Język postępowania: włoski(2015/C 354/25)
(Dz.U.UE C z dnia 26 października 2015 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi, D. Nardi, J. Guillem Carrau, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Włoska
Żądania strony skarżącej
Komisja Europejska wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie żądań Komisja podnosi, że zgodnie z danymi przekazanymi przez włoskie organy lub uzyskanymi w toku postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, kwota dodatkowej należnej opłaty jaka pozostała do zapłaty wynosi 1 343 milionów EUR. Całkowita kwota dodatkowej opłaty rzeczywiście odzyskanej wynosi około 282 milionów EUR wobec całkowej kwoty z tytułu nałożonej opłaty wynoszącej 2 305 milionów EUR w okresie od pierwszego roku gospodarczego, w którym system dodatkowej opłaty został formalnie wprowadzony we Włoszech (rok 1995/1996) do ostatniego roku, w którym zanotowano produkcję pozakwotową (rok 2008/2009). Po odliczeniu kwot uwzględnionych w harmonogramach spłat (469 milionów EUR) i kwot uznanych za niemożliwe do odzyskania (211 milionów EUR), stosunek między rzeczywiście pobraną opłatą a opłatą pozostającą do odzyskania z wyłączeniem kwot uwzględnionych w harmonogramach i kwot uznanych za niemożliwe do odzyskania wynosi 21 %. W istocie, kwoty rzeczywiście odzyskane stanowią mniej niż 1/4 kwot pozostających do odzyskania w dniu wydania uzasadnionej opinii.
Komisja zauważa, że proporcja kwot rzeczywiście odzyskanych względem kwot należnych za każdy rok gospodarczy, po odliczeniu kwot uwzględnionych w harmonogramach spłat i kwot uznanych za niemożliwe do odzyskania wskazuje na brak skuteczności systemu nakładania dodatkowej opłaty, gdyż proporcja ta jest zasadniczo niższa niż 21 % w rozważanych okresach i to niezależnie od faktu, iż termin wyznaczony w uzasadnionej opinii upływał ponad pięć lat po zakończeniu ostatniego roku gospodarczego, w którym została odnotowana nadwyżka produkcji we Włoszech.
W związku z uzasadnieniem Włoch, zgodnie z którym skuteczne odzyskanie kwot należnych z tytułu opłaty zostało utrudnione z uwagi na liczne skargi, które są wciąż zawisłe, wniesione przez dłużników w związku z nakazami zapłaty, Komisja przedstawiła dane dotyczące kwot rzeczywiście odzyskanych względem kwot pozostałych do odzyskania, co do których odnośne należności nie zostały zakwestionowane w ramach danego roku gospodarczego. Dane te wskazują, że w stosunku do należnej kwoty w wysokości około 1 068 milionów EUR, odzyskanych zostało tylko 241 milionów EUR, co stanowi 23 % należnych kwot, przy czym brak jest w tym zakresie uzasadnienia.
Zważywszy, że celem dodatkowej opłaty jest przeciwdziałanie produkcji mleka przekraczającej krajowe ilości referencyjne, utrzymujące się uchybienie w zakresie odzyskania tak istotnych kwot, 20 lat po wprowadzeniu systemu kwot produkcji we Włoszech i 6 lat po odnotowaniu ostatniego przekroczenia włoskich krajowych ilości referencyjnych, prowadzi do pozbawienia zamierzonej przez prawodawcę skuteczności systemu dodatkowej opłaty, o czym świadczyć może również fakt systematycznego przekroczenia krajowych ilości referencyjnych w każdym roku gospodarczym w okresie od 1995/1996 do 2008/2009.
Komisja utrzymuje, że nieodzyskanie tak dużych kwot z tytułu opłaty dodatkowej jest związane ze szczególnymi zaniedbaniami ze strony Republiki Włoskiej, które to zaniedbania stanowią wyjaśnienie braku skuteczności systemu nałożenia dodatkowej opłaty we Włoszech w odnośnym okresie.
Po pierwsze, chaos legislacyjny, jaki charakteryzuje włoskie przepisy wykonawcze spowodował opóźnienia w skutecznym wprowadzaniu systemu opłat we Włoszech oraz doprowadził do nadzwyczajnej liczby postępowań sądowych, powodując wstrzymanie pobierania opłaty z uwagi na zawieszenie zapłaty orzeczone przez sądy krajowe w ramach środków tymczasowych.
Po drugie, Włochy nie wykorzystały skutecznie wszystkich dostępnych mechanizmów administracyjnych w celu skutecznego odzyskania należnych kwot z tytułu opłaty, takich jak rozliczenia. Możliwość rozliczenia należnej opłaty i pomocy przyznanej w ramach wspólnej polityki rolnej została wprowadzona w nieskuteczny i spóźniony sposób, przy czym nadal obowiązują włoskie przepisy, które uniemożliwiają dokonanie takiego rozliczenia.
Po trzecie, postępowania w sprawie ściągania opłat zostały w dużej części zablokowane od dnia wejścia w życie ustawy 33/2009 do chwili obecnej, z uwagi na brak przepisów wykonawczych lub ustaleń umownych między organami władzy a zainteresowanymi podmiotami koniecznych do zakończenia tych postępowań.
Po czwarte, zdaniem Komisji z uwagi na błędy metodologiczne ze strony administracji odpowiedzialnej za odzyskanie opłat, należne kwoty niesłusznie zostały uznane za niemożliwe do odzyskania, powodując w związku z tym dalsze uchybienia w zakresie skutecznego pobierania dodatkowej opłaty.
1 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3950/92 z dnia 28 grudnia 1992 r. ustanawiające dodatkową opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 405, s. 1).
2 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 270, s. 123).
3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz. U. L 299, s. 1).
4 Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 536/93 z dnia 9 marca 1993 r. ustalające szczegółowe zasady stosowania opłaty dodatkowej w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 57, s. 12).
5 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1392/2001 z dnia 9 lipca 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 ustanawiającego opłatę dodatkową w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 187, s. 19).
6 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 595/2004 z dnia 30 marca 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 94, s. 22).
