Roczne sprawozdanie Rady dla Parlamentu Europejskiego dotyczącego głównych aspektów i podstawowych wyborów w zakresie WPZiBP6_TA(2009)0074
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie rocznego sprawozdania Rady dla Parlamentu Europejskiego dotyczącego głównych aspektów i podstawowych wyborów w zakresie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) w 2007 r., przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu zgodnie z pkt G ust. 43 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. (2008/2241(INI))
(2010/C 76 E/12)
(Dz.U.UE C z dnia 25 marca 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 21 Traktatu UE,
– uwzględniając roczne sprawozdanie za 2007 r. Rady dla Parlamentu Europejskiego dotyczące głównych aspektów i podstawowych wyborów w zakresie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB), przedstawione Parlamentowi Europejskiemu zgodnie z pkt G ust. 43 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(1),
– uwzględniając europejską strategię bezpieczeństwa (ESB) przyjętą przez Radę Europejską dnia 12 i 13 grudnia 2003 r.,
– uwzględniając swoje rezolucje z dnia 14 kwietnia 2005 r.(2), 2 lutego 2006 r.(3), 23 maja 2007 r.(4) i 5 czerwca 2008 r.(5) w sprawie sprawozdania rocznego Rady dla Parlamentu Europejskiego dotyczącego głównych aspektów i podstawowych wyborów WPZiB,
– uwzględniając art. 112 ust. 1 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i opinię Komisji Budżetowej (A6-0019/2009),
A. mając na uwadze, że dla osiągnięcia celów działań zewnętrznych UE, w szczególności celów WPZiB, konieczna jest jasna definicja wspólnych interesów UE,
B. mając na uwadze, że gdy tylko UE mówi jednym głosem, cieszy się dużym autorytetem, osiąga konkretne rezultaty i wywiera znaczny wpływ na przebieg wydarzeń, a wpływ ten jest współmierny do jej pozycji gospodarczej,
C. mając na uwadze, że WPZiB, która obecnie opiera się na szeregu skonsolidowanych narzędzi operacyjnych, wkracza w nowy etap, charakteryzujący się myśleniem strategicznym i wyraźnym określeniem priorytetów działania,
D. mając na uwadze, że w celu poprawy skuteczności i spójności działań na arenie międzynarodowej, UE potrzebuje przede wszystkim narzędzi w zakresie polityki zagranicznej przewidzianych przez traktat lizboński oraz mając na uwadze, iż do wzmocnienia spójności instytucjonalnej działań zewnętrznych UE należy niemniej jednak wykorzystać wszystkie praktyczne możliwości oferowane przez obecnie obowiązujące traktaty, w połączeniu ze zdecydowaną wolą polityczną,
E. mając na uwadze, że Rada i Komisja podjęły już inicjatywy służące promowaniu większej wzajemnej synergii i spójności; mając na uwadze, że w związku z tym Parlament Europejski powinien przedsięwziąć podobne działania, aby uniknąć wewnętrznego rozdrobnienia w obszarze stosunków zewnętrznych,
Zasady
1. podkreśla, że wartości pielęgnowane przez UE i jej państwa członkowskie, a mianowicie demokracja, państwo prawa oraz poszanowanie godności i praw człowieka oraz podstawowych wolności i promowanie pokoju oraz skutecznego multilateralizmu muszą stanowić podwaliny i wytyczne WPZiB;
2. podkreśla, że UE musi wykorzystywać WPZiB do walczenia o wspólne interesy swych obywateli, w tym ich prawo do życia w pokoju i bezpieczeństwie w czystym środowisku ze zróżnicowanym dostępem do kluczowych zasobów, takich jak energia;
3. jest głęboko przekonany, że UE może wywierać wpływ tylko wówczas, kiedy mówi jednym głosem, jeżeli jest wyposażona w odpowiednie instrumenty i dalej wzmacnia współpracę z ONZ oraz jeżeli będzie dysponować solidną legitymacją demokratyczną, która wynika z bacznej kontroli ze strony zarówno Parlamentu Europejskiego jak i parlamentów krajowych wykonujących przypadające im zadania i zgodnie z przysługującymi im uprawnieniami; w związku z tym uważa, że członkowie komisji spraw zagranicznych i obrony parlamentów krajowych powinni być zapraszani przez Parlament Europejski na regularne spotkania celem nadzorowania, w oparciu o odpowiednie narzędzia i metodologie analityczne, głównych wydarzeń w ramach WPZiB; jest zdania, że należy dołożyć nowych starań w celu uświadomienia obywatelom UE znaczenia WPZiB;
