Język postępowania: angielski(2015/C 089/15)
(Dz.U.UE C z dnia 16 marca 2015 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Photo USA Electronic Graphic, Inc. (przedstawiciel: K. Adamantopoulos, adwokat)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Ancàp SpA, Cerame-Unie AISBL, Confindustria Ceramica, Verband der Keramischen Industrie eV
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podnosi, że stwierdzenia Sądu dotyczące podniesionych przed nim zarzutów pierwszego, trzeciego i czwartego są obarczone błędami co do prawa, a także przeinaczeniem przedstawionych dowodów. Skarżąca wnosi zatem o uchylenie zaskarżonego wyroku. Ponadto, skarżąca podnosi, że okoliczności faktyczne leżące u podstaw zarzutów pierwszego, drugiego i trzeciego są ustalone w wystarczający sposób, aby Trybunał Sprawiedliwości mógł orzec w przedmiocie owych zarzutów.
W zakresie dotyczącym zarzutu pierwszego skarżąca podnosi dwa zarzuty odwoławcze. Po pierwsze sąd dopuścił się błędu co do prawa nakładając zasadniczo na skarżącą ciężar dowodu na okoliczność, że instytucje popełniły błąd w ocenie w zakresie dotyczącym każdego z kryteriów uznanych przez nie za istotne. Jak stwierdzono w poprzednim orzecznictwie Sądu, jest wystarczające, aby skarżący wykazał, że (1) instytucje popełniły błąd w ocenie kryteriów uznawanych przez nie za istotne, albo że (2) stosowanie innych, bardziej istotnych kryteriów wymagało ich wykluczenia. W tym kontekście stwierdzenie, że instytucje popełniły błąd w ocenie w odniesieniu do dwóch kryteriów z trzech uznawanych przez instytucje za istotne jest wystarczające, by uczynić zadość wymogom co do ciężaru dowodu. Ponadto, Sąd, poprzez stwierdzenia zawarte w zaskarżonym wyroku przeinaczył przedstawione mu dowody i okoliczności faktyczne.
W zakresie dotyczącym zarzutów trzeciego i czwartego skarżący przedłożył cztery zarzuty odwoławcze. Po pierwsze Sąd dokonał błędnej interpretacji przepisów art. 3 ust. 2 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej 2 ("zwanego dalej rozporządzeniem podstawowym") poprzez stwierdzenie, że instytucje są zobowiązane do dokonania analizy wpływu praktyk antykonkurencyjnych na sytuację przemysłu w Unii dopiero po potwierdzeniu zaistnienia tego rodzaju antykonkurencyjnych praktyk w ostatecznej wersji decyzji właściwego organu z zakresu konkurencji. Po drugie poprzez oddalenie wniosku skarżącej o ujawnienie tożsamości producentów ujętych w próbkach Sąd przeinaczył dowody i dopuścił się błędu co do prawa stwierdzając, że mógł zbadać dochowanie przez organy art. 3 ust. 2 i art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego bez znajomości tożsamości producentów ujętych w próbkach. Po trzecie poprzez nałożenie na skarżącą obowiązku przedłożenia pozytywnych dowodów na okoliczność wpływu praktyk antykonkurencyjnych na producentów ujętych w próbkach w sytuacji, w której tożsamość tych producentów nie została ujawniona Sąd dokonał w zaskarżonym wyroku błędnej wykładni przepisów art. 3 ust. 2 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego i nałożył na skarżącą nadmierny ciężar dowodowy. Po czwarte, w zaskarżonym wyroku Sąd dokonał błędnej interpretacji przepisów art. 3 ust. 2 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego stwierdzając, że rozpatrywane obowiązki mogą zostać spełnione poprzez oparcie się na prostych przypuszczeniach zamiast przeprowadzenia rzeczywistego badania.
