Język postępowania: angielski(2015/C 311/33)
(Dz.U.UE C z dnia 21 września 2015 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues, D. Colas, F. Fize, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Carl Schlyter, Komisja Europejska, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji
Żądania wnoszącej odwołanie
Rząd francuski wnosi do Trybunału o:
Zarzuty i główne argumenty
W odwołaniu wniesionym w dniu 3 lipca 2015 r. rząd francuski zwraca się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, na podstawie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości, o uchylenie wyroku wydanego przez czwarta izbę Sądu w dniu 16 kwietnia 2015 r. w sprawie T-402/12 Carl Schlyter/Komisja (zwanego dalej "zaskarżonym wyrokiem").
Na poparcie odwołania rząd francuski podnosi jeden zarzut.
W uzasadnieniu tego zarzutu rząd francuski twierdzi w istocie, że Sąd dopuścił się szeregu naruszeń prawa w odniesieniu do kwalifikacji procedury przewidzianej w dyrektywie 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (zwanej dalej "dyrektywą 98/34") oraz w odniesieniu do zastosowania wyjątku dotyczącego ochrony celów dochodzenia przewidzianego w art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia (We) nr 1049/2001 2 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (zwanego dalej rozporządzeniem nr 1049/2001").
W pierwszej kolejności rząd francuski utrzymuje, że Sąd naruszył prawo, odmawiając zakwalifikowania procedury przewidzianej w dyrektywie 98/34 za dochodzenie w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001.
W trym względzie rząd francuski podnosi po pierwsze, ze przedstawiona przez Sąd w zaskarżonym wyroku definicja pojęcia dochodzenia nie jest oparta na żadnej z definicji zawartych w rozporządzeniu nr 1049/2001, w dyrektywie 98/34 czy w orzecznictwie.
Po drugie, definicja ta nie jest także spójna z rozwiązaniem przyjętym przez ósmą izbę Sądu w wyroku z dnia 25 września 2014 r. w sprawie T-306/12 Spirlea/Komisja. We wskazanym wyroku Sąd uznał bowiem, że postepowanie "EU Pilot" może być uznane za dochodzenie w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001. Tymczasem według rządu francuskiego cele i przebieg postępowania zwanego "EU Pilot" są w znacznej mierze analogiczne do celów i przebiegu procedury przewidzianej w dyrektywie 98/34.
Po trzecie, na wypadek, gdyby Trybunał także posłużył się przedstawioną w zaskarżonym wyroku definicją pojęcia dochodzenia, rząd francuski twierdzi, że procedura przewidziana w dyrektywie 98/34 w każdym razie odpowiada tej definicji, zważywszy na jej cel i przebieg.
W drugiej kolejności rząd francuski twierdzi, że Sąd naruszył prawo, uznając, posiłkowo, że nawet jeśli uzasadniona opinia wydana przez Komisję jest elementem dochodzenia w rozumieniu art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia nr 1049/2001, to ujawnienie tego dokumentu nie musi zagrażać celowi procedury przewidzianej w dyrektywie 98/34.
W tym względzie rząd francuski podnosi, że strona skarżąca nie podniosła w żadnym momencie, ani w początkowej skardze, ani w replice, ani w swych uwagach w przedmiocie uwag interwenientów, argumentu, że nawet gdyby uznać, że procedura przewidziana w dyrektywie 98/34 stanowi dochodzenie, to ujawnienie zaskarżonego dokumentu nie zagraża celowi tego dochodzenia.
W konsekwencji, ponieważ zarzut podniesiony posiłkowo przez Sąd nie został podniesiony przez skarżącego i dotyczy on legalności zaskarżonej decyzji co do istoty, rząd francuski stoi na stanowisku, że w pkt 84-88 zaskarżonego wyroku Sąd naruszył prawo, podnoszą ten zarzut z urzędu.
Po drugie, w zaskarżonym wyroku Sąd uznał, ze celem procedury przewidzianej w dyrektywie 98/34 jest zapobieżenie przyjęciu przez krajowego ustawodawcę normy technicznej, która stwarza barierę dla swobodnego przepływu towarów, swobodnego przepływu usług lub swobody przedsiębiorczości usługodawców w obrębie rynku wewnętrznego (pkt 85 zaskarżonego wyroku).
Rząd francuski uważa jednak, że Sąd dokonał w ten sposób zawężającej wykładni celu procedury przewidzianej w dyrektywie 98/34.
Rząd francuski twierdzi bowiem, że oprócz celu zapewnienia zgodności norm krajowych, procedura przewidziana w dyrektywie 98/34 służy także celowi zapewnienia jakości dialogu między Komisją a danym państwem członkowskim.
