Iran i jego program jądrowy.

A.

mając na uwadze, że w wyniku ratyfikacji Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej Iran wyrzekł się nabywania broni jądrowej i jest prawnie zobowiązany do zgłaszania wszelkich swoich działań jądrowych, w tym materiału jądrowego, oraz do objęcia ich zabezpieczeniami MAEA;

B.

mając na uwadze, że Iran nadal nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań wynikających ze wszystkich odnośnych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym z najnowszej z nich nr 1929 (2010), oraz nie przestrzega wymogów Rady Gubernatorów MAEA, które dotyczą pełnego i nieograniczonego dostępu tej agencji do wszystkich obiektów, urządzeń, osób oraz dokumentów, umożliwiającego przeprowadzenie właściwej kontroli irańskiego programu jądrowego oraz pozwalającego MAEA na wypełnianie roli nadzorczej w dziedzinie energii jądrowej,

C.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu MAEA z listopada 2011 r. wyrażono "poważne zastrzeżenia co do ewentualnych militarnych aspektów irańskiego programu jądrowego", ponieważ "pewne działania" "związane z tworzeniem jądrowego urządzenia wybuchowego""mogą być nadal w toku";

D.

mając na uwadze, że w dniu 27 grudnia 2011 r. wiceprezydent Iranu Reza Rahimi zagroził zamknięciem cieśniny Ormuz z użyciem siły militarnej w razie nałożenia sankcji na wywóz irańskiej ropy naftowej; mając na uwadze rozmieszczenie kolejnych sił europejskiej i amerykańskiej marynarki wojennej w celu przeciwdziałania tej groźbie, a także maksymalne podniesienie gotowości wojskowej w całym regionie;

E.

mając na uwadze, że - naruszając obowiązki wynikające z Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej - Iran potajemnie wybudował zakład wzbogacania uranu w Fordo w pobliżu Kom i zawiadomił MAEA o jego istnieniu dopiero dłuższy czas po rozpoczęciu budowy; mając na uwadze, że utajnianie informacji dodatkowo osłabia wiarę w zapewnienia Iranu o czysto cywilnym charakterze jego programu jądrowego;

F.

mając na uwadze, że w dniu 5 stycznia 2012 r. minister spraw zagranicznych Turcji Ahmet Davutoğlu przekazał Iranowi zaproszenie wysokiej przedstawiciel UE do wznowienia rozmów w kwestiach jądrowych z udziałem państw E3+3; mając na uwadze, że podczas wizyty tureckiego ministra spraw zagranicznych minister spraw zagranicznych Iranu Ali Akbar Salehi stwierdził, iż Iran jest gotowy do wznowienia rozmów;

G.

mając na uwadze, że ministrowie spraw zagranicznych UE uzgodnili wprowadzenie wobec Iranu dodatkowych środków ograniczających w sektorze energetycznym (obejmujących stopniowe embargo na przywóz ropy naftowej do UE), w sektorze finansowym (obejmujących środki przeciwko irańskiemu bankowi centralnemu) oraz w sektorze transportu, a także dalsze ograniczenia wywozu, zwłaszcza dotyczące złota oraz wrażliwych towarów i technologii podwójnego zastosowania, jak również wskazanie kolejnych osób i podmiotów, w tym kilku znajdujących się pod kontrolą Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej;

H.

mając na uwadze fakt, że Rada ponownie potwierdziła, iż jest zdecydowana wypracować dyplomatyczne rozwiązanie irańskiej kwestii jądrowej przy zastosowaniu podejścia dwutorowego;

I.

mając na uwadze, że Rada potwierdziła, iż celem UE jest nadal osiągnięcie wszechstronnego i długofalowego porozumienia, które da społeczności międzynarodowej pewność co do wyłącznie pokojowego charakteru irańskiego programu jądrowego, a zarazem zagwarantuje Iranowi przysługujące mu prawo do pokojowego wykorzystywania energii jądrowej zgodnie z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej;

1.

przypomina, że ryzyko rozprzestrzeniania broni w związku z irańskim programem jądrowym pozostaje źródłem poważnych obaw UE, i jest głęboko zaniepokojony oświadczeniem zawartym w raporcie MAEA, iż - jak pokazują wiarygodne informacje - "Iran przeprowadził działania istotne dla stworzenia jądrowego urządzenia wybuchowego";

2.

szczerze ubolewa nad przyspieszeniem przez Iran prac nad wzbogacaniem uranu, co narusza sześć rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz jedenaście rezolucji Rady Gubernatorów MAEA i czego dowodem jest niedawno rozpoczęte w podziemnym zakładzie w Fordo niedaleko Kom wzbogacanie uranu do poziomu sięgającego 20%;

3.

ponownie wzywa Iran do zaprzestania rozwoju technologii wzbogacania uranu, która znacznie wykracza poza potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa dostaw paliw dla celów cywilnych, przy czym wiąże się to z lekceważeniem międzynarodowych obaw odnośnie do tajnych planów militarnych;

4.

