Skarga wniesiona w dniu 1 października 2010 r. - Timab Industries i CFPR przeciwko Komisji(Sprawa T-456/10)
(2010/C 346/91)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Timab Industries (Dinard, Francja) i Cie financière et de participations Roullier (CFPR) (Saint-Malo, Francja) (przedstawiciel: adwokat N. Lenoir)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Tytułem żądania głównego, stwierdzenie nieważności decyzji;
– ewentualnie, stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji, w szczególności w zakresie, w jakim uznano w nim, że CFPR i Timab uczestniczyły w praktykach dotyczących warunków sprzedaży i systemu rozliczeń;
– w każdym razie, zmiana art. 2 decyzji i znaczące obniżenie grzywny, którą wspólnie i solidarnie obciążono CFPR i Timab;
– obciążenie Komisji całością kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące wnoszą - tytułem żądania głównego - o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 5001 wersja ostateczna z dnia 20 lipca 2010 r. w sprawie postępowania zgodnie z art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwanego dalej "porozumieniem EOG") (sprawa COMP/38.866 - Fosforany do pokarmów dla zwierząt), dotyczącej porozumienia na europejskim rynku fosforanów do pokarmów dla zwierząt w przedmiocie przydzielania wielkości sprzedaży, uzgadniania cen i warunków sprzedaży oraz wymiany poufnych informacji handlowych.
W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą osiem zarzutów, które dotyczą:
– naruszenia prawa do obrony, zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i dobrej administracji oraz rozporządzenia nr 773/2004(1), a także obwieszczenia w sprawie postępowań ugodowych(2), poprzez ukaranie skarżących za to, że wycofały się z rozmów podjętych w celu doprowadzenia do ugody na podstawie art. 10a rozporządzenia nr 773/2004, gdyż prawdopodobna grzywna, jaką Komisja ustaliła w trakcie rozmów na temat ugody została potem zwiększona o 25 %, mimo że, z jednej strony, prawdopodobna grzywna nie powinna wzrosnąć o więcej niż 10 % po wycofaniu się z postępowania ugodowego, a z drugiej strony, czas trwania naruszenia uległ skróceniu o 60 %;
– niewystarczającego charakteru i wewnętrznej sprzeczności uzasadnienia, a także naruszenia prawa do obrony i ciężaru dowodowego poprzez przypisanie skarżącym praktyk, w których nie uczestniczyły, mimo że Komisja nie posiadała dowodów, które potwierdzałyby takie uczestnictwo;
– naruszenia zasady niedziałania wstecz prawa przewidującego bardziej dotkliwe sankcje oraz naruszenia zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań, równego traktowania oraz pewności prawa, przez to, że kwotę grzywny ustalono na podstawie wytycznych z 2006 r.(3), mimo że zarzucane naruszenie miało miejsce przed opublikowaniem tych wytycznych; wsteczne zastosowanie wytycznych z 2006 r. skutkowało zaostrzeniem grzywny;
– naruszenia art. 23 rozporządzenia nr 1/2003(4), a także zasad proporcjonalności, indywidualizacji kar i równego traktowania, przez to, że wymierzona grzywna nie była proporcjonalna ani do czasu trwania, ani do wagi zarzucanych skarżącym praktyk;
– oczywistego błędu w ocenie wagi zarzucanych skarżącym praktyk oraz naruszenia przy ustalaniu kwoty podstawowej grzywny zasad równego traktowania, proporcjonalności i indywidualizacji kar przez to, że Komisja nie wzięła pod uwagę braku istotnych skutków naruszenia ani okoliczności, że Timab uczestniczyła w porozumieniu w zakresie mniejszym niż pozostałe jego strony;
– błędu w ocenie oraz naruszenia zasad indywidualizacji kar i równego traktowania poprzez odmowę uwzględnienia po stronie skarżących jakichkolwiek okoliczności łagodzących pomimo ich zależności od jednego z pozostałych uczestników porozumienia oraz konkurencyjnego zachowania Timab;
– naruszenia prawa do obrony, zasady równego traktowania i komunikatu w sprawie współpracy(5) przez to, że skala obniżki grzywny przyznanej skarżącym ze względu na współpracę w ramach rozmów na temat ugody została znacząco zmniejszona po wycofaniu się skarżących z tych rozmów;
– oczywistego błędu w ocenie zdolności skarżących do zapłaty grzywny oraz naruszenia zasady równego traktowania i postanowień art. 3 TUE w związku z protokołem nr 17 załączonym do traktatu lizbońskiego, poprzez zastosowanie przepisów wytycznych z 2006 r. do oceny zdolności płatniczych skarżących, bez uwzględnienia ani nadzwyczajnych okoliczności będących wynikiem kryzysu w europejskim rolnictwie, ani istnienia po stronie skarżących specyficznych ograniczeń gospodarczych i społecznych.
______
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. [101 TFUE] i [102 TFUE] (Dz.U. L 123, s. 18).
(2) Obwieszczenie Komisji w sprawie prowadzenia postępowań ugodowych w związku z przyjęciem decyzji na mocy art. 7 i 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 w sprawach kartelowych (Dz.U. 2008, C 167, s. 1).
(3) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).
(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE] (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).
(5) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, s. 3).