4. jest również zdania, że należy dokonać przeglądu struktur i organizacji Parlamentu w celu zgromadzenia i lepszego wykorzystania całej wiedzy fachowej dotyczącej kwestii związanych z WPZiB, tak aby zapewnić bardziej realny i spójny wkład w opracowanie WPZiB o bardziej strategicznym i demokratycznym charakterze;
Kwestie budżetowe
5. ubolewa, że budżet WPZiB jest poważnie niedofinansowany i przypomina, że aby WPZiB mogła być wiarygodna i odpowiadać oczekiwaniom obywateli UE, musi otrzymać środki współmierne do swoich zadań i określonych celów;
6. przyjmuje z zadowoleniem regularne spotkania konsultacyjne w sprawie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) pomiędzy Parlamentem a prezydencją Rady, zgodnie z literą porozumienia międzyinstytucjonalnego; podkreśla jednak, że spotkania te powinny być postrzegane jako okazja do wymiany poglądów w sprawie przyszłych potrzeb, planowanych działań w dziedzinie WPZiB oraz średnio-i długoterminowych strategii UE w krajach trzecich;
7. z zadowoleniem otrzymywałby więcej informacji od Rady na temat działalności finansowanej z budżetu Rady lub za pomocą mechanizmu ATHENA, a zwłaszcza na temat tego w jaki sposób te środki uzupełniają fundusze na działania z zakresu WPZiB w ramach budżetu UE;
8. domaga się, aby budżet WPZiB był w pełni przejrzysty dla organu władzy budżetowej oraz udzielającego absolutorium z wykonania budżetu; ponownie wyraża zaniepokojenie praktyką przenoszenia niewykorzystanych środków do rozdziału dotyczącego WPZiB oraz wzywa Komisję do terminowego informowania Parlamentu o wewnętrznych przesunięciach, tym bardziej że odnośne misje WPZiB - w tym o misji obserwacyjnej UE w Gruzji (EUMM) czy misji UE w zakresie praworządności (EULEX) w Kosowie - są w większości delikatne pod względem politycznym, a ich przedmiotem są nagłośnione kryzysy;
Sprawozdanie roczne Rady w sprawie WPZiB 2007
9. z zadowoleniem zauważa, że po raz pierwszy w sprawozdaniu Rady systematycznie nawiązuje się do rezolucji przyjętych przez Parlament; ubolewa jednak, że Rada nie prowadzi istotnego dialogu na temat poglądów głoszonych przez Parlament, ani też nie nawiązuje do jego rezolucji w dokumentach operacyjnych, takich jak wspólne działania czy wspólne stanowiska;
10. jest zdania, że zamiast ograniczać się w swoim sprawozdaniu do przedstawienia wyczerpującego katalogu podjętych działań, Rada powinna skorzystać z możliwości nawiązania z Parlamentem dialogu służącego rozwojowi bardziej strategicznego podejścia do WPZiB, opartego na identyfikacji najpoważniejszych wyzwań, a także zdefiniowaniu priorytetów i celów przyszłych działań;
11. w związku z tym apeluje do Rady o ponowne rozważenie ogólnego uzasadnienia i konkretnej formy sprawozdania w celu zadbania, aby zawierało ono dogłębną ocenę polityki UE wobec państw trzecich lub bloków regionalnych oraz odpowiedzi UE na kryzysy humanitarne i bezpieczeństwa, jak również konkretne propozycje przyszłych działań;
Nowa agenda transatlantycka
12. uważa, że w nadchodzących miesiącach UE będzie miała wyjątkową możliwość wypracowania wraz z nową administracją USA nowej agendy transatlantyckiej, obejmującej zagadnienia strategiczne będące przedmiotem zainteresowania obu stron, takie jak nowy bardziej skuteczny i dążący ku integracji ład światowy oparty na wzmocnionych organizacjach międzynarodowych, kryzys finansowy, powstanie szeregu nowych euroatlantyckich instytucji oraz głębokiego i całościowego rynku transatlantyckiego, działania w reakcji na zmiany klimatu, bezpieczeństwo energetyczne, wspieranie trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie, sytuacja w Iranie, Iraku i Afganistanie, walka z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną, nierozprzestrzenianie broni jądrowej i rozbrojenie, a także milenijne cele rozwoju;
