Skarga wniesiona w dniu 7 lipca 2010 r. - Arrieta D. Gross przeciwko OHIM - Toro Araneda (BIODANZA)(Sprawa T-298/10)
(2010/C 260/24)
Język skargi: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Christina Arrieta D. Gross (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat J.P. Ewert)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Rolando Mario Toro Araneda (Santiago de Chile, Chile)
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie R 1149/2009-2;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania;
– obciążenie drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą, w razie gdyby została interwenientem w niniejszej sprawie, kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą przed Izbą Odwoławczą.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Druga strona postępowania przed Izbą Odwoławczą.
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy "BIODANZA" dla towarów i usług należących do klas 16, 41 i 44.
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Strona skarżąca.
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Zgłoszenie niemieckiego znaku towarowego nr 2905152 oznaczenia słownego "BIODANZA" dla towarów i usług należących do klas 16 i 41; zgłoszenie duńskiego znaku towarowego nr VA 199500708 oznaczenia słownego "BIODANZA" dla towarów i usług należących do klas 16, 41 i 44.
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Uwzględnienie sprzeciwu w odniesieniu do części kwestionowanych towarów i usług oraz przyjęcie wniosku w odniesieniu do pozostałych towarów w nim wymienionych.
Decyzja Izby Odwoławczej: Uwzględnienie odwołania, stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji i oddalenie sprzeciwu w całości.
Podniesione zarzuty: Strona skarżąca podnosi dwa zarzuty w uzasadnieniu skargi.
Na podstawie pierwszego zarzutu strona skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 42 ust. 2 i 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie uznała, że strona skarżąca nie udowodniła, że wcześniejszy znak towarowy był rzeczywiście używany w państwie członkowskim, w którym wcześniejszy krajowy znak towarowy jest chroniony w zakresie użycia we Wspólnocie.
W drodze drugiego zarzutu strona skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja narusza zasadę 22 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95, ponieważ Izba Odwoławcza nie wezwała strony skarżącej do przedstawienia wymaganego dowodu w ściśle określony sposób.
