Skarga wniesiona w dniu 3 września 2010 r. - Bolloré przeciwko Komisji(Sprawa T-372/10)
(2010/C 301/60)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Bolloré (Ergué-Gabéric, Francja) (przedstawiciele: adwokaci P. Gassenbach, C. Lemaire i O. de Juvigny)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności art. 1 i 2 decyzji Komisji nr C(2010) 4160 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (Sprawa COMP/36.212 - Papier samokopiujący);
– tytułem żądania ewentualnego - zmniejszenie w znacznym stopniu kwoty grzywny nałożonej na Bolloré w art. 2 wspomnianej decyzji;
– obciążenie Komisji wszystkimi kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze, tytułem żądania głównego, strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2010) 4160 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r., dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/36.212 - Papier samokopiujący) wydanej przez Komisję w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-327/07 P Bolloré przeciwko Komisji, w którym Trybunał stwierdził, że prawo Bolloré do obrony zostało naruszone, ponieważ Bolloré została ukarana nie tylko jako spółka dominująca Copigraph, lecz również jako bezpośredni i osobisty współsprawca naruszenia, podczas gdy pismo w sprawie przedstawienia zarzutów dotyczyło wyłącznie jej odpowiedzialności jako spółki dominującej Copigraph.
Jako podstawę swoich żądań strona skarżąca przedstawia sześć zarzutów, które dotyczą:
– naruszenia art. 6 i 7 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej "EKPC") oraz art. 41, 47 i 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "Kartą"), ponieważ sankcja nałożona na Bolloré została wymierzona z naruszeniem zasady nullum crimen, nulla poena sine lege, zasady pewności prawa, zasady indywidualizacji kar i zasady prawa do sprawiedliwego procesu, ze względu na to, że:
sankcja wobec Bolloré jako spółki dominującej stanowi naruszenie zasady nullum crimen, nulla poena sine lege i zasady pewności prawa, o których mowa w art. 6 i 7 EKPC oraz art. 47 i 49 Karty, a także zasady indywidualizacji kar;
przesłuchanie Bolloré, w którym nie uczestniczył żaden z członków kolegium Komisji, stanowi naruszenie prawa do sprawiedliwego procesu o którym mowa w art. 6 EKPC oraz w art. 41 i 47 Karty, ponieważ w ten sposób Bolloré nie została wysłuchana przez "swoich sędziów";
warunki "ponownego wydania" początkowej decyzji z wielu względów naruszają wymóg bezstronności, wiążący się z prawem do sprawiedliwego procesu, o którym mowa w art. 6 EKPC i w art. 41 i 47 Karty;
– naruszenia art. 101 TFUE i art. 25 rozporządzenia nr 1/2003(1), ponieważ Komisja ukarała Bolloré za naruszenia, które obecnie są przedawnione;
– naruszenia zasady równego traktowania poprzez ukaranie Bolloré jako spółki dominującej Copigraph w chwili zaistnienia stanu faktycznego;
– naruszenia art. 101 TFUE, art. 6 EKPC i art. 41 oraz 47 Karty poprzez doręczenie drugiego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów w oczywiście nieracjonalnym terminie, całkowicie uniemożliwiającym Bolloré obronę przed zarzutami dotyczącymi, po pierwsze, jej odpowiedzialności jako spółki dominującej Copigraph i, po drugie, jej osobistego udziału w naruszeniu;
– w ramach żądania ewentualnego - naruszenia wytycznych z 1998 r. w sprawie metody ustalania grzywien(2), zasad indywidualizacji kary i proporcjonalności przy ustalaniu wysokości kwoty grzywny oraz wymogu uzasadnienia, a także
– w ramach żądania ewentualnego - naruszenia komunikatu z 1996 r. w sprawie nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty(3) oraz zasad proporcjonalności i równego traktowania.
______
(1) Rozporządzenie Rady nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE] (Dz.U L 1, s. 1).
(2) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz art. 65 ust. 5 traktatu EWWiS (Dz.U. 1998, C 9, s. 3).
(3) Komunikat Komisji w sprawie nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach dotyczących karteli (Dz.U. 1996, C 207, s. 4).
