Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 9 września 2009 r. w sprawach połączonych od T-30/01 do T-32/01 i od T-86/02 do T-88/02 Territorio Histórico de Álava - Diputación Foral de Álava i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 26 listopada 2009 r. przez Territorio Histórico de Vizcaya - Diputación Foral de Vizcaya(Sprawa C-468/09 P)
(2010/C 37/10)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 13 lutego 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Territorio Histórico de Vizcaya - Diputación Foral de Vizcaya (przedstawiciele: I. Sáenz-Cortabarría Fernández i M. Morales Isasi, adwokaci)
Druga strona postępowania: Territorio Histórico de Álava - Diputación Foral de Álava, Territorio Histórico de Guipúzcoa - Diputación Foral de Guipúzcoa, Comunidad Autónoma del País Vasco - Gobierno Vasco, Confederación Empresarial Vasca (Confebask), Komisja Wspólnot Europejskich i Comunidad Autónoma de la Rioja
Żądania wnoszącego odwołanie
– Stwierdzenie dopuszczalności i zasadności odwołania;
– Uchylenie zaskarżonego wyroku;
– Uwzględnienie skargi złożonej w pierwszej instancji, a konkretnie stwierdzenie nieważności art. 3 zaskarżonej decyzji;
– Pomocniczo, przekazanie sprawy Sadowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania i, w razie potrzeby, nakazanie przeprowadzenia odrzuconego środka dowodowego;
– Obciążenie Komisji kosztami postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego, a wspierającej ją Comunidad Autónomoa de la Rioja kosztami postępowania w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
1) Błąd co do prawa w stwierdzeniu Sądu Pierwszej Instancji, iż zamknięcie wstępnej fazy dochodzenia w odniesieniu do spornego przepisu podatkowego przed wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 659/1999(1) wymagało istnienia wyraźnej decyzji Komisji w tym znaczeniu (skierowanej do państwa członkowskiego).
2) Wypaczenie przez Sąd Pierwszej Instancji decyzji z dnia 28 listopada 2000 r. poprzez stwierdzenie, że decyzja ta stanowiła zakończenie wstępnej fazy dochodzenia spornego przepisu podatkowego, która to faza zapoczątkowana została skargą zarejestrowaną w kwietniu 1994 r. Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez brak stwierdzenia, iż ponowna ocena spornego przepisu podatkowego w 2000 r. powinna zostać dokonana w ramach postępowania przewidzianego dla pomocy istniejącej.
3) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez naruszenie zasad procesowych dotyczących ciężaru i oceny dowodu, w szczególności w odniesieniu do dowodu z dokumentu, jaki stanowi decyzja z dnia 28 listopada 2000 r. (jej wiarygodność i moc dowodowa). Naruszenie prawa do sprawiedliwego procesu.
4) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji uchybienie zasadom procesowym dotyczącym oceny i ciężaru dowodu w związku z obiektywnymi, mającymi znaczenie dla sprawy, spójnymi i logicznymi wskazówkami znajdującymi się w aktach, które świadczą o tym, że przed wydaniem decyzji z dnia 28 listopada 2000 r. Komisja wstępnie dokonała oceny spornego przepisu podatkowego i zamknęła dochodzenie. Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez brak przyjęcia, że ponowna ocena spornego środka podatkowego w roku 2000 powinna zostać dokonana w ramach postępowania przewidzianego dla pomocy istniejącej.
5) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez zaklasyfikowanie jako pomocy operacyjnej spornego przepisu podatkowego przyjętego w 1993 r. poprzez zastosowanie definicji pomocy dla inwestycji zgodnie z Wytycznymi w sprawie regionalnych systemów pomocy z 1998 r. Naruszenie zasady pewności prawa, a w szczególności zasady nie działania wstecz.
6) Naruszenie prawa w odniesieniu do "informacji mających znaczenie" dla wstępnej oceny systemu podatkowego w dziedzinie pomocy państwa, które doprowadziło, że Sąd Pierwszej Instancji nie stwierdził, że czas trwania wstępnego dochodzenia nie był nadmierny.
7) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez stwierdzenie, że termin 79 miesięcy w niniejszym przypadku nie był nadmiernie długim okresem czasu dla wstępnego dochodzenia w sprawie spornego środka podatkowego oraz orzeczenie, że w ten sposób nie naruszono art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 w związku z zasadą pewności prawa.
8) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez stwierdzenie, że termin 79 miesięcy w niniejszym przypadku nie był nadmiernie długim okresem czasu dla wstępnego dochodzenia w sprawie spornego środka podatkowego oraz orzeczenie, że w ten sposób nie naruszono art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 w związku z zasadą dobrej administracji.
9) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez stwierdzenie, że w niniejszym przypadku nie zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadnione zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań co do zgodności z prawem spornego przepisu podatkowego, które uniemożliwiają zarządzenie odzyskania pomocy zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999. Wypaczenie decyzji.
10) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez stwierdzenie, że w niniejszym przypadku nie naruszono zasady równego traktowania, która zakazuje zarządzania odzyskania pomocy zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999.
11) Naruszenie prawa przez Sąd Pierwszej Instancji poprzez uchybienie zasadom procesowym w dziedzinie przeprowadzania dowodów oraz poprzez podjęcie decyzji o nie przeprowadzaniu dowodu wnioskowanego przez wnoszącą odwołanie dotyczącego ujawnienia określonych dokumentów Komisji, który w świetle argumentów, jakimi posłużył się Sad Pierwszej Instancji w celu oddalenia skargi wnoszącej odwołanie, okazuje się istotny dla obrony jej interesów. Naruszenie prawa do sprawiedliwego procesu, zasady równego prawa do obrony i prawa do obrony.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 WE traktatu WE.
