Język postępowania: niemiecki(2015/C 016/31)
(Dz.U.UE C z dnia 19 stycznia 2015 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Schutzgemeinschaft Milch und Milcherzeugnisse e.V. (przedstawiciele: adwokaci M. Loschelder i V. Schoene)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Niderlandów i Nederlandse Zuivelorganisatie
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut Pierwszy: Sąd stoi na stanowisku, że wnoszący odwołanie nie ma interesu prawnego, ponieważ zaskarżone rozporządzenie zawiera informację, że "gouda" jest nazwą rodzajową. Tymczasem sporne sformułowanie, którym posłużono się w rozporządzeniu rejestrującym ma wyłącznie charakter tautologii. W konsekwencji, wbrew stanowisku Sądu, stwierdzenie nieważności rozporządzenia rejestrującego przysporzyłoby członkom korzyść uzasadniającą ich interes prawny. Z tego względu skarga jest dopuszczalna. Z tego samego względu jest ona zasadna. Sporna informacja została bowiem zaakceptowana przez niderlandzkich wnioskodawców. Tak więc Komisja postąpiła błędnie, nie przedstawiając jej pomimo tej okoliczności.
Zarzut drugi: Wnoszący odwołanie podniósł, że w przeszłości jego członkowie realizowali w Niderlandach dostawy mleka, z którego mogły być zgodnie z prawem wytwarzane sery gouda i edam i które prawdopodobnie było przetwarzane w procesie produkcji tych serów. Sąd nie wyciągnął stąd wniosku o istnieniu interesu prawnego. W istocie rozumowanie to jest błędne z punktu widzenia stanu faktycznego. Sąd dopuścił się zatem przeinaczenia faktów, gdyż podniesiony argument jest prawidłowy. Ponadto w ocenie Sądu sprzeciw i skarga nie zostały wniesione na rzecz "producentów mleka". Także i ten wniosek jest wynikiem przeinaczenia faktów, zważywszy że sprzeciw został wniesiony przez członków wnoszącego odwołanie, ponieważ zajmowali się oni przetwórstwem mleka (mleko sprzedawane w Niderlandach było mlekiem przetworzonym) oraz sprzedażą mleka lub serów.
Zarzut trzeci: Sąd stoi na stanowisku, że oddalenie sprzeciwu nie oznacza, iż po stronie samego wnoszącego odwołanie istnieje interes prawny. W sensie prawnym sprzeciw nie został bowiem wniesiony przez wnoszącego odwołanie ale przez Republikę Federalną Niemiec. Nie jest to zgodne ze stanem prawnym na gruncie rozporządzenia podstawowego (WE) nr 510/2006 2 oraz, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi Sąd, kwestia ta nie została jeszcze przezeń rozstrzygnięta w odniesieniu do rozporządzenia podstawowego. Między rozporządzeniem podstawowym nr 510/2006 a poprzedzającym je rozporządzeniem (EWG) nr 2081/92 3 istnieją różnice, których Sąd nie zbadał i które w każdym razie skutkują tym, że pod rządami rozporządzenia podstawowego podmioty wnoszące sprzeciw, takie jak wnoszący odwołanie, dochodzą swych własnych praw do sprzeciwu.
Zarzut czwarty: Sąd nie zgadza się z argumentacją wnoszącego odwołanie, że niebieskie oznakowanie odnoszące się do ChOG Unii przysparza niderlandzkim producentom korzyść konkurencyjną względem członków zrzeszonych w organizacji wnoszącego odwołanie. Stanowisko to jest błędne. Korzyść konkurencyjna istnieje i uzasadnia ona interes prawny, jaki członkowie zrzeszeni w organizacji wnoszącego odwołanie mają w stwierdzeniu nieważności rozporządzenia rejestrującego.
