Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 29 lipca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny - Rzeczpospolita Polska) - Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku przeciwko Profaktor Kulesza, Frankowski, Jóźwiak, Orłowski spółka jawna w Białymstoku, dawniej Profaktor Kulesza, Frankowski, Trzaska spółka jawna w Białymstoku(Sprawa C-188/09)(1)
(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Podatek VAT - Prawo do odliczenia - Zmniejszenie zakresu prawa do odliczenia w przypadku naruszenia obowiązku stosowania kasy rejestrującej)
(2010/C 246/11)
Język postępowania: polski
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2010 r.)
Sąd krajowy
Naczelny Sąd Administracyjny
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku
Strona pozwana: Profaktor Kulesza, Frankowski, Jóźwiak, Orłowski spółka jawna w Białymstoku, dawniej Profaktor Kulesza, Frankowski, Trzaska spółka jawna w Białymstoku
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Naczelny Sąd Administracyjny - Wykładnia art. 2 akapity pierwszy i drugi pierwszej dyrektywy Rady 67/227/EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych (Dz.U. 71, s. 1301) oraz art. 2, art. 10 ust. 1 i 2, art. 17 ust. 1 i 2, art. 27 ust. 1 i art. 33 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) - Zgodność z powyższymi przepisami uregulowania krajowego przewidującego obowiązek stosowania kasy rejestrującej do ewidencji czynności sprzedaży dokonywanych przez podatników VAT na rzecz osób niebędących podatnikami i przewidującego sankcję za naruszenie tego obowiązku w postaci utraty prawa do odliczenia w części wynoszącej 30 % podatku naliczonego
Sentencja
1) Wspólny system podatku od wartości dodanej, zdefiniowany w art. 2 ust. 1 i 2 pierwszej dyrektywy Rady 67/227/EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych oraz w art. 2, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 17 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu zmienionym dyrektywą Rady 2004/7/WE z dnia 20 stycznia 2004 r., nie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie czasowo ograniczyło zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do podatników, którzy nie dopełnili formalności wpisania dokonanych przez nich czynności sprzedaży do ewidencji, pod warunkiem że tego rodzaju sankcja zgodna jest z zasadą proporcjonalności.
2) Przepisy, takie jak art. 111 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie są "specjalnymi środkami stanowiącymi odstępstwo", mającymi na celu zapobieganie przypadkom oszustw podatkowych lub unikania opodatkowania, w rozumieniu art. 27 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388, w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2004/7.
3) Artykuł 33 szóstej dyrektywy 77/388, w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2004/7, nie stanowi przeszkody dla utrzymywania w mocy przepisów takich jak art. 111 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
______
(1) Dz.U. C 193 z 15.8.2009.