Aspekty horyzontalne WPZiB
13. uważa, że WPZiB powinna nadal skupiać się na wspieraniu praw człowieka, promowaniu pokoju i bezpieczeństwa w państwach sąsiadujących z Europą i w skali globalnej, na wspieraniu skutecznego multilateralizmu i poszanowania prawa międzynarodowego, zwalczaniu terroryzmu, nierozprzestrzenianiu broni masowego rażenia i rozbrojeniu, zmianach klimatu i bezpieczeństwie energetycznym, ponieważ te problemy stanowią największe wyzwania stojące przed naszą planetą, i jako takie, budzą bezpośrednie obawy obywateli Europy;
14. w odniesieniu do porwań i zabójstw zakładników przez islamskich terrorystów podkreśla potrzebę ściślejszej współpracy i koordynacji w zakresie polityki antyterrorystycznej między państwami członkowskimi UE, USA i NATO, mającej na celu szczególnie poprawę skuteczności akcji ratunkowych podejmowanych w celu ocalenia życia zakładników;
15. wzywa Radę do zdecydowanego realizowania zaleceń Parlamentu w sprawie rozwoju wspólnej europejskiej zewnętrznej polityki energetycznej, w szczególności poprzez propagowanie spójności UE podczas negocjacji z dostawcami energii i krajami tranzytowymi oraz obronę wspólnych interesów UE, dzięki rozwojowi dyplomacji energetycznej i bardziej skutecznych mechanizmów reagowania na sytuacje kryzysowe i wreszcie, dzięki zapewnieniu dywersyfikacji dostaw energii i jej zrównoważonego wykorzystania oraz promowaniu energii odnawialnych;
16. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że bieżący przegląd europejskiej strategii bezpieczeństwa uwzględnia nowe wyzwania dla bezpieczeństwa, takie jak bezpieczeństwo energetyczne, zmiany klimatu i bezpieczeństwo cyberprzestrzeni, oraz ma na celu poprawę jakości wdrażania samej strategii; w tym kontekście zauważa debatę rozpoczętą przez Radę, Parlament Europejski i parlamenty krajowe nad przyszłością europejskiego bezpieczeństwa; podkreśla, że będąc dalekimi od dążenia ku radykalnie nowym modelom, debaty te - z udziałem UE, Rosji, Stanów Zjednoczonych i państwa członkowskich OBWE spoza UE - powinny opierać się na osiągnięciach i wartościach Unii Europejskiej, wyrażonych w art. 11 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonych w helsińskim akcie końcowym i Karcie Paryskiej;
17. uważa także, że wojna w Gruzji potwierdza potrzebę dalszego rozwijania, w ramach przeglądu europejskiej strategii bezpieczeństwa, dyplomacji prewencyjnej UE, połączonej z odpowiednimi narzędziami zapobiegania kryzysom, w tym instrumentem na rzecz stabilności i solidnym oraz długotrwałym finansowaniem, oraz potrzebę pełnego wykorzystania możliwości i doświadczenia UE w zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi i katastrofami;
Główne obawy UE związane z bezpieczeństwem
Bałkany Zachodnie
18. przypomina, że konsolidacja po ostatecznym ustaleniu statusu Kosowa jest sprawą zasadniczą dla osiągnięcia stabilizacji na Bałkanach Zachodnich; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje konsensus osiągnięty w Radzie Bezpieczeństwa ONZ dnia 26 listopada 2008 r., który umożliwił rozmieszczenie na terenie Kosowa misji EULEX, oraz wzywa Radę do osiągnięcia, we współpracy z tymczasową administracją ONZ w Kosowie (UNMIK), jasnej sytuacji w zakresie współpracy i sprawnego przekazania zadań między oboma misjami w dziedzinie praworządności; wzywa misję EULEX do wykazania się szybkimi rezultatami w dziedzinie zwalczania przestępczości zorganizowanej i ścigania osób oskarżonych o zbrodnie wojenne; ponadto wyraża poparcie dla działalności specjalnego przedstawiciela UE w Kosowie i zachęca go do kontynuowania realizacji mandatu i promowania ducha pragmatycznej współpracy między władzami w Prisztinie i w Belgradzie, z korzyścią dla społeczności serbskiej mieszkającej w Kosowie;
