Język postępowania: niderlandzki(2014/C 253/89)
(Dz.U.UE C z dnia 4 sierpnia 2014 r.)
Strony
Strona skarżąca: Kendrion NV (Zeist, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci P. Glazener i T. Ottervanger)
Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o zasądzenie od Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej:
Zarzuty i główne argumenty
Wyrokiem z dnia 26 listopada 2013 r. w sprawie Kendrion/Komisja (C-50/12 P, EU:C:2013:771) Trybunał stwierdził naruszenie art. 47 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w postępowaniu przed Sądem w sprawie T-54/06 Kendrion/Komisja, mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2005) 4634 wersja ostateczna z dnia 30 listopada 2005 r. w postępowaniu na podstawie art. 81 [WE] (sprawa COMP/F/38.354 - worki przemysłowe), w zakresie w jakim jest ona skierowana do skarżącej, jak również o stwierdzenie nieważności, lub, tytułem ewentualnym, o obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą.
Trybunał stwierdził ponadto, że naruszenie zobowiązań z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy ścigać w trybie skargi odszkodowawczej przed Sądem, ponieważ taka skarga stanowi skuteczny środek zaskarżenia.
Skarżąca podnosi, że w owym wyroku Trybunał orzekł już, iż spełnione są przesłanki dostatecznie kwalifikowanego naruszenia normy prawnej, która przyznaje prawa jednostce.
Skarżąca podnosi ponadto, że postępowanie trwało pięć lat i dziewięć miesięcy, podczas gdy jej zdaniem okres dwóch lat i sześciu miesięcy można uważać za odpowiedni, zatem odpowiedni okres został przekroczony o trzy lata i trzy miesiące. Gdyby sprawa została rozstrzygnięta w odpowiednim terminie, wyrok zostałby wydany w dniu 26 sierpnia 2010 r., a nie w dniu 26 listopada 2013 r.
Szkoda materialna, jaką poniosła skarżąca z tytułu przewlekłości postępowania, obejmuje dodatkowe obciążenia finansowe, jakie musiała ona ponosić w odpowiednim okresie. Na rzeczoną szkodę składają się odsetki naliczone przez Komisję od grzywny w wysokości 34.000.000 EUR wraz z kosztami, które powstały w tym okresie w związku z gwarancją bankową ustanowioną z tytułu zapłaty grzywny i odsetek. Kwota ta uległaby obniżeniu o koszty związane z finansowaniem zapłaty grzywny należnej w dniu 26 sierpnia 2010 r. wraz z odsetkami na rzecz Unii, gdyby Sąd wydał wyrok w tym czasie.
Tytułem naprawienia szkody niematerialnej, jaką poniosła skarżąca z tytułu przewlekłości postępowania, żąda ona za każdy rok przekroczenia odpowiedniego czasu postępowania przed Sądem stosownego odszkodowania w wysokości 10 % grzywny, a za niepełny rok odpowiedniej części z 10 %. Takie odszkodowanie jest stosowne, ponieważ w chwili wydania decyzji Komisja zwykle podwyższała grzywny o 10 % za każdy rok naruszenia.
Tytułem ewentualnym skarżąca wnosi o stosowne naprawienie szkody niematerialnej w wysokości 5 % grzywny. Kwota ta odpowiada odszkodowaniu, jakie Trybunał uznał za stosowne w porównywalnych wypadkach znacznego przekroczenia terminu przy ocenie grzywien w postępowaniach w sprawie praktyk ograniczających konkurencję.
