Język postępowania: francuski(2015/C 138/36)
(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2015 r.)
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: F. Drexler, A. Caiola i M. Pencheva, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu swej opartej na art. 236 TFUE skargi Parlament podnosi dwa zarzuty.
Pierwszy z nich dotyczy przyjęcia przez Radę podstawy prawnej uchylonej z chwilą wejścia w życie traktatu z Lizbony; z tego względu zaskarżona decyzji opiera się jedynie na prawie wtórnym, co jest, zgodnie z orzecznictwem Trybunału, niezgodne z prawem.
Drugi zarzut dotyczy zastosowania przez Radę przy przyjmowaniu decyzji 2014/688/UE nieprawidłowej pod względem prawnym procedury. Parlament nie brał udziału w postępowaniu prowadzącym do jej przyjęcia. Na tej podstawie twierdzi on, że zaskarżona decyzja została przyjęta z naruszeniem postanowień traktatowych i istotnych wymogów proceduralnych.
W przypadku gdyby Trybunał zdecydował się stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, Parlament uważa, że właściwym byłoby, aby, w ramach przysługujących mu uprawnień dyskrecjonalnych, Trybunał utrzymał zgodnie z art. 264 akapit drugi TFUE w mocy skutki wywoływane przez zaskarżoną decyzję do chwili zastąpienia jej przez nowy akt przyjęty w zgodzie z obowiązującymi wymogami.
