Skarga wniesiona w dniu 20 sierpnia 2010 r. - F91 Diddeléng i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-341/10)
(2010/C 301/55)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: F91 Diddeléng (Dudelange, Luksemburg), Julien Bonnetaud (Yutz, Francja), Thomas Gruszczynski (Amnéville, Francja), Rainer Hauck (Maxdorf, Niemcy), Stéphane Martine (Esch-sur-Alzette, Luksemburg), Grégory Molnar (Moyeuvre-Grande, Francja) i Yann Thibout (Algrange, Francja) (przedstawiciele: adwokaci L. Misson, C. Delrée i G. Ernes)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności spornej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 3 czerwca 2010 r.,
– stwierdzenie nieważności regulaminów naruszających art. 45 i 101 TFUE,
– nałożenie niezbędnych sankcji.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący (klub piłkarski Dudelange i zawodnicy nieluksemburscy zatrudnieni w tym klubie) wnoszą o stwierdzenie nieważności dostarczonej przesyłką pocztową w dniu 21 czerwca 2010 r. decyzji Komisji z dnia 3 czerwca 2010 r., którą Komisja poinformowała skarżących o umorzeniu postępowania wszczętego w wyniku ich skargi przeciwko Fédération Luxembourgeoise de Football (FLF - luksemburski związek piłki nożnej) opartej na art. 45 i art. 101 TFUE, która dotyczyła regulaminu FLF zabraniającego skarżącym udziału w określonych meczach piłkarskich, jeżeli liczba zawodników zagranicznych figurujących w protokole meczowym przekraczała liczbę ustaloną w regulaminie.
Skarżący opierają skargę na dwóch zarzutach:
– Naruszenie art. 45 TFUE, gdyż figurujący aktualnie w regulaminie FLF obowiązek umieszczenia w oficjalnym protokole meczowym siedmiu zawodników, których pierwsza licencja zawodnicza została wystawiona w Luksemburgu, oraz zakaz umieszczania w tym samym protokole więcej niż czterech zawodników, którzy w trakcie sezonu zmienili klub, stanowią bezpośrednią dyskryminację utrudniającą obywatelowi państwa członkowskiego wykonywanie działalności gospodarczej na terytorium luksemburskim. Ponadto, jeżeli regulamin FLF nie stanowiłby dyskryminacji bezpośredniej, lecz pośrednią, cele przywołane przez FLF, mianowicie że jego celem społecznym jest promocja futbolu jako sportu amatorskiego, są bezpodstawne i nie mogą z tego powodu być uważane za zgodne z prawem. Ograniczenia są nieproporcjonalne do przywołanego celu;
– Naruszenie art. 101 TFUE, gdyż FLF należy uznać za stowarzyszenie przedsiębiorstw, które narusza prawo konkurencji, a w szczególności art. 101 AEUV, ponieważ ograniczenia odnośnie do liczby zawodników zagranicznych mają konsekwencje ekonomiczne dla sportowców zawodowych i naruszają swobodę konkurencji luksemburskich klubów sportowych.
