POMOC PAŃSTWA - NIDERLANDYPomoc państwa SA.33305 (2012/C), SA.29832 (2012/C)
Ponowne zgłoszenie pomocy w zakresie dokapitalizowania grupy ING; wdrożenie zobowiązań restrukturyzacyjnych z października 2009 r. - Niderlandy
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2012/C 262/04)
(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2012 r.)
Pismem z dnia 11.05.2012, zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Niderlandy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 TFUE dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
State aid Greffe
Office: J-70 03/225
1049 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Faks: +32 2 296 12 42
Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom niderlandzkim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
PROCEDURA
Niniejsza decyzja w sprawie wszczęcia procedury określonej w art. 108 ust. 2 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczy trzech następujących kwestii:
W dniu 22 października 2008 r. grupa ING otrzymała pomoc w formie dokapitalizowania w wysokości 10 mld EUR, którą Komisja tymczasowo zatwierdziła jako pomoc na ratowanie decyzją z dnia 12 listopada 2008 r.
W dniu 18 listopada 2009 r. Komisja zatwierdziła pomoc w formie dokapitalizowania w wysokości 10 mld EUR oraz inne środki na rzecz grupy ING jako pomoc restrukturyzacyjną, podlegającą zobowiązaniom zaciągniętym przez Niderlandy w ramach tak zwanej decyzji o restrukturyzacji z 2009 r.
W dniu 28 stycznia 2010 r. Niderlandy i grupa ING wytoczyły powództwo przed Sądem w sprawach połączonych T-29/10 i T-33/10, domagając się stwierdzenia częściowej nieważności decyzji o restrukturyzacji z 2009 r. W dniu 2 marca 2012 r. Sąd stwierdził częściową nieważność decyzji o restrukturyzacji z 2009 r., w związku z czym Komisja zobowiązana była przyjąć nową decyzję o restrukturyzacji w myśl zobowiązań z 2009 r., które zostały jej wówczas przedstawione (w decyzji o restrukturyzacji z 2012 r. z dnia 11 maja 2012 r.).
W dniu 17 listopada 2011 r. Niderlandy poinformowały Komisję o zmianie zobowiązań restrukturyzacyjnych z 2009 r. - będących podstawą decyzji o restrukturyzacji z 2009 r. i decyzji o restrukturyzacji z 2012 r. - twierdząc, że sprzedaż Westland Utrecht Banku podmiotowi zewnętrznemu nie była możliwa.
W dniu 21 listopada 2011 r. Niderlandy ponownie zgłosiły pomoc w formie dokapitalizowania w wysokości 10 mld EUR udzieloną w dniu 22 października 2008 r. Decyzja w sprawie pomocy na ratowanie zobowiązywała Niderlandy do ponownego zgłoszenia tego środka w z góry określonych sytuacjach, które mogłyby mieć negatywny wpływ na oczekiwane wynagrodzenie na rzecz państwa.
W dniu 5 grudnia 2011 r. Komisja otrzymała nowe informacje o cenach od osoby trzeciej, która oskarżyła spółkę ING Direct Italia (tj. włoski bank internetowy, będący spółką zależną spółki ING) o agresywną politykę cenową.
OPIS
Pierwszą kwestię stanowi ponowne zgłoszenie pomocy w formie dokapitalizowania w wysokości 10 mld EUR, którą grupa ING otrzymała w dniu 22 października 2008 r. Należy przypomnieć, że Niderlandy zobowiązane były w tym czasie na mocy decyzji o pomocy na ratowanie z dnia 12 listopada 2008 r. ponownie zgłosić pomoc w formie dokapitalizowania, jeżeli grupa ING nie dokonałaby wypłaty kuponowej z tytułu pomocy przez dwa kolejne lata. Państwo niderlandzkie zobowiązało się do ponownego zgłoszenia środka, aby zapewnić Komisję, że spodziewane wynagrodzenie z tytułu instrumentu finansowego jest wystarczająco wysokie. Instrument kapitałowy użyty przez państwo niderlandzkie w celu dokapitalizowania grupy ING różnił się od tradycyjnych instrumentów hybrydowych, ponieważ grupa ING była jedynie zobowiązana do dokonania na rzecz Niderlandów wypłaty kuponowej z tytułu instrumentu dokapitalizowania, pod warunkiem że wypłacała ona również dywidendę swoim udziałowcom. W czasie podjęcia decyzji o pomocy na ratowanie grupa ING stwierdziła, że o ile pozwolą na to warunki rynkowe, nie zmieni ona swojej polityki w zakresie dywidend, ale ponieważ grupa nie wypłaciła dywidendy w 2010 i 2011 r., państwo niderlandzkie było zobowiązane ponownie zgłosić środek pomocy i uczyniło to w dniu 21 listopada 2011 r.
W ponownym zgłoszeniu jest mowa o tym, że grupa ING zamierza w całości spłacić pomoc w formie dokapitalizowania w 2012 r. na warunkach, które pozwalają przypuszczać, że wynagrodzenie dla państwa niderlandzkiego byłoby wystarczająco wysokie. Zamiar ten nie został jednak sformalizowany w postaci wiążącego harmonogramu spłat. Ponadto sprawozdania finansowe grupy ING podawane do wiadomości publicznej budzą wątpliwości co do faktycznego zamiaru spółki dotyczącego pełnej spłaty pomocy w 2012 r.