19. ponownie podkreśla, że celem UE w Bośni i Hercegowinie (BiH) nadal jest zapewnienie stabilnej i pokojowej sytuacji w wieloetnicznym kraju nieodwołalnie dążącym do członkostwa w UE; zachęca przywódców politycznych BiH do wdrożenia osiągniętego 8 listopada 2008 r. porozumienia w celu szybkiego osiągnięcia pozostałych celów i warunków określonych przez Radę ds. Zaprowadzania Pokoju w sprawie przeniesienia funkcji biura wysokiego przedstawiciela do biura specjalnego przedstawiciela UE w połowie 2009 r.; wyraża obawy w związku z ewentualnym wycofaniem się społeczności międzynarodowej z BiH; uważa, że zakończenie międzynarodowego zaangażowania może nastąpić tylko w pełnym porozumieniu z władzami BiH oraz gdy BiH stanie się wreszcie stabilnym i dobrze funkcjonującym państwem;
Partnerstwo wschodnie
20. ponownie wyraża przekonanie, że zachęty skierowane do krajów partnerskich europejskiej polityki sąsiedztwa w celu przeprowadzenia reform powinny ulec nasileniu i jest zdania, że niedawny kryzys na Kaukazie Południowym wyraźnie wskazuje na potrzebę silniejszej obecności UE w jej wschodnim sąsiedztwie; dlatego też popiera stanowisko Komisji wyrażone w jej komunikacie z dnia 3 grudnia 2008 r. w sprawie partnerstwa wschodniego (COM(2008)0823), które ma na celu utworzenie całościowego i pogłębionego obszaru wolnego handlu, stopniowe usuwanie barier dla swobodnego przepływu osób (w tym w rezultacie podróże bezwizowe) oraz współpracę we wszelkich aspektach dotyczących bezpieczeństwa, a zwłaszcza bezpieczeństwa energetycznego; jest zdania, że partnerstwo wschodnie oraz współpraca w regionie Morza Czarnego powinny się nawzajem wzmacniać tworząc obszar pokoju, bezpieczeństwa, stabilności i poszanowania integralności terytorialnej; jest zdania, że takie partnerstwo powinno być połączone z podwojeniem pomocy finansowej UE i z silnym wymiarem politycznym, którego nieodłączną częścią powinno być EURONEST, proponowane wspólne zgromadzenie parlamentarne z udziałem posłów do Parlamentu Europejskiego i posłów do parlamentów krajów sąsiednich;
21. popiera decyzję Rady o ponownym nawiązaniu kontaktu z władzami Białorusi, a jednocześnie o kontynuowaniu dialogu ze wszystkimi siłami demokratycznymi w tym kraju, pod warunkiem, że władze białoruskie pozytywnie zareagują na tę propozycję, czyniąc konkretne postępy pod względem poszanowania wartości demokratycznych, państwa prawa, praw człowieka i podstawowych wolności; jest zdania, że na tej podstawie należy krok po kroku rozwijać współpracę opartą na ściśle określonych zasadach, w ten sposób stopniowo angażując Białoruś w partnerstwo wschodnie; zwraca się do Komisji i Rady o podjęcie, bez żadnych dodatkowych opóźnień, skutecznych kroków w celu ułatwienia procedur wizowych dla obywateli Białorusi, z uwzględnieniem obniżenia kosztów ich wjazdu do obszaru Schengen;
Gruzja
22. wyraża uznanie dla francuskiej prezydencji Rady za zapewnienie odegrania przez UE kluczowej roli w doprowadzeniu do zakończenia wojny w Gruzji; wzywa UE, a w szczególności jej specjalnego przedstawiciela ds. kryzysu w Gruzji, do wsparcia zasady integralności terytorialnej Gruzji i poszanowania mniejszości, a jednocześnie dokonywania starań celem osiągnięcia rozwiązania przewidującego skuteczne mechanizmy bezpiecznego powrotu wewnętrznych przesiedleńców i uchodźców oraz skutecznego monitorowania bezpieczeństwa regionu;