popiera przyjęte przez Radę dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu dotyczące sektora energii i sektora finansowego, a także dodatkowe sankcje skierowane przeciwko konkretnym osobom i organizacjom, w tym kilku kontrolowanym przez Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej; uznaje, że sankcje i środki dyplomatyczne mogłyby pomóc w skłonieniu rządu irańskiego do zaakceptowania i respektowania rezolucji Organizacji Narodów Zjednoczonych przy uniknięciu dalszej eskalacji; zauważa, że sankcje nie są celem samym w sobie i że do tej pory sankcje UE wobec Iranu nie osiągnęły zadeklarowanych celów;

5.

ponownie podkreśla od dawna reprezentowane przez UE stanowisko, zgodnie z którym nierozstrzygnięte z Iranem kwestie dotyczące jego programu jądrowego muszą być rozwiązane pokojowo, a militarne rozwiązanie tego konfliktu nie istnieje;

6.

stwierdza, że stopniowo wprowadzone zostanie embargo na wywóz irańskiej ropy naftowej do UE i że zawarte już umowy nadal mogą być wykonywane do dnia 1 lipca 2012 r.; wzywa Radę do podjęcia decyzji w sprawie środków na rzecz zrekompensowania poszczególnym państwom członkowskim UE skutków embarga;

7.

apeluje, aby sankcje i środki ograniczające były ukierunkowane na założony cel i proporcjonalne do niego i realizowane z myślą o wywarciu nacisku głównie na ponoszące odpowiedzialność elity represyjnych lub zbrodniczych reżimów oraz odpowiedzialne podmioty niepubliczne upadłych państw, przy jednoczesnym zmniejszeniu do minimum, w miarę możliwości, negatywnych skutków dla ludności cywilnej, zwłaszcza jej najbardziej wrażliwych grup;

8.

wspiera zobowiązanie Rady do poszukiwania dyplomatycznego rozwiązania kwestii irańskiego programu jądrowego zgodnie z dwutorowym podejściem i celami UE dotyczącymi osiągnięcia wszechstronnego i długoterminowego porozumienia; wzywa irańskie władze do udzielenia pozytywnej odpowiedzi na propozycję poważnych negocjacji, zgodnie z pismem wysokiej przedstawiciel UE z dnia 21 października

2011 r., poprzez wyraźne wykazanie gotowości do zaangażowania się w środki budowy zaufania oraz, bez żadnych warunków wstępnych, w znaczące rozmowy mające na celu poważne zajęcie się obecnymi obawami dotyczącymi kwestii jądrowej;

9.

ponownie wzywa władze Iranu do wypełniania zobowiązań tego kraju wynikających z Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej; wzywa irański parlament i rząd, aby ratyfikowały i wdrożyły protokół dodatkowy oraz aby w pełni zrealizowały postanowienia porozumienia o zabezpieczeniach całkowitych;

10.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Iran wyraził zgodę na przyjęcie w dniach od 29 do 31 stycznia

2012 r. wysokiej rangą delegacji MAEA - kierowanej przez zastępcę dyrektora generalnego Hermana Nackaertsa - w celu przeprowadzenia kontroli;

11.

stanowczo wzywa Iran do pełnej współpracy z MAEA w sprawie wszystkich nierozstrzygniętych kwestii, zwłaszcza tych, które dają powody do obaw o możliwy aspekt wojskowy irańskiego programu jądrowego, w tym poprzez zapewnienie pełnego i bezwarunkowego niezwłocznego dostępu tej agencji do wszystkich wymaganych przez nią obiektów, urządzeń, osób i dokumentów, a także do niesprzeciwiania się mianowaniu inspektorów; podkreśla znaczenie zapewnienia MAEA wszystkich zasobów i uprawnień koniecznych do wypełniania jej zadań w Iranie;

12.

wspiera podjęte przez MAEA wysiłki służące nadzorowi rozwoju irańskiego programu nuklearnego w celu przekazania społeczności międzynarodowej adekwatnego obrazu sytuacji,

13.

uznaje, że dialog i współpraca z Turcją mogą odegrać ważną rolę w osiągnięciu porozumienia;

14.

zdecydowanie potępia irańską groźbę dotyczącą zamknięcia cieśniny Ormuz; wzywa władze Iranu, aby nie przeprowadzały blokady cieśniny Ormuz; uważa, że działanie takie może doprowadzić do konfliktu regionalnego oraz spowodować odwet ze strony społeczności międzynarodowej;

15.

wyraża ubolewanie z powodu stałego sprzeciwu Chin i Rosji w Radzie Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych wobec wspierania sankcji przeciwko Iranowi; wzywa Rosję do zaprzestania udzielania pomocy przeznaczonej na rozwój irańskiego programu jądrowego do momentu, aż Iran w pełni wywiąże się ze zobowiązań wynikających z odpowiednich rezolucji ONZ;

16.

zdecydowanie potępia atak na ambasadę Wielkiej Brytanii w Teheranie w dniu 29 listopada 2011 r.; wzywa rząd Iranu do wypełniania międzynarodowych zobowiązań, w tym konwencji wiedeńskiej, dotyczących ochrony dyplomatów i ambasad;

17.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich UE, rządowi i parlamentowi Turcji, rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej, dyrektorowi generalnemu MAEA, sekretarzowi generalnemu ONZ, urzędowi Najwyższego Przywódcy oraz rządowi i parlamentowi Islamskiej Republiki Iranu.