Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 13 września 2012 r. w sprawie T-404/10 National Lottery Commission przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 21 listopada 2012 r. przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(Sprawa C-530/12 P)
(2013/C 26/69)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: P. Bullock, F. Mattina, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: National Lottery Commission
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Urząd podnosi trzy zarzuty, mianowicie zarzuty: i) naruszenia art. 76 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(1); ii) naruszenia prawa OHIM do bycia wysłuchanym; oraz iii) oczywistej niespójności i przeinaczenia okoliczności faktycznych, co miało wpływ na zaskarżony wyrok.
Zarzut pierwszy dzieli się na dwie części. Po pierwsze, Sąd naruszył art. 76 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w wykładni nadanej mu przez Trybunału Sprawiedliwości w związku z art. 53 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i z zasadą 37 rozporządzenia wykonującego rozporządzenie w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(2) w wyroku w sprawie Elio Fiorucci w zakresie, w jakim oparł się na przepisach prawa krajowego, mianowicie art. 2704 włoskiego kodeksu cywilnego, na które strony się nie powoływały i które tym samym nie były objęte sporem przed Izbą. Po drugie, Sąd naruszył art. 76 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w zakresie, w jakim oparł się na orzecznictwie krajowym, mianowicie na wyżej wymienionym orzeczeniu nr 13912 z dnia 14 czerwca 2007 r. wydanym przez Corte Suprema di Cassazione, o którym mowa w ust. 32 zaskarżonego wyroku, a na które strony się nie powoływały i które nie było objęte sporem przed Izbą.
Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa OHIM do bycia wysłuchanym w zakresie, w jakim Urzędowi nie umożliwiono ustosunkowania się do proceduralnych i merytorycznych aspektów dotyczących orzeczenia wydanego przez Corte Suprema di Cassazione. Gdyby Urzędowi umożliwiono to, nie można wykluczyć, że rozumowanie i wnioski Sądu byłyby inne.
Zarzut trzeci dotyczy oczywistej niespójności i przeinaczenia okoliczności faktycznych, co miało wpływ na rozumowanie i wnioski Sądu. Urząd uważa, że Sąd błędnie zrozumiał i przeinaczył analizę Izby oraz własne argumenty National Lottery Commission i nie uwzględnił okoliczności, że Izba zastosowała poprawnie prawo włoskie, uznając, iż National Lottery Commission nie przedstawiło dowodu, że data znaczka pocztowego umieszczonego na umowie z 1986 r. nie jest decydująca.
______(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303, s. 1).