23. wzywa Radę do położenia nacisku na wdrożenie układu o zawieszeniu broni i do zapewnienia, by unijni obserwatorzy mieli pełny dostęp do wszystkich terenów dotkniętych konfliktem zgodnie z mandatem misji EUMM; przywiązuje wielką wagę do otrzymywania regularnych i dokładnych informacji o sprawozdaniach przygotowywanych przez misję EUMM;
24. jest zdania, że UE powinna ściśle obserwować inne potencjalne konflikty wśród tych europejskich sąsiadów i zaangażować się w ich rozwiązywanie, w tym poprzez nawiązywanie kontaktów i podtrzymywanie stosunków z wszystkimi najważniejszymi podmiotami regionalnymi; podkreśla w związku z tym potrzebę nawiązania bliskiej współpracy z Turcją;
Rosja
25. uważa, że partnerstwo UE z Rosją musi opierać się na spójnej strategii i wyraźnym zobowiązaniu obu stron do działania z pełnym poszanowaniem prawa międzynarodowego oraz umów dwustronnych i wielostronnych; podkreśla, zgodnie z konkluzjami prezydencji Rady Europejskiej z dnia 1 września i 15-16 października 2008 r., że Rosja musi dotrzymywać zobowiązań, jakie podjęła na mocy porozumień z dnia 12 sierpnia i 8 września 2008 r.; wyraża zatem przekonanie, że zgoda Rosji na dopuszczenie obserwatorów międzynarodowych do monitorowania sytuacji w Osetii Południowej i w Abchazji oraz pełne respektowanie przez nią warunków sześciopunktowego planu są konieczne dla normalizacji stosunków UE-Rosja; jest także zdania, że żadne partnerstwo strategiczne nie jest możliwe jeżeli wartości takie jak demokracja, poszanowanie praw człowieka i praworządność nie są w pełni podzielane i respektowane; wzywa Radę do umieszczenia tych wartości u podstaw trwających negocjacji nowej umowy o partnerstwie i współpracy z Rosją;
Bliski Wschód
26. ubolewa nad pogorszeniem się sytuacji na Bliskim Wschodzie i dużą liczbą ofiar wśród osób cywilnych spowodowaną konfliktem zbrojnym w strefie Gazy, której towarzyszy brak konkretnych postępów w procesie pokojowym; ostrzega przed wygaśnięciem terminu ustalonego na konferencji w Annapolis w 2007 r. i jest przekonany o zaletach, jakie wzmocniona współpraca transatlantycka może przynieść procesowi rozpoczętemu w Annapolis; uważa, że UE powinna spełnić znaczącą i widoczną rolę polityczną w tym regionie, współmierną do środków finansowych, które udostępnia, zwłaszcza aby rozwiązać dramatyczny problem kryzysu humanitarnego w Strefie Gazy; wzywa Radę do kontynuowania starań na rzecz osiągnięcia stałego zawieszenie broni w strefie Gazy, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1860 (2009), tak aby umożliwić rozpoczęcie negocjacji pokojowych między narodami Izraela i Palestyny, w koordynacji z podmiotami regionalnymi; wzywa Radę do uwzględnienia wszelkich środków w celu promowania trwałego pokoju w regionie, w tym rozmieszczenia misji EPBiO (europejska polityka bezpieczeństwa i obrony);
27. wyraża zadowolenie z zamiaru Rady, aby przedłużyć mandat Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich i jest zdania, że wciąż jest potrzebne bardziej zdecydowane wsparcie dla rozwoju państwa prawa i sił policyjnych; ponadto zwraca uwagę na decyzję Rady o rozszerzeniu mandatu misji granicznej UE w Rafah oraz na jej zdecydowanie i gotowość do wznowienia tej misji; wyraża przekonanie, że powinno to zdecydowanie zaowocować konkretnymi inicjatywami w celu przywrócenia swobody poruszania się na terytoriach palestyńskich;
Unia na rzecz regionu Morza Śródziemnego
28. wyraża zadowolenie z postępu osiągniętego na szczycie ministrów Regionu Eurośródziemnomorskiego w Marsylii w dniach 3-4 listopada 2008 r. w zakresie dalszego definiowania ram instytucjonalnych Unii na rzecz Morza Śródziemnego; jest zdania, że cele związane z prawami człowieka, pokojem, bezpieczeństwem i rozwojem w regionie śródziemnomorskim nie mogą być osiągane w izolacji; podkreśla, że dialog polityczny i kulturowy, stosunki gospodarcze, zarządzanie przepływami migracyjnymi, polityka ochrony środowiska i bezpieczeństwa - w tym walka z terroryzmem - muszą wszystkie stanowić część eurośródziemnomorskiego programu; wzywa Radę i Komisję do uwzględnienia znaczącej i odpowiedniej roli Turcji w Unii na rzecz Morza Śródziemnego; podkreśla wagę możliwości integracji Zgromadzenia Parlamentarnego Europejsko-Śródziemnomorskiego w strukturach Unii na rzecz regionu Morza Śródziemnego jako jej wymiaru parlamentarnego;
