Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2009 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Estońskiej(Sprawa C-528/09)
(2010/C 63/44)
Język postępowania: estoński
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Marghelis i K. Saaremäel-Stoilov)
Strona pozwana: Republika Estońska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że Republika Estońska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy dyrektywy 2002/96/WE(1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrotechnicznego i elektronicznego (WEEE), nie dokonując w odpowiedni sposób transpozycji do prawa krajowego przepisów art. 3 lit. (i) pkt (iii), art. 8 ust. 2 akapit trzeci i art. 8 ust. 3 akapit drugi tejże dyrektywy;
– obciążenie Republiki Estońskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Dyrektywa 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. dotyczy zużytych urządzeń elektrycznych i elektronicznych. Zbadawszy środki, na podstawie których omawiana dyrektywa została transponowana do prawa estońskiego, Komisja uważa, że Republika Estońska nie dokonała w odpowiedni sposób transpozycji art. 3 lit. i) pkt iii), art. 8 ust. 2 akapit trzeci i art. 8 ust. 3 akapit drugi tejże dyrektywy.
Artykuł 3 lit. (i) pkt (iii) dyrektywy zawiera definicję producenta urządzeń elektrycznych i elektronicznych. Estońskie akty prawne, które dotyczą zużytych urządzeń elektrycznych i elektronicznych, zawierają dwie różne definicje producenta, czyniąc przez to trudniejszym zrozumienie i stosowanie przepisów w sprawie takich zużytych urządzeń.
Artykuł 8 ust. 2 akapit trzeci dyrektywy stanowi, że z chwilą sprzedaży nowych produktów nabywcom nie przedstawia się poszczególnych kosztów zbiórki, przetwarzania oraz przyjaznego dla środowiska naturalnego usuwania zużytego sprzętu. Komisja uważa, że Republika Estońska nie dokonała transpozycji tego wymogu do prawa krajowego.
Artykuł 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy stanowi, że państwa członkowskie winny zapewnić, by w ośmioletnim okresie przejściowym od wejścia w życie niniejszej dyrektywy producenci mogli w chwili sprzedaży nowych produktów przedstawić nabywcom koszty zbiórki, przetwarzania oraz przyjaznego dla środowiska naturalnego usuwania zużytego sprzętu, przy czym wspomniane koszty nie mogą przekraczać faktycznie poniesionych kosztów. Komisja uważa, że Republika Estońska nie dokonała transpozycji tego obowiązku do prawa krajowego.
Republika Estońska zgodziła się z wymienionymi zarzutami i w swej odpowiedzi na uzasadnioną opinię Komisji zobowiązała się wyeliminować naruszenie art. 3 lit. (i) pkt (iii), art. 8 ust. 2 akapit trzeci i art. 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy w drodze ustawy o zmianie ustawy o odpadach. Ponieważ - według wiedzy Komisji - Republika Estońska nie wydała do chwili obecnej ustawy o zmianie ustawy o odpadach, a przynajmniej nie poinformowała o tym fakcie Komisji, Komisja uważa, że Republika Estońska nie dokonała w odpowiedni sposób transpozycji do prawa krajowego art. 3 lit. (i) pkt (iii), art. 8 ust. 2 akapit trzeci i art. 8 ust. 3 akapit drugi dyrektywy, uchybiając w ten sposób zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tejże dyrektywy.
______
(1) Dz.U. L 37, s. 24.
