Skarga wniesiona w dniu 7 września 2010 r. - Mamoli Robinetteria przeciwko Komisji(Sprawa T-376/10)
(2010/C 288/113)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Mamoli Robinetteria SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci F. Capelli i M. Valcada)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji Europejskiej C(2010) 4185 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39092 - Instalacje sanitarne) w części, w której stwierdzono naruszenie przez Mamoli Robinetteria spa art. 101 TFUE, i w związku z tym art. 2 tej decyzji w części, w której na Mamoli Robinetteria spa nałożono obowiązek zapłaty grzywny w wysokości 10 % łącznego obrotu uzyskanego w roku 2009, a następnie obniżonej do 1.041.531 EUR z uwagi na szczególną sytuację Mamoli.
– Stwierdzenie nieważności art. 2 Komisji Europejskiej C(2010) 4185 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/39092 - Instalacje sanitarne), obliczenie na nowo grzywny i jej obniżenie do kwoty równej 0,3 % obrotu Mamoli Robinetteria uzyskanego w roku 2003 lub do kwoty niższej od nałożonej grzywny, którą Sąd uzna za odpowiednią.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie zaskarżona zostaje ta sama decyzja co w sprawach: T-364/10 Duravit i in. przeciwko Komisji oraz T-368/10 Rubinetteria Cisal przeciwko Komisji.
Na poparcie skargi strona skarżąca przytacza następujące zarzuty.
Naruszenie prawa do obrony, zasady kontradyktoryjności i zasady równego traktowania w zakresie, w jakim inni uczestnicy postępowania mogli przedstawić argumenty obronne w odniesieniu do okoliczności, o których nie została poinformowana Mamoli. Ponadto kwestionowane jest to, że zarzuty zostały sformułowane na podstawie dokumentów zaklasyfikowanych jako poufne, do których obrona nie miała wglądu.
Naruszenie zasady legalności art. 101-105 TFUE oraz art. 23 rozporządzenia Rady nr 1/2003(1). W tej kwestii skarżąca podnosi, że w braku aktu prawodawcy europejskiego Komisja nie jest uprawniona do przewidzenia, że przedsiębiorstwom zostaje przyznane częściowe lub całkowite zwolnienie z grzywny, oraz do oparcia na takim komunikacie postępowania kartelowego, które zostaje zakończone wymierzeniem znaczących sankcji.
Naruszenie art. 101 TFUE i art. 2 rozporządzenia nr 1/2003.
Skarżąca utrzymuje w tym względzie, że w trakcie dochodzenia Komisja popełniła istotne błędy, ignorując specyfikę rynku włoskiego (np. strukturę, charakterystyczne cechy, rolę sprzedawców hurtowych) i sprowadzając sytuację panującą na rynku włoskim do sytuacji występującej na rynku niemieckim. Tego rodzaju błąd podważył wnioski Komisji co do istnienia na rynku włoskim kartelu w zakresie ustalania cen. Ponadto wskutek zarzucanych błędów Komisja nie uczyniła zadość ciążącemu na niej obowiązkowi dowodu.
W odniesieniu do kwoty grzywny skarżąca twierdzi, że Komisja nie oceniła prawidłowo jej faktycznego zachowania i jej wpływu w ramach zakwestionowanego naruszenia, nie uwzględniła w należyty sposób trudnej sytuacji ekonomicznej, w której się ona znajduje.
Skarżąca utrzymuje, że jakkolwiek Komisja zrozumiała, iż Mamoli rzeczywiście znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, która zagraża zdolności płatniczej przedsiębiorstwa, wydała ona decyzję, która nie jest w stanie osiągnąć celu wskazanego w jej preambule.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).