Szerzej rozumiany Bliski Wschód
29. uważa, że UE powinna zwiększyć swe zaangażowanie w Iraku oraz powinna, we współpracy z irackim rządem i ONZ, wspierać proces rozwoju demokratycznych instytucji, praworządności i poszanowania praw człowieka, a także wspierać proces pojednania nie tylko w Iraku, ale także między Irakiem i jego sąsiadami; z zadowoleniem przyjmuje przedłużenie zintegrowanej misji UE praworządności dla Iraku (EUJUST LEX) i postępy dokonane w przygotowaniu pierwszej w historii umowy handlowej i o współpracy między UE i Irakiem;
30. wzywa UE do rozwijania bardziej skutecznych i kompleksowych stosunków z Iranem, które, oprócz kwestii związanych z problematyką nuklearną, powinny obejmować także współpracę w dziedzinie handlu i energetyki, stabilność regionalną, jak również dobre sprawowanie rządów i poszanowanie praw człowieka;
31. jest zdania, że UE powinna promować nowe podejście do Afganistanu i koordynować swe działania z nową administracją amerykańską w celu otwarcia drogi do negocjacji między rządem afgańskim i tymi elementami, które chcą zaakceptować konstytucję i zrezygnować z przemocy; zauważa, że pomoc powinna się skupiać w większym stopniu na państwie prawa, dobrym sprawowaniu rządów, świadczeniu podstawowych usług (ze szczególną uwagą poświęconą zdrowiu) i rozwojowi gospodarczemu i obszarów wiejskich, w tym poprzez promowanie realnych alternatyw dla produkcji opium;
32. jest zaniepokojony pogarszaniem się sytuacji w dziedzinie bezpieczeństwa w Afganistanie; potwierdza, że istnieje pilna potrzeba przezwyciężenia instytucjonalnych przeszkód i lepszej współpracy między UE i NATO w celu ułatwienia działalności misji policyjnej UE w Afganistanie (EUPOL); uważa, że UE i USA powinny lepiej koordynować swoje odnośne inicjatywy w dziedzinie reformy policji; wyraża zadowolenie ze zobowiązania państw członkowskich do zwiększenia liczby personelu EUPOL-u i wzywa do jego szybkiego rozmieszczenia; jest przekonany, że powodzenie operacji ma duże znaczenie dla przyszłości sojuszu transatlantyckiego i że w tym celu wszystkie państwa członkowskie UE powinny w większym stopniu zaangażować się w osiągnięcie stabilizacji w Afganistanie;
Afryka
33. wzywa Radę do poszerzenia programu dotyczącego Afryki, w celu objęcia szerszego zakresu strategii politycznych niż obecnie oraz do nadania mu priorytetowego znaczenia w polityce zagranicznej UE;
34. uważa, że wsparcie UE dla ONZ we wschodnim Czadzie jest nadal bardzo ważne jako część regionalnego rozwiązania dla Darfuru; zwraca uwagę, że Siły Unii Europejskiej w Czadzie (EUFOR Czad) będą wycofywane zgodnie z planem i przekażą swoje działania misji kierowanej przez ONZ; wzywa Radę do ułatwienia sprawnego przekazania działań i do rozważenia, w skoordynowany sposób, w jaki sposób UE może pomóc obecnie przeciążonemu Departamentowi Operacji Pokojowych ONZ w rozmieszczeniu misji ONZ;
35. jest poważnie zaniepokojony dramatyczną sytuacją humanitarną w Somalii; wzywa UE, aby rozważyła, w jaki sposób może pomóc ONZ, w ścisłej współpracy z Unią Afrykańską, w szybkim rozwiązaniu tego problemu w dziedzinie bezpieczeństwa, politycznego i humanitarnego; zwraca uwagę na rosnące zagrożenie piractwem u wybrzeży Somalii i w tym kontekście wyraża zadowolenie z podjętej przez UE decyzji o wszczęciu operacji morskiej w ramach EPBiO;
