Wolność prasy w KeniiP6_TA(2009)0031
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2009 r. w sprawie wolności prasy w Kenii
(2010/C 46 E/20)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Kenii,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 2 stycznia 2009 r., prezydent Kibaki zaaprobował kenijski projekt ustawy komunikacyjnej z 2008 r. (zmianę), zmieniający kenijską ustawę komunikacyjną z 1998 r.,
B. mając na uwadze, że w projekcie ustawy w obecnej formie zostało pominięte prawo do swobody wypowiedzi i wolności prasy, które to zasady zapisano w Powszechnej deklaracji praw człowieka i powtórzono w innych międzynarodowych konwencjach podpisanych i ratyfikowanych przez Kenię, w tym w Afrykańskiej karcie praw człowieka i ludów,
C. mając na uwadze, że dwa główne problematyczne zapisy stanowią sekcje 88 i 46; mając na uwadze, że sekcja 88 w znacznym stopniu upoważnia ministra ds. informacji do zajęcia siedzib redakcji uznanych za zagrażające bezpieczeństwu narodowemu oraz do zlikwidowania ich sprzętu przeznaczonego do transmisji i publikacji; mając na uwadze, że w sekcji 46 upoważnia się państwo do regulowania treści, które mają być rozpowszechniane i publikowane odpowiednio w mediach elektronicznych i drukowanych,
D. mając na uwadze, że zgodnie z informacją prasową wydaną przez Wschodnioafrykańskie Stowarzyszenie Dziennikarzy (EAJA), projekt ustawy o mediach z 2008 r. wprowadziłby bezpośrednią cenzurę rządu wobec mediów,
E. mając na uwadze, że premier Odinga przyłączył się do powszechnych sprzeciwów wobec ustawy; mając na uwadze, że przedstawiciele Pomarańczowego Ruchu Demokratycznego odbyli ostatnio rozmowy kryzysowe twierdząc, że prezydent nie zasięgnął opinii premiera w kwestii projektu ustawy,
F. mając na uwadze, że według kenijskiej narodowej komisji ds. praw człowieka aprobata, jaką prezydent wyraził dla projektu ustawy wskazuje na to, że "wielka koalicja" nie działa jednomyślnie,
G. mając na uwadze, że swoboda wypowiedzi stanowi jedno z podstawowych praw człowieka, jak stanowi art. 19 Powszechnej deklaracji praw człowieka,
H. mając na uwadze, że rok temu, w następstwie nieprawidłowo przebiegających wyborów prezydenckich w Kenii, demonstracje uliczne doprowadziły do zamieszek i starć na tle etnicznym, które ogarnęły cały kraj, powodując śmierć ponad 1.000 osób oraz pozostawiając kolejne 350.000 osób bez dachu nad głową,
1. wyraża żal z powodu podpisania kenijskiego projektu ustawy komunikacyjnej (zmiany) przez prezydenta Kibakiego, który przy podpisywaniu tego projektu nie wziął pod uwagę powszechnie zgłaszanych zastrzeżeń do jego treści;
2. z zadowoleniem przyjmuje jednak ostatnie kroki powzięte przez prezydenta Kibakiego zmierzające do przeglądu ustawy, a także jego zamiar rozważenia poprawek do przepisów prawnych proponowanych przez członków środowiska medialnego;
3. ponownie wyraża swoje zaangażowanie w kwestie wolności prasy oraz podstawowych praw do swobody wypowiedzi, informacji i zrzeszeń; podkreśla, że dostęp do informacji reprezentujących mnogość opinii jest zasadniczy dla wzmocnienia pozycji obywateli;
4. wzywa rząd Kenii do rozpoczęcia konsultacji z zainteresowanymi stronami w celu osiągnięcia porozumienia w kwestii lepszego sposobu na uregulowanie przemysłu komunikacyjnego bez ingerowania w wolność prasy; zwraca się do prezydenta Kibakiego oraz premiera Odingi o podjęcie wszelkich starań w celu zagwarantowania zgodności wszelkich uaktualnionych wersji nowego projektu ustawy medialnej z zasadami swobody wypowiedzi i informacji;
5. podkreśla potrzebę zajęcia się kwestią panującej w Kenii kultury bezkarności, aby postawić przed sądem osoby odpowiedzialne za akty przemocy po zeszłorocznych wyborach; wzywa do utworzenia niezależnej komisji składającej się z lokalnych i międzynarodowych ekspertów w celu wniesienia oskarżeń i przeprowadzenia dochodzeń; zauważa, że prezydent Kibaki i premier Odinga teoretycznie wyrazili zgodę na stworzenie takiej komisji, ale jeszcze tego nie dokonano;
6. zobowiązuje swojego pzewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, rządowi Kenii, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE, Wspólnocie Wschodnioafrykańskiej oraz przewodniczącym Komisji i Rady Wykonawczej Unii Afrykańskiej.