Jeśli chodzi o drugą kwestię, w dniu 17 listopada 2011 r. państwo niderlandzkie zgłosiło zmianę zobowiązań restrukturyzacyjnych z 2009 r., które stanowiły podstawę decyzji o restrukturyzacji z 2009 r. i decyzji o restrukturyzacji z 2012 r. Zmiana odnosi się przede wszystkim do zobowiązania, w myśl którego ING "utworzy nową spółkę do zbycia w Niderlandach, która zostanie wydzielona z jego obecnej niderlandzkiej detalicznej działalności. Wynik musi być taki, że ta wydzielona nowa spółka będzie rentownym i konkurencyjnym podmiotem, który będzie samodzielny i oddzielony od segmentów działalności zachowanych przez ING, oraz którego własność będzie mogła zostać przeniesiona na odpowiedniego nabywcę."
Państwo niderlandzkie i grupa ING utrzymują, że w obecnej sytuacji rynkowej nie jest możliwa sprzedaż Westland Utrecht Banku podmiotowi zewnętrznemu i wnoszą o zmianę środka.
W odniesieniu do trzeciej kwestii Komisja otrzymała nowe informacje o cenach od osoby trzeciej, która sugeruje, że grupa ING mogła funkcjonować jako lider cenowy na rynku włoskim w 2011 r. Zgodnie z tymi informacjami strategia cenowa grupy ING we wrześniu 2011 r. skłoniła konkurentów do dostosowania cen, co w efekcie spowodowało podwyższenie ogólnego poziomu wskaźników oszczędności.
OCENA
Po pierwsze, w kwestii ponownego zgłoszenia podwyższenia kapitału w wysokości 10 mld EUR już w decyzji o pomocy na ratowanie z dnia 12 listopada 2008 r. Komisja zaznaczyła, że ponowne zgłoszenie może podważyć warunki zgodności środka. Zważywszy na fakt, że grupa ING wydaje się wykorzystywać swoją politykę w zakresie dywidend do minimalizowania płatności kuponowych na rzecz państwa, Komisja na tym etapie ma wątpliwości, czy środek w formie dokapitalizowania daje wystarczająco wysokie wynagrodzenie. Jak dotąd Komisja nie otrzymała wystarczająco stanowczego zobowiązania, że grupa ING spłaci pomoc państwa, ani podobnej gwarancji, która zapewniłaby odpowiednie wynagrodzenie za pomoc w formie dokapitalizowania. Wobec braku takich warunków i innych ograniczeń działania Komisja ma wątpliwości, czy warunki wynagrodzenia związanie z dokapitalizowaniem pozwalają Komisji stwierdzić, że pomoc w formie dokapitalizowania jest zgodna z rynkiem wewnętrznym.
Po drugie, w kwestii zobowiązania do zagwarantowania, że nowa wydzielona spółka zostanie utworzona jako rentowne i konkurencyjne przedsiębiorstwo na niderlandzkim rynku detalicznym, Komisja przypomina, że wspomniane zbycie stanowiło środek strukturalny, który miał zaradzić zakłóceniom konkurencji na rynku niderlandzkim w konsekwencji udzielenia pomocy państwa na rzecz grupy ING. Komisja docenia fakt, że Niderlandy przedstawiły alternatywne rozwiązanie, ale będzie ona musiała zbadać, w jakim stopniu proponowane rozwiązanie jest równoważne z pierwotną propozycją zbycia.
Na obecnym etapie Komisja ma wątpliwości, czy alternatywna propozycja reprezentuje równoważną jakość w stosunku do pierwotnego zobowiązania. Komisja przypomina, że zbycie Westland Utrecht Banku oznaczało utworzenie samodzielnego podmiotu, który miała być rentownym bankiem i pełnoprawnym konkurentem na niderlandzkim rynku bankowości detalicznej.
Po trzecie, Komisja chce zbadać, czy polityka cenowa spółki ING Direct we Włoszech jest zgodne ze zobowiązaniami państwa niderlandzkiego, na podstawie których pomoc państwa uznano za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Rzekome agresywne polityka cenowa może na przykład - w razie jego potwierdzenia - wywołać wątpliwości, czy grupa ING wypełniła swoje zobowiązanie zawarte w decyzji o pomocy na ratowanie z dnia 12 listopada 2008 r. na temat powstrzymywania się od takiego poszerzania zakresu działalności, które nie byłoby możliwe bez otrzymanej pomocy w formie dokapitalizowania. W tej sytuacji Komisja zamierza również zbadać, czy w ocenie strategii cenowej spółki ING Direct rynkiem właściwym będzie cały rynek produktów oszczędnościowych i hipotecznych czy też bardziej wyspecjalizowany rynek internetowych produktów oszczędnościowych i hipotecznych.
TEKST PISMA
grafika