36. jest zaniepokojony nasilaniem się przemocy i konfliktu w Demokratycznej Republice Konga (DRK), które może spowodować poważny kryzys humanitarny; wzywa wszystkie strony konfliktu, w tym oddziały rządowe, do zaprzestania stosowania masowej przemocy i łamania praw człowieka wobec ludności cywilnej, do powtórnego podjęcia negocjacji pokojowych rozpoczętych w Gomie i Nairobi i do poparcia programu przyjętego przez Zgromadzenie Narodowe DRK; uważa, że zaangażowanie UE w DRK musi wykroczyć poza pomoc techniczną dostarczaną misja UE w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa (EUSEC) i misja policyjna Unii Europejskiej (EUPOL) w DR Konga i musi zapewnić konkretne wsparcie dla misji pokojowej ONZ, która jak dotąd nie była w stanie powstrzymać przemocy;
Azja
37. z zadowoleniem przyjmuje znaczącą redukcję napięcia w Cieśninie Tajwańskiej i trwający dialog między Pekinem i Tajpej dotyczący dwustronnych stosunków i praktycznego udziału Tajwanu w organizacjach międzynarodowych; zdecydowanie popiera deklarację Rady z dnia 19 września 2008 r., która potwierdza poparcie dla udziału Tajwanu w wyspecjalizowanych wielostronnych forach, w tym udzielenie statusu obserwatora Tajwanowi, tam gdzie jego członkostwo nie jest możliwe;
38. odnotowuje fakt, że stosunki gospodarcze między UE i Chinami stale się nasilają, a bezpośrednie kontakty międzyludzkie są głębsze i na szerszą skalę; pozostaje jednak głęboko zaniepokojony brakiem chęci ze strony chińskich władz, aby zająć się licznymi przypadkami łamania praw człowieka i zapewnić społeczeństwu korzystanie z podstawowych praw i swobód; w tym kontekście wyraża głębokie rozczarowanie powodami, dla których chińskie władze postanowiły odroczyć 11. szczyt UE-Chiny; zauważa, że nowy szczyt UE-Chiny planowany jest na pierwszą połowę 2009 r. i wyraża nadzieję, że z tej okazji uda się poczynić postępy we wszystkich obszarach współpracy;
39. ubolewa nad decyzją chińskich władz o zakończeniu rozmów z przedstawicielami Dalaj Lamy i przypomina im o zobowiązaniach podjętych po tragicznych wydarzeniach z marca 2008 r. przed olimpiadą; raz jeszcze wzywa Radę do wyznaczenia specjalnego wysłannika ds. Tybetu, który z bliska śledziłby sytuację i umożliwił wznowienie dialogu między stronami;
Ameryka Łacińska
40. przypomina o propozycji przedstawionej w swojej rezolucji z dnia 15 listopada 2001 r. dotyczącej światowego partnerstwa i wspólnej strategii na rzecz stosunków między Unią Europejską i Ameryką Łacińską(6), powtarzanej następnie w rezolucjach Parlamentu z dnia 27 kwietnia 2006 r.(7) i 24 kwietnia 2008 r.(8), przyjętych pod kątem szczytów UE-Ameryka Łacińska i Karaiby, które odbyły się odpowiednio w Wiedniu i w Limie, a dotyczącej sporządzenia europejsko-latynoamerykańskiej karty na rzecz pokoju i bezpieczeństwa, która, na podstawie Karty ONZ, pozwoliłaby na wspólne działania i inicjatywy polityczne, strategiczne i w dziedzinie bezpieczeństwa; wzywa Radę i Komisję do podjęcia aktywnych kroków w celu realizacji tego ambitnego celu;
41. z zadowoleniem przyjmuje starania na rzecz zawarcia dwustronnych umów o partnerstwie z Ameryką Łacińską, które będą pierwszymi tego rodzaju umowami zawartymi przez UE;
*
**
42. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, sekretarzowi generalnemu NATO, urzędującemu przewodniczącemu OBWE, przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE, przewodniczącemu Komitetu Ministrów Rady Europy oraz przewodniczącemu Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.
______
(1) Dz.U. C 139, z 14.6.2006, s. 1.
(2) Dz.U. C 33 E z 9.2.2006, s. 573.
(3) Dz.U. C 288 E z 25.11.2006, s. 59.
(4) Dz.U. C 102 E z 24.4.2008, s. 309.
(5) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0254.
(6) Dz.U. C 140 E z 13.6.2002, s. 569.
(7) Dz.U. C 296 E z 6.12.2006, s. 123.
(8) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0177.
