Skarga wniesiona w dniu 29 lipca 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Włoskiej(Sprawa C-379/10)
(2010/C 301/08)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Pignataro i M. Nolin, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Włoska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie, że wyłączajac jakąkolwiek odpowiedzialność państwa włoskiego za szkody wyrządzone jednostkom w następstwie naruszenia prawa Unii dokonanego przez sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji, w przypadku gdy naruszenie to wynika z zastosowanej przez ten sąd interpretacji zasad prawa lub oceny okoliczności faktycznych i dowodów, a także ograniczając odpowiedzialność wyłącznie do przypadków winy umyślnej i poważnego uchybienia, zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 włoskiej ustawy nr 117 z dnia 13 kwietnia 1988 r., Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy ogólnej zasady odpowiedzialności państw członkowskich za naruszenie prawa Unii przez ich sądy orzekające w ostatniej instancji, ustanowionej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
– Obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Legge nr 117 (sul) risarcimento dei danni cagionati nell' esercizio delle funzioni giudiziarie e responsabilità civile dei magistrati (ustawa nr 117 z dnia 13 kwietnia 1988 r. o naprawieniu szkód wyrządzonych w ramach wykonywania funkcji sędziowskich i odpowiedzialności cywilnej sędziów) wyłącza jakąkolwiek odpowiedzialność państwa włoskiego za szkody wyrządzone jednostkom w następstwie naruszenia prawa Unii dokonanego przez sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji, w przypadku gdy naruszenie to wynika z zastosowanej przez ten sąd interpretacji zasad prawa lub oceny okoliczności faktycznych i dowodów. Ustawa ta także ogranicza odpowiedzialność wyłącznie do przypadków winy umyślnej i poważnego uchybienia.
W wyroku w sprawie C-173/03(1) Traghetti del Mediterraneo Trybunał orzekł, że:
"Prawo wspólnotowe stoi na przeszkodzie obowiązywaniu ustawodawstwa krajowego, które wyklucza w sposób generalny odpowiedzialność państwa członkowskiego za szkody wyrządzone jednostkom w związku z naruszeniem prawa wspólnotowego przez sąd orzekający w ostatniej instancji, z tego względu że naruszenie to wynika z wykładni przepisów prawa lub oceny okoliczności faktycznych i dowodów przeprowadzonej przez ten sąd.
Prawo wspólnotowe stoi również na przeszkodzie obowiązywaniu ustawodawstwa krajowego, które ogranicza tę odpowiedzialność wyłącznie do przypadków winy umyślnej i innego poważnego uchybienia sędziego, jeśli ograniczenie to prowadzi do wykluczenia odpowiedzialności zainteresowanego państwa członkowskiego, w innych przypadkach oczywistego naruszenia obowiązującego prawa w rozumieniu pkt 53-56 wyroku z dnia 30 września 2003 r. w sprawie C-224/01 Köbler(2)."
Trybunał podniósł zatem niezgodność ustawy nr 117 ze swym orzecznictwem. Orzecznictwo to nadal obowiązuje i należy go stosować. Ustawa nr 177 pozostaje więc niezgodna z orzecznictwem Trybunału.
______
(1) Wyrok z dnia 13 czerwca 2006 r. w sprawie C-173/03 Traghetti del Mediterraneo, Zb. Orz. s.I-5177.
(2) Wyrok z dnia 30 września 2003 r. w sprawie C-224/01 Köbler, Rec. s. I-10239.
