Skarga wniesiona w dniu 1 lipca 2010 r. - Monty Program przeciwko Komisji(Sprawa T-292/10)
(2010/C 260/21)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Monty Program AB (Tuusula, Finlandia) (przedstawiciele: H. Anttilainen-Mochnacz, lawyer, i C. Pouncey, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji nr C(2010) 142 wersja ostateczna z dnia 21 stycznia 2010 r. wydanej w sprawie COMP/M.5529 - Oracle/Sun Microsystems; oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W swej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie, na podstawie art. 263 TFUE, nieważności art. 1 decyzji Komisji nr C(2010) 142 wersja ostateczna z dnia 21 stycznia 2010 r. wydanej w sprawie COMP/M.5529 - Oracle/Sun Microsystems, w której instytucja ta uznała przejęcie przez Oracle Corporation wyłącznej kontroli nad Sun Microsystems za zgodne za wspólnym rynkiem i funkcjonowaniem porozumienia EOG na podstawie rozporządzenia Rady (WE) No 139/2004(1).
Na poparcie swego żądania skarżąca ponosi następujące zarzuty:
Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że Komisja dokonała błędnej oceny podjętych przez Oracle zobowiązań, naruszając w ten sposób art. 2 rozporządzenia WE w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw oraz swój własny komunikat w sprawie środków zaradczych(2). Zdaniem skarżącej, błędnie uznając 10 złożonych przez Oracle i mających za przedmiot przyszłe zachowania zobowiązań za nowe elementy stanu faktycznego pozwalające na wyzbycie się wszelkich zastrzeżeń dotyczących konkurencji i wydanie bezwarunkowej decyzji zatwierdzającej, Komisja naruszyła prawo.
Po drugie, skarżąca twierdzi, że nie stosując swego własnego komunikatu w sprawie środków zaradczych, a w rezultacie - nie przeprowadzając testu rynkowego zobowiązań, Komisja naruszyła zarówno istotne wymogi proceduralne, jak i uzasadnione oczekiwania skarżącej, pozbawiając ją możliwości formalnego podania do wiadomości jej stanowiska w przedmiocie zobowiązań podjętych przez Oracle. Następnie, uznając te zobowiązania raczej za nowe elementy stanu faktycznego niż za zobowiązania jako takie, Komisja dopuściła się nadużycia władzy.
Po trzecie, zdaniem skarżącej Komisja naruszyła art. 2 rozporządzenia WE w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw, dokonując błędnej oceny skutków, jakie miały pociągnąć za sobą zobowiązania Oracle po dokonaniu koncentracji, i, co za tym idzie, nie stosując standardu przeprowadzenia dowodu wymaganego od Komisji w przepisach prawa wspólnotowego; w ten sposób Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie. Wydając decyzję zatwierdzającą na podstawie art. 2 rozporządzenia WE w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw Komisja naruszyła zatem prawo.
Wreszcie skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w dokonanej ocenie presji konkurencyjnej, jaka będzie wywierana przez inne podmioty konkurujące w zakresie oprogramowania (open source) na Oracle po dokonaniu koncentracji. Komisja popełniła błąd w ocenie uznając, że jeśli nawet Oracle po dokonaniu koncentracji wycofałaby z rynku MySQL (najważniejsze oprogramowanie Sun Microsystems do tworzenia baz danych), inni sprzedawcy baz danych otwartego źródła zastąpiliby MySQL w wywieraniu presji konkurencyjnej.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. 2004 L 24, s. 1).
(2) Zawiadomienie Komisji w sprawie środków zaradczych dopuszczalnych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 i rozporządzenia Komisji (WE) nr 802/2004 (Dz.U. 2008 C 267, s. 1).
