Język postępowania: angielski(2015/C 302/25)
(Dz.U.UE C z dnia 14 września 2015 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Johannes Tomana i in. (przedstawiciele: M. O'Kane, solicitor, M. Lester, Z. Al-Rikabi, barristers)
Pozostałe strony postępowania: Rada Unii Europejskiej; Komisja Europejska; Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o uchylenie wyroku Sądu, stwierdzenie nieważności zaskarżonych środków w zakresie, w jakim te środki ich dotyczą, oraz o zasądzenie od pozostałych stron postępowania kosztów poniesionych przez wnoszących odwołanie w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy - Sąd pomylił się, uznając, że zaskarżone rozporządzenie opiera się na prawidłowej podstawie prawnej. Jedyna podstawa prawna, na której opiera się to rozporządzenie, uprawniała Komisję do zmiany rozporządzenia nr 314/2004 1 na podstawie wspólnego stanowiska, które w międzyczasie zostało uchylone, i nie można jej interpretować w ten sposób, że odnosi się do późniejszej decyzji.
Zarzut drugi - Sąd nie miał racji, stwierdzając, że nazwiska danych osób mogły być umieszczone w wykazach ujętych w zaskarżonych środkach ze względu na okoliczność, że osoby te są "członkami rządu" lub "osobami z nimi powiązanymi", za czym miały przemawiać stanowiska, jakie osoby te zajmują lub zajmowały w przeszłości. Ponadto Sąd popełnił błąd, uznając, że dane osoby należy uznać za "osoby powiązane" z członkami rządu, gdyż fakt postawienia im zarzutów dopuszczania się w przeszłości zachowań naruszających zasady demokracji, poszanowania praw człowieka i praworządności w Zimbabwe świadczy o ich "współdziałaniu" z rządem. Sąd nie powinien był pozwolić pozostałym stronom postępowania na posłużenie się domniemaniami, które nie zostały sformułowane w zaskarżonych środkach i które są niezgodne z ich celami i nieproporcjonalne do nich, lecz zobowiązać je do wykazania, że decyzja o ponownym umieszczeniu ich nazwisk w wykazach opiera się na wystarczająco solidnych podstawach faktycznych.
Zarzut trzeci - Sąd błędnie uznał, że podane uzasadnienie było wystarczające, mimo że sprowadzało się ono do wymienienia stanowisk, jakie miały być piastowane przez członków rządu i osoby z nimi powiązane, oraz zawierało niejasne i niesprecyzowane zarzuty dotycząc naruszeń prawa, do jakich miało dochodzić w przeszłości. Sąd popełnił też błąd, pozwalając na uzupełnienie podanego uzasadnienia dodatkowymi powodami, które nie widnieją w zaskarżonych środkach. Sąd błędnie i niesprawiedliwie uznał, że dowody przedstawione przez kilku wnoszących odwołanie w celu zaprzeczenia stawianym im zarzutom są niedopuszczalne, wobec czego nie uwzględnił tych dowodów.
Zarzut czwarty - Sąd odszedł od utrwalonego orzecznictwa dotyczącego prawa do obrony, stwierdzając, że pozostałe strony postępowania nie musiały ujawniać wnoszącym odwołanie zgromadzonych przeciwko nim dowodów ani przyczyn podjęcia decyzji o pozostawieniu ich nazwisk w wykazie, ani też przed podjęciem tej decyzji umożliwić im wypowiedzenie się w tej kwestii.
Zarzut piąty - Sąd nie zbadał w odniesieniu do każdego skarżącego, czy umieszczenie ich nazwisk w wykazie jest proporcjonalne, mając na względzie poważne naruszenie ich praw podstawowych i cele zaskarżonych środków.
