Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 19 maja 2010 r. w sprawie T-181/08 Pye Phyo Tay Za przeciwko Radzie Unii Europejskiej, Zjednoczonemu Królestwu Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 lipca 2010 r. przez Pye Phyo Tay Za(Sprawa C-376/10 P)
(2010/C 260/15)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Pye Phyo Tay Za (przedstawiciele: D. Anderson QC, M. Lester, barrister, G. Martin, solicitor)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie w całości wyroku Sądu;
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia 194/2008(1) z dnia 25 lutego 2008 r. w zakresie, w jakim dotyczy ono wnoszącego odwołanie; i
– obciążenie Rady kosztami postępowania odwoławczego i postępowania przed Sądem poniesionymi przez wnoszącego odwołanie.
Zarzuty i główne argumenty
1) Wnoszący odwołanie podnosi, że wyrok Sądu zawiera następujący zasadniczy błąd. Sąd przyjął twierdzenie Rady, że zamrożenie środków finansowych wnoszącego odwołanie jest uzasadnione na tej podstawie, że jest on "członkiem rodziny" "kierującego ważnymi przedsiębiorstwami", czyli swojego ojca Tay Za. Sąd uznał, że wnoszący odwołanie nie jest wymieniony w wykazie jako osoba indywidualna, ale jako należący do pewnej "kategorii" osób, czego konsekwencją jest to, że traci on wszelką ochronę proceduralną, która przysługiwałaby mu, gdyby był wymieniony jako osoba indywidualna, co obejmuje wymóg przedstawienia przez instytucje dowodów uzasadniających to uwzględnienie w wykazie oraz podstawowe prawo do obrony.
2) Podejście to zdaniem wnoszącego odwołanie jest nieprawidłowe pod względem prawnym i faktycznym. Wnoszący odwołanie nie został objęty rozporządzeniem, ponieważ należy do kategorii "członków rodziny"; został wymieniony w wykazie jako osoba indywidualna, pod swoim własnym nazwiskiem, na wyraźnej podstawie, że sam jest objęty domniemaniem, iż odnosi korzyści z polityki gospodarczej rządu Birmy/Związku Myanmar. Wnoszący odwołanie jest z tego względu w pełni uprawniony do uzyskania ochrony na postawie podstawowych zasad prawa wspólnotowego.
3) Wnoszący odwołanie utrzymuje ponadto, że wyrok Sądu dotknięty jest następującymi wadami prawnymi.
4) Po pierwsze, Sąd mylnie stwierdził, że art. 60 i 301 WE stanowią odpowiednią podstawę prawną dla rozporządzenia. Wnoszący odwołanie twierdzi, że brak jest wystarczającej więzi pomiędzy wnoszącym odwołanie a reżimem wojskowym Birmy/Związku Myanmar. Nie jest przywódcą Birmy/Związku Myanmar ani osobą związaną z przywódcą, ani nie jest bezpośrednio lub pośrednio kontrolowany przez przywódcę. Okoliczność, że jest on synem osoby uważanej przez Radę za odnoszącą korzyści z reżimu wojskowego Birmy/Związku Myanmar, jest niewystarczająca. Sąd błędnie stwierdził, że ponieważ (w jego opinii) instytucje byłyby uprawnione do wprowadzenia dalej idącego embargo handlowego w stosunku do Birmy/Związku Myanmar, a fortiori są one uprawnione do wprowadzenia zamrożenia aktywów w odniesieniu do danej jednostki.
5) Po drugie, Sąd błędnie stwierdził, że na wnoszącym odwołanie spoczywa ciężar dowodu obalenia domniemania, że nie odnosi korzyści z polityki reżimu. Ciężar uzasadnienia nałożenia środka ograniczającego na wnoszącego odwołanie oraz przedstawienia uzasadniających to dowodów powinien spoczywać na Radzie.
6) Po trzecie, Sąd błędnie stwierdził, że Rada dopełniła obowiązek uzasadnienia objęcia wnoszącego odwołanie rozporządzeniem. Wnoszący odwołanie uważa, że jeśli Rada wymienia jednostkę w rozporządzeniu na wyraźnej podstawie, że odnosi ona korzyści z polityki gospodarczej danego reżimu, Rada musi podać rzeczywiste i konkretne powody takiego założenia, odnoszące się do samego wnoszącego odwołanie.
7) Po czwarte, Sąd błędnie przyjął, że prawo do obrony nie ma zastosowania do wnoszącego odwołanie. Prawo do obrony, w tym prawo do sprawiedliwego procesu oraz do skutecznej kontroli sądowej, jest podstawowym aspektem zasady państwa prawa w Unii Europejskiej, która stosuje się zawsze, gdy instytucje Unii Europejskiej wprowadzają środek bezpośrednio niekorzystny dla danej jednostki. Ponadto Sąd błędnie przyjął, że prawo do obrony wnoszącego odwołanie (przy założeniu, że ma ono zastosowanie) nie zostało naruszone, ponieważ przesłuchanie nie doprowadziłoby do innego skutku, jako że wnoszący odwołanie nie przedstawił informacji, które można by odmiennie ocenić.
8) Po piąte, Sąd zastosował niewłaściwy standard kontroli decyzji, na podstawie których osoba zostaje objęta załącznikiem dotyczącym zamrożenia aktywów. Kontrola sądowa zgodności z prawem decyzji tego rodzaju obejmuje ocenę faktów i okoliczności, na których opiera się uzasadnienie tej decyzji, oraz dowodów i informacji, na podstawie których ocena ta jest dokonywana.
9) Wreszcie Sąd błędnie oddalił argumenty wnoszącego odwołanie, że naruszono jego prawo własności oraz że rozporządzenie jest nieuzasadnione i nieproporcjonalne w zakresie, w jakim do niego się stosuje.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 194/2008 z dnia 25 lutego 2008 r. w sprawie przedłużenia obowiązywania i wzmocnienia środków ograniczających wobec Birmy/Związku Myanmar, uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 817/2006 (Dz.U. L 66, s. 1).
