Skarga wniesiona w dniu 10 sierpnia 2010 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Liechtensteinowi(Sprawa E-11/10)
(2010/C 292/09)
(Dz.U.UE C z dnia 28 października 2010 r.)
Skarga przeciwko Liechtensteinowi została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 10 sierpnia 2010 r. przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Xaviera Lewisa i Markusa Schneidera, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, rue Belliard/Belliardstraat 35, 1040 Bruxelles/Brussel, BELGIQUE/BELGIË.
Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:
1) orzeczenie, że nie przyjmując w wyznaczonym terminie środków niezbędnych do pełnego wykonania aktu przywołanego w pkt 21b załącznika XVIII do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przekształcona)), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, lub nie powiadamiając Urzędu w wyznaczonym terminie o przyjęciu takich środków, Księstwo Liechtensteinu uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 33 wspomnianej dyrektywy oraz art. 7 Porozumienia EOG;
2) obciążenie Księstwa Liechtensteinu kosztami postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
– skarga dotyczy niepełnego zastosowania się przez Liechtenstein do przepisów dyrektywy 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przekształcona),
– w skardze stwierdza się, że zgodnie z art. 33 dyrektywy w powiązaniu z decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 33/2008, Liechtenstein był zobowiązany do podjęcia środków niezbędnych do osiągnięcia pełnej zgodności z dyrektywą nie później niż w terminie do dnia 1 lutego 2009 r. i do przekazania Urzędowi Nadzoru EFTA tekstu tych środków,
– Urząd Nadzoru EFTA twierdzi, że nie otrzymał informacji o pełnym wdrożeniu aktu do prawa krajowego od rządu Liechtensteinu oraz że nie posiada żadnych innych informacji pozwalających to stwierdzić,
– rząd Liechtensteinu nie zakwestionował opóźnienia w pełnym wdrożeniu aktu.
