Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2010 r. przez Reassur Aktiengesellschaft przeciwkoUrzędowi Nadzoru EFTA
(Sprawa E-6/10)
(2010/C 237/03)
(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2010 r.)
Spółka Reassur Aktiengesellschaft, reprezentowana przez Ulricha Soltésza i Philippa Melchera jako pełnomocników Reassur Aktiengesellschaft, Aeulestrasse 5, 9490 Vaduz, LIECHTENSTEIN, wniosła w dniu 15 czerwca 2010 r. skargę do Trybunału EFTA przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA.
Reassur Aktiengesellschaft wnioskuje do Trybunału EFTA o:
1) uchylenie całej decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 97/10/COL z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie opodatkowania zależnych zakładów ubezpieczeniowych według ustawy podatkowej Liechtensteinu;
2) uchylenie art. 3 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 97/10/COL z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie opodatkowania zależnych zakładów ubezpieczeniowych według ustawy podatkowej Liechtensteinu co najmniej w takim zakresie, w jakim nakazuje on odzyskanie pomocy za okres przed dniem 31 marca 2009 r.;
oraz
3) obciążenie Urzędu Nadzoru EFTA kosztami postępowania.
Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
– Skarżący jest zależnym zakładem reasekuracji należącym do grupy Schindler, działającym wyłącznie w zakresie reasekuracji określonych rodzajów ryzyka przedsiębiorstw z grupy Schindler.
– Skarżący twierdzi, że ponieważ zależne zakłady ubezpieczeń i zależne zakłady reasekuracji pokrywają ryzyka, dla których pokrycie ubezpieczeniowe zwykle nie jest oferowane przez komercyjne zakłady ubezpieczeniowe, a ich działalność ogranicza się do pokrycia ryzyka wewnątrz własnego koncernu, to nie działają one na rynku, na którym konkurowałyby z innymi uczestnikami rynku. Dlatego też nie prowadzą one działalności gospodarczej i nie są przedsiębiorstwami. W związku z tym opodatkowanie na podstawie przepisów ustawy podatkowej Liechtensteinu dotyczących opodatkowania zależnych zakładów ubezpieczeniowych i zależnych zakładów reasekuracji nie mogło zakłócić konkurencji ani handlu wewnątrz EOG. Kwestionowane przepisy podatkowe nie są selektywne i w związku z tym nie stanowią pomocy państwa.
– Oprócz tego skarżący twierdzi, że Urząd Nadzoru EFTA:
– zastosował niesłusznie procedurę przewidzianą dla "pomocy niezgodnej z prawem" i podjął niesłusznie decyzję o odzyskaniu pomocy,
– naruszył zasadę uzasadnionych oczekiwań, nakazując odzyskanie pomocy za okres od dnia 6 listopada 2001 r. do dnia co najmniej 31 marca 2009 r.
