Skarga wniesiona w dniu 22 grudnia 2009 r. - Cañas przeciwko Komisji(Sprawa T-508/09)
(2010/C 80/46)
(Dz.U.UE C z dnia 27 marca 2010 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Guillermo Cañas (Buenos Aires, Argentyna) (przedstawiciel: F. Laboulfie, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 października 2009 r. w sprawie COMP/39471, Guillermo Cañas przeciwko WADA, ATP i ICAS
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, zawodowy tenisista argentyński, wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 12 października 2009 r., w której Komisja odrzuciła z uwagi na brak wystarczającego interesu wspólnotowego skargę skarżącego przeciwko Światowej Agencji Antydopingowej (ang. World Anti-Doping Agency, WADA), ATP Tour Inc. (ATP) i Międzynarodowej Radzie Arbitrażowej do spraw Sportu (ang. International Council of Arbitration for Sport, ICAS) dotyczącą domniemanych naruszeń art. 81 lub 82 traktatu WE w związku z porozumieniami lub uzgodnionymi praktykami i nadużyciem pozycji dominującej przez te władze sportowe.
Skarżący podnosi, że przepisy Światowego kodeksu antydopingowego opracowane, stosowane i zatwierdzone przez WADA, ATP i ICAS są dyskryminujące, ponieważ pozwalają z powodu popełnienia tego samego naruszenia nałożyć różne kary, w zależności od zaklasyfikowania substancji wykrytej w ich płynach ustrojowych, na dwóch sportowców mających w wyniku swojego niedbalstwa niekorzystne wyniki badań. Skarżący twierdzi konkretnie, że karą przewidzianą we wspomnianych przepisach antydopingowych za będący skutkiem niedbalstwa doping z wykorzystaniem substancji uznanej za zabronioną jest zawieszenie na okres co najmniej jednego roku, podczas gdy minimalną karą za będący skutkiem niedbalstwa doping z wykorzystaniem substancji uznanej za szczególną (obecnie określoną) jest upomnienie.
Zdaniem skarżącego rozpatrywane przepisy antydopingowe są zbyt rygorystyczne, gdyż ustanowiony przez nie system kar nie pozwala uwzględnić skutku, w danym przypadku szkodliwego, przypadkowo zażytej substancji. Przepisy antydopingowe, jak również ich stosowanie są według skarżącego nieproporcjonalne do (względnej) wagi zarzucanego naruszenia.
WADA, ATP i ICAS, trzy przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa wspólnotowego, zdaniem skarżącego zawarły porozumienia lub stosowały uzgodnione praktyki bezprawnie ograniczające konkurencję pomiędzy zawodowymi tenisistami i oddziałujące na handel pomiędzy państwami członkowskimi. Rozpatrywane przepisy antydopingowe obowiązują wszystkich sportowców uprawiających wszelkie dyscypliny sportowe, w każdym razie olimpijskie, nie zaś wyłącznie skarżącego, i z tego względu zakazanie ich leży w interesie wspólnotowym.
Ponadto, zdaniem skarżącego, WADA, ATP i ICAS, niezależnie od siebie lub wspólnie, nadużyły pozycji dominującej, przede wszystkim poprzez rzeczywistą i potencjalną dyskryminację konkurujących ze sobą sportowców zawodowych, a także ponieważ przepisy antydopingowe pozwalają ATP odmówić przez okres co najmniej jednego roku zawarcia umowy z tenisistą, u którego w wyniku jego niedbalstwa stwierdzono obecność substancji zabronionej.
