Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga(Sprawa C-458/10)
(2010/C 346/48)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i O. Beynet, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że poprzez brak pełnego i prawidłowego wdrożenia art. 9 ust. 3 lit. b), c) i e) dyrektywy 98/83/WE(1) Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy art. 9 ust. 3 lit. b), c) i e) dyrektywy 98/83/WE;
– obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swej skargi Komisja podnosi dwa zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego Komisja twierdzi, że wdrożenie art. 9 ust. 3 pkt b) i c) dyrektywy 98/83 ma charakter niepełny. Przepisy krajowe nie przewidują bowiem, by decyzja o odstęptwie zawierała "wyniki uprzedniego odpowiedniego monitorowania", by wskazywała "ilość wody dostarczanej każdego dnia", "ludność, której to dotyczy" oraz "czy wpłynęłoby to na wszelkie odpowiednie przedsiębiorstwa produkcji żywności".
W ramach drugiego zarzutu Komisja podnosi, że wdrożenie art. 9 ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/83 jest niepełne i nieprawidłowe, gdyż władze luksemburskie twierdzą, między innymi, że zważywszy na to, że podmiot, który ubiega się o zastosowanie odstępstwa jest odpowiedzialny za określenie i wdrożenie środków zaradczych, to podmiot ten - a nie organ wydający decyzję o odstępstwie - powinien dostarczyć "streszczenie planu", "harmonogram prac" oraz "ocen[ę] kosztów" w odniesieniu do takich środków, odmiennie niż wymaga tego dyrektywa.
______
(1) Dyrektywa Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 330, s. 32 - wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 15, t. 4, s. 90).
