Zastosowanie jednolitego obszaru płatności w euro (SEPA)P6_TA(2009)0139
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2009 r. w sprawie zastosowania jednolitego obszaru płatności w euro (SEPA)
(2010/C 87 E/33)
(Dz.U.UE C z dnia 1 kwietnia 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wspólne oświadczenie Komisji i Europejskiego Banku Centralnego z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie jednolitego obszaru płatności w euro (SEPA),
– uwzględniając dokument okolicznościowy Europejskiego Banku Centralnego nr 71 z sierpnia 2007 r. w sprawie gospodarczych skutków jednolitego obszaru płatności w euro,
– uwzględniając dyrektywę 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego(1) (dyrektywa w sprawie usług płatniczych),
– uwzględniając wniosek Komisji z dnia 13 października 2008 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie (COM(2008)0640),
– uwzględniając szóste sprawozdanie Europejskiego Banku Centralnego z listopada 2008 r. w sprawie postępów SEPA,
– uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że jednolity obszar płatności w euro (SEPA) został opracowany jako zintegrowany rynek usług płatniczych w euro, w ramach którego funkcjonuje rzeczywista konkurencja i w którym nie ma rozróżnienia między transgranicznymi a krajowymi płatnościami w euro,
B. mając na uwadze, że SEPA jest nie tylko samoregulacyjną inicjatywą Europejskiej Rady ds. Płatności (EPC), lecz również znaczącą inicjatywą polityki publicznej, umacniającą Unię Gospodarczą i Monetarną oraz agendę lizbońską; mając na uwadze, że SEPA wspierany jest przez dyrektywę w sprawie usług płatniczych, która stwarza konieczne, zharmonizowane ramy prawne; mając na uwadze, że sukces SEPA jest w związku z tym przedmiotem szczególnego zainteresowania Parlamentu,
C. mając na uwadze, że przejście na SEPA rozpoczęło się w dniu 28 stycznia 2008 r. wraz z wdrożeniem instrumentu zapłaty przelewem bankowym w ramach SEPA, podczas gdy system kart SEPA obowiązuje od 1 stycznia 2008 r., zaś system zleceń zapłaty w ramach SEPA ma zgodnie z planem zacząć obowiązywać od 1 listopada 2009 r.,
D. mając na uwadze, że nie wyznaczono prawnie wiążącego terminu zakończenia procesu przejścia na instrumenty SEPA i mając na uwadze, że wszystkie zainteresowane strony są obecnie zgodne, że określenie takiego terminu zakończenia jest konieczne dla powodzenia SEPA,
E. mając na uwadze, że przejście na SEPA dokonuje się powoli: do 1 października 2008 r. jedynie 1,7 % ogółu transakcji dokonywano w formacie przelewu bankowego SEPA,
F. mając na uwadze, że wszystkie istotne zainteresowane podmioty - prawodawcy, sektor bankowy i użytkownicy usług płatniczych (w szczególności sektor publiczny, który jest masowym użytkownikiem produktów płatniczych) - koniecznie muszą przyczynić się do osiągnięcia SEPA,
G. mając na uwadze, że wykorzystanie instrumentów SEPA jedynie na potrzeby płatności transgranicznych nie spowoduje sukcesu projektu SEPA, gdyż utrzyma się rozdrobnienie, a spodziewane korzyści dla sektora bankowego i jego klientów nie będą mogły zostać zrealizowane,
H. mając na uwadze, że w dniu 4 września 2008 r. Komisja i Europejski Bank Centralny zawiadomiły EPC, że będą w stanie poprzeć projekt wielostronnej opłaty za wymianę (MIF) dla transgranicznych przelewów bankowych w ramach SEPA, pod warunkiem że takie opłaty będą obiektywnie uzasadnione i stosowane tylko w ograniczonym okresie,
I. mając na uwadze, że Komisja zgłosiła zastrzeżenia do istniejących MIF, zaś branża ma kłopoty z opracowaniem trafnego rozwiązania,
J. mając na uwadze, że należy również rozwiązać problem zastosowania MIF w związku z rozwiązaniem w postaci unijnej karty, opartym na systemie kart SEPA,
K. mając na uwadze, że należy zapewnić ciągłość prawną istniejących zleceń zapłaty, ponieważ obowiązek wydania nowych zleceń przy przejściu z krajowych systemów zleceń zapłaty na system SEPA stanowiłby obciążenie,
1. podkreśla stałe poparcie dla ustanowienia SEPA, w ramach którego funkcjonuje rzeczywista konkurencja i nie ma rozróżnienia między transgranicznymi a krajowymi płatnościami w euro;
2. wzywa Komisję, żeby na przejście na instrumenty SEPA wyznaczyła precyzyjny, odpowiedni i wiążący termin końcowy, który nie powinien być późniejszy niż 31 grudnia 2012 r. i po którym wszystkie płatności w euro będą musiały być dokonywane z wykorzystaniem standardów SEPA;
3. wzywa Komisję do zapewnienia większej jasności przepisów prawnych w odniesieniu do stosowania MIF w transgranicznych przelewach bankowych, w szczególności zaś do określenia okresu przejściowego po zakończeniu którego powinno być możliwe utrzymanie MIF, pod warunkiem że przestrzegane są wytyczne Komisji, które jak najszybciej należy przyjąć i które są oparte na zasadzie przejrzystości i porównywalności oraz przestrzeganiu kosztów usług świadczonych przez dostawców usług płatniczych i opłat za nie;
4. wzywa Komisję, żeby dodatkowo wyjaśniła kwestię MIF w odniesieniu do płatności kartą;
5. wzywa do zwiększenia wysiłków nad znalezieniem odpowiedniego rozwiązania w państwach członkowskich, aby w systemie przelewów SEPA zapewnić ciągłość prawną obowiązujących dotychczas zleceń zapłaty;
6. wzywa państwa członkowskie, żeby zachęcały swoją administrację publiczną do jak najwcześniejszego korzystania z instrumentów SEPA i przyznały im rolę napędową w procesie przejścia na nowy system;
7. wzywa Komisję, żeby zagwarantowała, że przejście na instrumenty SEPA nie spowoduje, iż system płatności stanie się droższy dla obywateli Unii;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
______
(1) Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.
