wietnamie w stosunku do podmiotów oferujących produkty akwakultury zwierząt, w szczególności podmiotów w Unii Europejskiej, względem których przedłużono mocą zaskarżonego rozporządzenia ponad koniec roku 2015 obowiązywanie uregulowania przejściowego, podczas gdy uregulowania dotyczące suma rekiniego przestały obowiązywać.
Wnosząca odwołanie zarzuca, że jej konkurenci jako konsekwencja samowolnego uprzywilejowania swoich produktów mogli je oferować z oznaczeniem "Bio", podczas gdy wnoszącej odwołanie było to zabronione. Utrzymuje ona, że doszło do nieuczciwego, niczym nieuzasadnionego uprzywilejowania konkurentów, którzy pomimo niespełnienia w pełnym zakresie wymogów przepisów Unii regulujących produkty "Bio" mogli posługiwać się oznaczeniem "Bio". Wnosząca odwołanie zmierza do uzyskania odpowiedniego równego traktowania przez prawodawcę unijnego.
Podnosi ona naruszenie ogólnej zasady równości wobec prawa wynikającej z art. 20 Karty praw podstawowych oraz istnienie dyskryminacji w rozumieniu art. 21. Ponadto zarzuca ona naruszenie prawa podstawowego z art. 16 karty do zagwarantowania wolności prowadzenia działalności gospodarczej.
